Grupa Rezerwy Policyjnej w Warszawie
Grupa Rezerwy Policyjnej w Warszawie – jednostka organizacyjna Policji Państwowej, utworzona w 1936 w Warszawie, stacjonująca w koszarach na Golędzinowie.
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1936 |
Rozformowanie |
1939 |
Tradycje | |
Święto |
26 kwietnia |
Komendanci | |
Ostatni |
nadkom. Jan Zdanowicz |
Konflikty zbrojne | |
kampania wrześniowa | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Formacja | |
Podległość |
Komenda Główna Policji Państwowej |
Historia grupy
edytuj20 kwietnia 1936 wszedł w życie dekret Prezydenta RP z 17 kwietnia 1936 w sprawie zmiany przepisów o Policji Państwowej[1]. W wykonaniu wspomnianego dekretu minister spraw wewnętrznych Władysław Raczkiewicz wydał 24 kwietnia tego roku zarządzenie o utworzeniu kompanii rezerwy policyjnej. Zarządzenie stanowiło podstawę utworzenia pięciu kompanii rezerwy policyjnej oznaczonych według liter alfabetu od „A” do „E”. Trzy kompanie miały stacjonować w Warszawie, a kolejne dwie w Łodzi i Częstochowie. Kompanie były oddziałami rezerwowymi w terenie, przeznaczonymi do specjalnych zadań służby bezpieczeństwa, a w szczególności do samodzielnego prowadzenia akcji utrzymania bezpieczeństwa, spokoju i porządku publicznego, we wszystkich wypadkach, w których siły miejscowe policji mogłyby się okazać niewystarczające. Dysponentem kompanii był minister spraw wewnętrznych[2]. 12 sierpnia tego roku minister spraw wewnętrznych zmienił swoje zarządzenie z 24 kwietnia 1936 i zdecydował o utworzeniu siedmiu kompanii rezerwy policyjnej oraz upoważnił komendanta głównego PP do wyznaczania miejsc postoju kompanii rezerwy policyjnej na terenie poszczególnych województw[3].
22 kwietnia 1936 na stanowisko dowódcy Grupy wyznaczony został oficer Wojska Polskiego Jan Zdanowicz, który z dniem 1 maja tego roku został mianowany nadkomisarzem, na stanowisko dowódcy kompanii „A” kom. Antoni Gustaw Pikor, dotychczasowy dowódca kompanii w Szkole dla Oficerów w Warszawie, na stanowisko dowódcy kompanii „B” kom. Walerian Ferdynand Józef Hahn, pozostający dotąd w dyspozycji komendanta głównego PP w Białymstoku, natomiast na stanowisko adiutanta dowódcy Grupy aspirant Michał Stanisław Piskozub z Urzędu Śledczego m. st. Warszawy. Tego samego dnia komendant główny PP powierzył podkom. Bronisławowi Lipskiemu pełnienie obowiązków dowódcy kompanii „C”[4].
30 kwietnia 1936 komendant główny PP przeniósł komisarza Pikora do Normalnej Fachowej Szkoły dla Szeregowych w Mostach Wielkich na stanowisko dowódcy kompanii, natomiast dotychczasowy dowódca tej kompanii podkom. Franciszek Eugeniusz Janczyszyn został wyznaczony na stanowisko dowódcy kompanii „A”. 2 czerwca 1936 podkomisarz Lipski został kierownikiem Komisariatu III w Częstochowie, a na stanowisko dowódcy kompanii „C” wyznaczony został porucznik piechoty Aleksander Wesołek, który z dniem 1 czerwca tego roku został mianowany komisarzem[5]. 10 czerwca 1936 w rozkazie personalnym nr 14 komendanta głównego PP ogłoszono przeniesienie do Grupy 28 szeregowych, w tym 7 przodowników, 5 starszych posterunkowych i 16 posterunkowych[6].
Grupa stacjonowała w koszarach przy ul. Modlińskiej 3/5 w Warszawie. Do jej dyspozycji oddano budynek dowództwa, dwa budynki koszarowe, kuchnię, izbę chorych, magazyn broni, magazyn mundurowy, warsztat szewsko-krawiecki i łaźnię[7].
Stan etatowy (w nawiasach stan faktyczny) Grupy 20 lipca 1936: nadkomisarz 1 (1), komisarzy 3 (2), podkomisarzy 2 (2), aspirantów 4 (4), starszych przodowników 5 (4), przodowników 16 (16), starszych posterunkowych 15 (6) i posterunkowych 36 (27) oraz kandydatów kontraktowych 384 (269). Ponadto niższych funkcjonariuszy: woźnych 3 (3), woźniców 1 (3), kucharzy 3 (2), pomocników kucharzy 3 (3), szewców 3 (3) i krawców 3 (0)[7].
