HMS Black Prince (1861)

HMS Black Prince
	Historia
Położenie stępki	12 października 1859
Wodowanie	27 lutego 1861
	Royal Navy
Nazwa	HMS „Black Prince”; HMS „Emerald” (od 1903); HMS „Impregnable III” (od 1910)
Wejście do służby	12 września 1862
Los okrętu	złomowany 1923
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	pełna: 9 250 t
Długość	127 m
Szerokość	17,7 m
Zanurzenie	7,9 m
	Napęd
	1 pozioma maszyna parowa o mocy indykowanej 5770 KM, 1 śruba, ożaglowanie typu fregata
Prędkość	13,6 węzła (11 w pod żaglami)
	Uzbrojenie
	4 działa 203 mm; 24 działa 178 mm; 4 działa 20-funtowe w baterii burtowej (stan na 1867)
Załoga	707
	Multimedia w Wikimedia Commons

HMS Black Prince – brytyjska fregata pancerna typu Warrior, która weszła do służby w 1862 roku. Wraz z bliźniaczym HMS "Warrior" był przez krótki czas największym, najszybszym, najsilniej uzbrojonym i najciężej opancerzonym okrętem swojej epoki. Były to pierwsze żelazne pancerniki.

Historia

W odpowiedzi na francuski program zbrojeń na morzu, którego elementem była m.in. pierwsza w świecie fregata pancerna "La Gloire", marynarka brytyjska Royal Navy zamówiła dwa nowe okręty przewyższające swoimi parametrami konstrukcję francuską. Budowa drugiej jednostki typu Warrior rozpoczęła się w stoczni w Glasgow 12 października 1859 roku. Wodowanie miało miejsce 27 lutego 1861 roku, wejście do służby 12 września 1862 roku.

Służba

Po wejściu do służby okręt do 1866 roku wchodził w skład Floty Kanału(inne języki) działającej w rejonie kanału La Manche. W 1867 roku na okręcie rozpoczął się trwający rok remont, podczas którego m.in. zmodernizowano jego uzbrojenie. W 1869 roku okręt holował pływający dok z Azorów na Bermudy. W 1874 roku okręt ponownie został przydzielony do Floty Kanału. W 1878 roku HMS "Black Prince" został przeniesiony do rezerwy i przeklasyfikowany na krążownik pancerny. Przez kolejne lata okręt reaktywowano, aby brał udział w corocznych manewrach morskich. W 1896 roku "Black Prince" został okrętem szkolnym stacjonującym w irlandzkim porcie Queenstown. W 1903 roku imię okrętu zmieniono na "Emerald". Od 1910 roku funkcję okrętu szkolnego pełnił w Plymouth, jako "Impregnable III". 21 marca 1923 roku okręt został sprzedany na złom.

Opis

Uzbrojenie początkowo stanowiło 10 dział odtylcowych 110-funtowych, 26 dział gładkolufowych 68-funtowych i 4 działa odtylcowe 70-funtowe, w baterii burtowej. W latach 1867/68 zamieniono je na 4 gwintowane odprzodowe działa 203 mm, 24 działa gwintowane odprzodowe 178 mm i 4 działa 20-funtowe^[1].

Opancerzenie składało się z pasa z płyt pancerza żelaznego grubości 114 mm na podkładce drewnianej grubości 457 mm, na śródokręciu. Pas miał długość 65 m (213 stóp) i 6,7 m wysokości (22 stopy), obejmował na długość większą część baterii i siłownię^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Conway's..., s. 7.

Bibliografia

Roger Chesneau, Eugène Kolesnik: Conway's All the World's Fighting Ships, 1860-1905, Conway Maritime Press, Londyn, 1979, ISBN 0-85177-133-5.
Peter Hore, The World Encyclopedia of Battleships, Hermes House, 2005.

[conw-1] Conway's..., s. 7.

[1]