HMS Porlock Bay
HMS Porlock Bay – brytyjska, a następnie fińska fregata przeciwlotnicza z okresu zimnej wojny, jedna z 21 zbudowanych jednostek typu Bay . Okręt został zwodowany 14 czerwca 1945 roku w stoczni Charles Hill & Sons w Bristolu, a w skład Royal Navy wszedł w marcu 1946 roku. W 1949 roku jednostkę wycofano ze służby i odstawiono do rezerwy. W 1962 roku fregata została zakupiona przez Fińską Marynarkę Wojenną i wcielona do służby pod nazwą „Matti Kurki”. Okręt został wycofany ze służby w 1975 roku i złomowany w roku następnym.
Bliźniacza fregata HMS „Surprise” w 1946 r. | |
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia | |
Położenie stępki |
22 listopada 1944 |
Wodowanie |
14 czerwca 1945 |
Royal Navy | |
Nazwa |
HMS „Loch Muick” |
Wejście do służby |
8 marca 1946 |
Wycofanie ze służby |
1949 |
Merivoimat | |
Nazwa |
„Matti Kurki” |
Wejście do służby |
19 kwietnia 1962 |
Wycofanie ze służby |
1975 |
Los okrętu |
złomowany w 1976 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
standardowa: 1600 ton |
Długość |
całkowita: 93,57 metra |
Szerokość |
11,76 m |
Zanurzenie |
3,89 m |
Napęd | |
2 maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 5500 KM 2 kotły, 2 śruby | |
Prędkość |
19,5 węzła |
Zasięg |
7000 Mm przy prędkości 15 węzłów |
Sensory | |
radary Typ 276, 285, 293 sonary | |
Uzbrojenie | |
4 działa kal. 102 mm (2 x II) 6 działek plot. kal. 40 mm (2 x II, 2 x I) 6 działek plot. kal. 20 mm (2 x II, 2 x I) 1 miotacz Hedgehog 4 mbg, 2 zrzutnie bg | |
Załoga |
157 |
Projekt i budowa
edytujProjekt okrętu był ulepszoną i tańszą wersją fregat typu River, budowanych masowo z okresie II wojny światowej[1] . Nowością, znacznie skracającą czas budowy okrętów, było przejście na sekcyjną metodę montażu kadłubów fregat, spawanych z gotowych elementów produkowanych w zakładach śródlądowych[1] . Z zamówionych 110 jednostek tego typu 30 ukończono w wariancie przeciwpodwodnym (typ Loch ), kolejnych 21 zbudowano jako fregaty przeciwlotnicze (Bay ), 4 ukończono jako okręty hydrograficzne, zaś budowa 55 jednostek została anulowana[1][2] . Fregaty typu Bay miały wzmocnione uzbrojenie przeciwlotnicze kosztem broni przeciwpodwodnej, gdyż przeznaczone były do operowania na wodach Dalekiego Wschodu, gdzie japońskie samoloty były groźniejszym przeciwnikiem niż ich flota podwodna[2][3].
Przyszły HMS[a] „Porlock Bay” zamówiony został w stoczni Charles Hill & Sons w Bristolu jako fregata typu Loch pod nazwą „Loch Muick” (zmienioną później na „Loch Seaforth”), lecz 27 listopada 1943 roku zamówienie zostało anulowane[2][4] . Zamówiony ponownie, już jako fregata typu Bay, pod nazwą „Porlock Bay” (numer stoczniowy 302)[4] . Stępkę okrętu położono 22 listopada 1944 roku, został zwodowany 14 czerwca 1945 roku, a ukończono go 8 marca 1946 roku[5][6]. Był pierwszym (i dotychczas jedynym) w dziejach Royal Navy okrętem noszącym nazwę „Porlock Bay”, pochodzącą od Zatoki Porlock w Kanale Bristolskim[4][7]. Okręt otrzymał numer taktyczny K650, a jego mottem była łacińska sentencja „Virtute et Veritate”[4] .
Dane taktyczno-techniczne
edytujOkręt był dużą fregatą, ze wzmocnionym uzbrojeniem przeciwlotniczym[2][3]. Długość całkowita wynosiła 93,57 metra (87,2 metra między pionami), szerokość 11,76 metra i zanurzenie maksymalne 3,89 metra[3][8] . Wyporność standardowa wynosiła 1600 ton, zaś pełna 2420 ton[2][3]. Okręt napędzany był przez dwie maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 5500 KM, do których parę dostarczały dwa kotły Admiralicji[3][5]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 19,5 węzła[3][5]. Okręt zabierał zapas 730 ton mazutu, co zapewniało zasięg wynoszący 7000 Mm przy prędkości 15 węzłów[2][3].
Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się z dwóch podwójnych zestawów dział uniwersalnych kal. 102 mm (4 cale) QF HA Mark XIX L/45[2][3]. Silne było uzbrojenie przeciwlotnicze, na które składały się dwa podwójne zestawy działek Bofors kal. 40 mm RP.50 L/60 Mark 5, dwa pojedyncze działka Bofors kal. 40 mm L/60 Mark 7 oraz sześć działek automatycznych Oerlikon kal. 20 mm L/70 (dwa podwójne i dwa pojedyncze zestawy)[2][8] . Broń ZOP stanowiły: miotacz Hedgehog oraz cztery miotacze i dwie zrzutnie bomb głębinowych (z łącznym zapasem 50 bg)[2][8] . Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało radary Typ 276, 285 i 293 oraz sonary[2][8] .