Zarządzenie ministra spraw wewnętrznych z 25 lipca 1936 o wyszkoleniu Policji Państwowej było podstawą organizowania w Grupie Rezerwy Policyjnej kursów specjalnych w celu „praktycznego i teoretycznego wyszkolenia oficerów i szeregowych Policji Pańtwowej”. Kursy specjalne pod względem organizacyjno-wyszkoleniowym podlegały komendantowi głównemu PP, a pod względem gospodarczym komendantowi wojewódzkiemu PP[8].
12 stycznia 1939 z delegacji do województwa stanisławowskiego wrócił pluton 2. kompanii w składzie 1 szeregowca (st. przod. Roman Bochenek) i 39 kandydatów kontraktowych[9][10].
19 stycznia przeniesiono do nowo tworzącej się 11. Kompanii Rezerwy Policyjnej w Herbach Starych 15 kandydatów kontraktowych. Równocześnie delegowano do wspomnianej kompanii st. post. Edmunda Kaźmierczaka i post. Edwarda Budkiewicza. Tego samego dnia odeszli na ćwiczenia wojskowe: st. przod. (ppor. piech. rez.) Roman Bochenek[a] z 2. kompanii do 2 Morskiego Batalionu Strzelców i st. przod. (ppor. piech. rez.) Hilary Burdzicki[b] z 3. kompanii do 26 Pułk Piechoty[13]. Wymienieni oficerowie rezerwy 16 lutego wrócili z ćwiczeń[14].
25 stycznia na Dworcu Głównym w Warszawie 1. kompania występowała jako kompania reprezentacyjna Komendy Głównej PP podczas powitania ministra spraw zagranicznych III Rzeszy Joachima von Ribbentropa[15][16].
27 stycznia 2. kompania wróciła transportem samochodowym z delegacji w Złoczowie (1 oficer, 18 szeregowych, 62 kandydatów kontraktowych i 2 pracowników cywilnych oraz 5 samochodów osobowych Fiat i 1 „rekwizyt” z kuchnią)[15]. 28 stycznia, po powrocie 2. kompanii, stan żywionych w Grupie Rezerwy Policyjnej wynosił 191 kandydatów kontraktowych i 6 pracowników cywilnych[17].
1 lutego zostali przeniesieni z Policji m. st. Warszawy: przod. Edward Kaczmarek (do 1. kompanii), st. post. Tadeusz Wysocki (do 2. kompanii) i st. post. Wawrzniec Krzak (do 3. kompanii)[18].
6 lutego przeniesiono do nowo tworzącej się 12. Kompanii Rezerwy Policyjnej w Poznaniu 14 kandydatów kontraktowych. Równocześnie delegowano do wspomnianej kompanii posterunkowych: Bronisława Krupińskiego i Ryszarda Żelaźniewicza[19], a 15 lutego również post. Józefa Baraniaka[20].
11 lutego 3. kompania wróciła transportem kolejowym z delegacji w Stanisławowie (62 kandydatów kontraktowych). Tego dnia stan żywionych w Grupie liczył 245 kandydatów kontraktowych i 7 pracowników cywilnych[20]. W miejsce 3. kompanii do Stanisławowa została delegowana 5. Kompania Rezerwy Policyjnej z Poznania[21].
18 lutego na Dworcu Głównym w Warszawie kompania honorowa wzięła udział w powitaniu szefa Policji i SS Heinricha Himmlera[22][23].
21 lutego został przeniesiony z Policji m. st. Warszawy st. post. Tadeusz Józef Cieślikowski i przydzielony do 1. kompanii[22]. 24 lutego asp. PP Marian Bielecki został delegowany do Białegostoku celem objęcia dowództwa 13. Kompanii Rezerwy Policyjnej[24]. Trzy dni później wrócił z delegacji w 13. Kompanii Rezerwy Policyjnej w Białymstoku kom. Eugeniusz Janczyszyn[25].
27 lutego 155 kandydatów kontraktowych miało wyjechać do Szkoły Szeregowych Policji Państwowej w Mostach Wielkich na XVII kurs zwykły kandydatów kontraktowych[24], lecz tego samego dnia zarządzeniem telefonicznym Komendy Głównej PP wyjazd został odwołany[25]. Ostatecznie kandydaci wyjechali z Warszawy 3 marca[26]. Następnego dnia stan żywionych wynosił 106 kandydatów kontraktowych i 8 pracowników cywilnych[27].
