Gyula Grosics
Gyula Grosics [ˈɟulɒ ˈɡroʃiʧ] (ur. 4 lutego 1926 w Dorog, zm. 13 czerwca 2014 w Budapeszcie[2]) – węgierski piłkarz, bramkarz i członek „Złotej Jedenastki” reprezentacji Węgier w latach 1950. Rozegrał w niej 86 spotkań.
 Gyula Grosics (1953) | |||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
4 lutego 1926 | ||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
13 czerwca 2014 | ||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
178 cm[1] | ||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
Przyszedł na świat jako syn ślusarza, dorastał w górniczej osadzie Dorog. Początkowo grał na pozycji prawoskrzydłowego, jednak w swoim pierwszym profesjonalnym meczu zagrał na bramce. Nazywany „czarną panterą” (A fekete párduc) od koloru stroju bramkarskiego, który zakładał na mecze. Był typem piłkarza „sweeper – keeper” – często grał jako dodatkowy, ostatni obrońca swojego zespołu. W 1949 stał się ofiarą intrygi. Dostał fikcyjną propozycje opuszczenia kraju. Węgierski związek piłkarski zawiesił go na rok. Wziął udział w trzech mundialach (1954, 1958 oraz 1962). Karierę zakończył w 1962.
Następnie jako trener prowadził Dorogi FC oraz drużyny w Kuwejcie, bez sukcesów. W Budapeszcie otworzył salon mody. W 1979 objął pierwszoligowe Volán SC. Podczas przemian demokratycznych na Węgrzech przystąpił do Forum Demokratycznego. W ostatnich latach życia Grosics mieszkał w Budapeszcie.
Kariera reprezentacyjna
edytuj20 sierpnia 1947 zadebiutował w meczu z Albanią, wygranym przez Madziarów 2:0. Szczytowy okres formy osiągnął podczas igrzysk olimpijskich w 1952. 25 listopada 1953 wziął udział w wygranym przez reprezentację Węgier meczu z Anglią. W ojczyźnie futbolu, na Wembley, Madziarzy pokonali Anglików 6:3. Przed mistrzostwami świata 1954, drużyna węgierska, określana jako Złota jedenastka była uznawana za faworytów. Na początku turnieju wszystko szło po myśli trenera Gustáva Sebesa, jednak w finale mimo prowadzenia 2:0 Węgrzy przegrali z RFN 2:3. Było to wielkie rozczarowanie. Grosics obwiniał kolegów za porażkę, zarzucając im samolubstwo. Podczas mistrzostw świata 1958 Węgrzy nie dotarli nawet do ćwierćfinałów. W 1962 w Chile, po kolejnych nieudanych mistrzostwach (Węgrzy przegrali w ćwierćfinale z Czechosłowacją), Grosics zakończył reprezentacyjną karierę. Jego ostatnim meczem było spotkanie z Jugosławią w październiku 1962.
Przypisy
edytuj- ↑ Short Goalkeepers - theBlizzard.co.uk [online], www.theblizzard.co.uk [dostęp 2019-12-31] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-28] (ang.).
- ↑ Zmarł członek węgierskiej „Złotej jedenastki” [online], Eurofutbol.pl, 13 czerwca 2014 [dostęp 2014-06-13] [zarchiwizowane z adresu 2014-06-14].
Bibliografia
edytuj- Gyula Grosics w bazie National Football Teams (ang.)
Linki zewnętrzne
edytuj- Brian Glanville, Gyula Grosics obituary [online], theguardian.com, 17 czerwca 2014 [dostęp 2014-06-17] (ang.).
- Ivan Ponting, Gyula Grosics: Trailblazing member of 'the Magnificent Magyars’ who became arguably football’s first ‘sweeper-keeper’ [online], independent.co.uk, 25 czerwca 2014 [dostęp 2014-06-25] (ang.).