Grzegorz Michalski (muzykolog)

muzykolog

Grzegorz Michalski (ur. 1946 w Łodzi) – muzykolog, dziennikarz, krytyk muzyczny, popularyzator, organizator życia muzycznego.

Grzegorz Michalski
Data i miejsce urodzenia

1946
Łódź

Zawód, zajęcie

muzykolog

Życiorys

edytuj

Ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim (praca magisterska pod kierunkiem prof. Zofii Lissy w 1972 roku) oraz studium menedżerów radiowych w Kolonii (1995).

W latach 1971–1973 był redaktorem w dwutygodniku „Ruch Muzyczny”, od 1974 do 1981 roku kierownikiem Redakcji Muzyki Poważnej w Telewizji Polskiej, a w latach 1982–1988 konsultantem programowym Filharmonii Narodowej. Od 1988 roku był dyrektorem, redaktorem naczelnym Polskiego Wydawnictwa Muzycznego w Krakowie. W latach 1990–1992 był podsekretarzem stanu odpowiedzialnym za szkolnictwo artystyczne, muzykę, okresowo także współpracę z zagranicą i upowszechnianie kultury, pełnomocnikiem do spraw Dziedzictwa Chopinowskiego w Ministerstwie Kultury i Sztuki, a od 1992 do 1999 roku szefem Działu Publicystyki Kulturalnej. Był komentatorem w II Programie Polskiego Radia[1], a w latach 1998–2000 pełnomocnikiem ministra kultury i sztuki oraz koordynatorem Roku Chopinowskiego[1]. Od 2001 do 2008 roku (z przerwą w roku 2006) był dyrektorem Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina[2], obecnie jest m.in. członkiem Rady Programowej NIFC (2011) oraz od 2009 roku prezesem Towarzystwa im. Witolda Lutosławskiego[3].

Festiwale Muzyczne Polskiego Radia

edytuj

Grzegorz Michalski jest organizatorem Festiwali Muzycznych Polskiego Radia[4]:

  • 1997: „Szymanowski i jego Europa” (wraz z Michałem Bristigerem i Elżbietą Markowską)[5],
  • 1998: „Mieczysław Karłowicz – pokrewieństwa z wyboru”,
  • 1999: „Chopin – źródła i konteksty”,
  • 2000: „Bach tysiąclecia”,
  • 2001: „Witold Lutosławski”,
  • 2003: „Romantyczne ojczyzny Stanisława Moniuszki,
  • 2004: „Paryżanie”,
  • 2005: „80 lat na antenie”.

Programy muzyczne

edytuj
  • „Wtorek melomana”[6],
  • „Stereo i w kolorze”[7] (program został usunięty w efekcie „weryfikacji” w początkach 1982 roku).

Ważniejsze publikacje

edytuj
  • Nowa muzyka (od roku 1937), [w:] "Dzieje muzyki polskiej w zarysie"[8], Warszawa 1977, 1979 (wyd. angielskie)
  • Interpress; New Polish Music 1980–1989, [w:] "Polish realities – the art in Poland", Glasgow 1990
  • "Polish realities: the arts in Poland, 1980–1989", Third Eye Centre
  • "Lutosławski w pamięci. 20 rozmów o kompozytorze". Gdańsk 2007[9]

Przypisy

edytuj
  1. a b Wprost - Google Książki [online], books.google.com [dostęp 2017-11-18].
  2. http://orka.sejm.gov.pl/Biuletyn.nsf/wgskrnr/KSP-203
  3. http://www.lutoslawski.org.pl/pl/person,32.html
  4. Culture.pl EN | Polish culture: literature, art, film, design, language, cuisine & more! | Culture.pl [online], www.culture.pl [dostęp 2020-07-08] (ang.).
  5. Markowska Elżbieta – Polskie Wydawnictwo Muzyczne S.A [online], archive.fo [dostęp 2018-08-27].
  6. PAP Foto - Baza Zdjęć [online], fotobaza.pap.pl [dostęp 2017-11-18] (pol.).
  7. MICHALSKI GRZEGORZ - Encyklopedia Muzyki - RMF Classic [online], www.rmfclassic.pl [dostęp 2017-11-18] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-21].
  8. Grzegorz Michalski, Tadeusz Ochlewski: Dzieje muzyki polskiej w zarysie. Wyd. Interpress, 1983, s. 57. ISBN 978-83-223-2013-6.
  9. Polish realities: the arts in Poland, 1980–1989 - Third Eye Centre - Google Books [online], books.google.com [dostęp 2017-11-18].

Bibliografia

edytuj