Załoga okrętu składała się z 157 oficerów, podoficerów i marynarzy[3][5].
Służba
edytujRoyal Navy
edytujW lutym 1946 roku okręt rozpoczął próby morskie, a jego pierwszym dowódcą został por. mar. D.L. Davenport[4] . 8 marca jednostka została formalnie ukończona i weszła w skład Royal Navy[5][6]. W lipcu „Porlock Bay” (wraz z bliźniaczą jednostką HMS „Padstow Bay”) został wysłany na Bermudy, wchodząc w skład North America and West Indies Station[4][b]. We wrześniu i październiku 1946 roku okręt przebywał w Dominium Nowej Fundlandii, odwiedzając St. John’s, Halifax i Québec, powracając w listopadzie na Bermudy, gdzie trafił na remont[4] . W grudniu 1946 roku nowym dowódcą okrętu został kmdr por. F.J. Twiss[4] . Od stycznia do kwietnia 1947 roku fregata odbyła długi rejs, odwiedzając Veracruz, Kingston, Galveston, Mobile i Key West[4] . Od 3 do 13 lipca jednostka wzięła udział w wizycie gubernatora Bahamów na wyspach Turks i Caicos, zaś 21 lipca została wysłana do Belize City z powodu zagrożenia możliwym atakiem Gwatemali na Honduras Brytyjski, patrolując tamtejsze wody do 7 sierpnia[4] . Następnie okręt odbył rejs do Aruby, Barranquilli, Trynidadu i Georgetown, docierając na początku października do Miami[4] . 7 października „Porlock Bay” powrócił na Bermudy, doznając w drodze lekkich uszkodzeń podczas przejścia przez strefę huraganu[4] . 3 listopada 1947 roku okręt powrócił do Wielkiej Brytanii, zawijając do Devonport, cały 1948 rok spędzając w służbie ochrony rybołówstwa[4] . W styczniu 1949 roku okręt przesunięto do rezerwy w Devonport (w lutym zmieniono numer taktyczny na F650)[4] .
Merivoimat
edytuj19 marca 1962 roku fregata została zakupiona przez Finlandię[6][9]. 19 kwietnia 1962 roku okręt przyjęto w skład Fińskiej Marynarki Wojennej pod nazwą „Matti Kurki”[8] . Jednostka pełniła funkcję okrętu szkolnego, a jego załoga została powiększona do 177 osób[6][8] . W dniach 11-15 września 1962 roku „Matti Kurki” (pod dowództwem kmdr. por. Mattsa Vikberga) złożył wizytę w Gdyni[10]. Jednostka ponownie odwiedziła Gdynię w dniach 10-14 lipca 1966 roku, dowodzona przez komandora Bo Gotthelma Klenberga[11][c]. Trzeci raz fregata przebywała w Gdyni w dniach 12-15 sierpnia 1971 roku[12]. Okręt zakończył służbę we wrześniu 1975 roku, kiedy został sprzedany[4][13]. Jednostka została złomowana w Helsinkach w styczniu 1976 roku[7].
Uwagi
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c Gogin 2018L ↓.
- ↑ a b c d e f g h i j Gogin 2018B ↓.
- ↑ a b c d e f g h i Gardiner i Chesneau 1980 ↓, s. 61.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Mason 1997 ↓.
- ↑ a b c d e Blackman 1953 ↓, s. 44.
- ↑ a b c d Moore 1974 ↓, s. 105.
- ↑ a b Colledge i Warlow 2006 ↓, s. 273.
- ↑ a b c d e f Gogin 2018M ↓.
- ↑ Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 92.
- ↑ Serafin 2008 ↓, s. 70.
- ↑ a b Serafin 2008 ↓, s. 83.
- ↑ Serafin 2008 ↓, s. 97.
- ↑ Moore 1981 ↓, s. 146.
Bibliografia
edytuj- Raymond Blackman (red.): Jane’s Fighting Ships 1953-1954. London: Sampson Low, Marston & Co., 1953. (ang.).
- J.J. Colledge, Ben Warlow: Ships of the Royal Navy: The Complete Record of all Fighting Ships of the Royal Navy. London: Chatham Publishing, 2006. ISBN 978-1-86176-281-8. (ang.).
- Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
- Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
- Ivan Gogin: "BAY" frigates (1945 - 1949). Navypedia. [dostęp 2018-01-27]. (ang.).
- Ivan Gogin: "LOCH" frigates (1943 - 1945). Navypedia. [dostęp 2018-01-27]. (ang.).
- Ivan Gogin: MATTI KURKI frigate (1946/1962). Navypedia. [dostęp 2018-01-27]. (ang.).
- Geoffrey B. Mason: HMS PORLOCK BAY (K 650) - Bay-class Frigate. Naval History Homepage, 1997. [dostęp 2018-01-27]. (ang.).
- John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1974-75. New York: Franklin Watts, 1974. ISBN 0-531-02743-0. (ang.).
- John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1981-82. London: Jane’s Information Group Ltd, 1981. ISBN 0-7106-0728-8. (ang.).
- Mieczysław Serafin: Polska Marynarka Wojenna 1945-2007. Kronika wydarzeń. Gdynia: Zespół Redakcyjno-Wydawniczy Marynarki Wojennej, 2008. ISBN 978-83-88698-03-3.