Hajdowska Góra
Hajdowska Góra (805 m), Łopień Wschodni lub Rydznik – najdalej na wschód położony szczyt masywu Łopienia w Beskidzie Wyspowym[1]. Przez mieszkańców Tymbarku nazywany jest górą Rydznik, przez mieszkańców Słopnic górą Wzory lub Hajdowską Górą (od należącego do Słopnic osiedla Hajdówka)[2]. Geoportal bazujący na państwowym rejestrze nazw geograficznych podaje nazwę Hajdowska Góra, na niektórych mapach opisany jest także pod błędną nazwą Majdowskiej Góry (zniekształcenie nazwy Hajdowska Góra)[3]
 Widok z Przełęczy Słopnickiej. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
805 m n.p.m. |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu limanowskiego  | |
 49°42′22,0″N 20°18′25,3″E/49,706111 20,307028
| |
Z Hajdowskiej Góry spływa kilka potoków uchodzących do Czarnej Rzeki, Słopniczanki i Łososiny. Największe to Nok i Suchy Potok. Jest porośnięty lasem, ale kilka polan istnieje jeszcze w dolnej części jego stoków (m.in. Gładkie Łaziska i osiedle Podlas)[4]. Niewielka polana istniała też na szczycie Łopienia Wschodniego, obecnie już niemal całkowicie zarosła lasem[5]. Dawniej stała na niej drewniana wieża triangulacyjna, przez miejscową ludność nazywana patrią.
Przez Hajdowską Górę prowadzą dwa szlaki turystyki pieszej; żółty jego podnóżami oraz czarny jego grzbietem. Wschodnimi podnóżami w Słopnicach poprowadzono ponadto ścieżkę edukacyjną[1]. Szczyt Łopienia znajduje się w granicach wsi Podłopień, ale stoki należą także do Słopnic i Tymbarku[4].
Szlaki turystyczne
edytuj
z Tymbarku północnymi podnóżami Łopienia, przez Zaświercze (górzysty przysiółek Słopnic), Mogielicę, Krzystonów, Jasień na Przełęcz Przysłop;
Tymbark – Łopień Wschodni – Łopień Środkowy – Myconiówka;
ścieżka edukacyjna „Przełom Czarnej Rzeki”: Chodniki – Zaświercze[5].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Beskid Wyspowy 1: 50000. Mapa turystyczna, Kraków: Compass, 2006, s. 1, ISBN 83-89165-86-4.
- ↑ TERYT [online] [dostęp 2012-01-10].
- ↑ Beskid Wyspowy. Łopień [online] [dostęp 2012-08-29].
- ↑ a b Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2024-05-14].
- ↑ a b Gacek Dariusz, Beskid Wyspowy, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2012, s. 136, 244, ISBN 978-83-62460-25-0.