11 marca dowódca Grupy ogłosił w rozkazie dziennym nr 20 dosłowny tekst ustawy z dnia 23 lutego 1939 o użyciu broni przez Policję Państwową i organa ochrony granic[28][29].
22 marca dowódca Grupy powołał podkom. Stanisława Piskozuba na przewodniczącego Komitetu Opieki nad dziećmi Szkoły Powszechnej w Wolicy, w powiecie brzeżańskim[30]. 7 kwietnia przod. Marian Karasiński i kandydat kontr. Roman Długosz zawieźli ubrania i paczki świąteczne dla dzieci Szkoły Powszechnej w Wolicy, którą opiekowała się Grupa Rezerwy Policyjnej[31]. 20 czerwca dzieci z Wolicy zostały przywiezione dwoma samochodami do stolicy. 24 czerwca dzieci zwiedzały Warszawę[32]. Trzy dni później dzieci zostały zawiezione do kina „Victoria” i na Plac Zamkowy w Warszawie[33]. 1 lipca dzieci zostały odwiezione do Wolicy[34].
1 kwietnia 3 kandydatów kontraktowych zostało przeniesionych do 3 Szwadronu Rezerwy Policyjnej w Kamionce Strumiłowej[35].
19 kwietnia komendant główny PP pismem nr 14780 zatwierdził dzień 26 kwietnia, jako dzień święta Grupy Rezerwy Policyjnej[36].
26 kwietnia Grupa uroczyście obchodziła trzecią rocznicę powstania. W obchodach wziął udział komendant główny PP gen. bryg. Kordian Józef Zamorski[37][38].
30 kwietnia 2. kompania w składzie: 1 oficer, 12 szeregowych, 6 szoferów, 65 kandydatów kontraktowych i 2 pracowników cywilnych została delegowana do Łodzi transportem samochodowym (łazik, 4 samochody osobowe i rekwizyt z kuchnią)[39].
Z dniem 1 maja na stopień aspiranta PP zostali mianowani starsi przodownicy: Roman Bochenek, Hilary Burdzicki i Jan Piwnik[39].
10 maja z Policji m. st. Warszawy zostali przeniesieni posterunkowi: Józef Mufel (do 3. kompanii), Józef Piłat (do 2. kompanii) i Marian Sadkowski (do 1. kompanii)[40].
Z dniem 19 maja zostali przeniesieni oficerowie: kom. Aleksander Wesołek do Komendy Wojewódzkiej PP w Białymstoku na stanowisko komendanta powiatowego w Augustowie, asp. Hilary Burdzicki do Komendy Wojewódzkiej PP w Białymstoku z przydziałem do Komendy Powiatowej PP w Suwałkach i asp. Jan Grzegorzewski do Komendy Wojewódzkiej PP w Łodzi z przydziałem do Komendy Powiatowej PP w Rawie Mazowieckiej[41]. Aspirant Grzegorzewski (1887–1940) został zamordowany w Kalininie[42].
20 maja 3. kompania wyjechała transportem samochodowym „na delegację” do Częstochowy w składzie: 1 oficer, 12 szeregowych, 6 szoferów, 79 kandydatów kontraktowych i 2 pracowników cywilnych oraz 5 samochodów osobowych i rekwizyt z kuchnią[41]. Tego samego dnia przod. Stanisław Stopyra z 1. kompanii odszedł na czterotygodniowe ćwiczenia wojskowe do 36 Pułku Piechoty Legii Akademickiej w Warszawie[41][43]. Chorąży Stopyra ps. „Stopa” (1909–1944) poległ drugiego dnia powstania warszawskiego[44]. 22 maja 3. kompania wróciła z delegacji[45]. 23 maja zostali przeniesieni do Policji m. st. Warszawy st. post. Edmund Nikodem Kaźmierczak i post. Ryszard Mieczysław Żelaźniewicz[45]. Posterunkowy Żelaźniewicz został umieszczony na liście proskrypcyjnej rozesłanej 14 listopada 1939 do „wszystkich naczelników obwodowych, miejskich, powiatowych i rejonowych oddziałów NKWD BSRR”[c].
31 maja post. Mikołaj Wajda[d] z 2. kompanii wrócił z oficerskich ćwiczeń wojskowych w 71 Pułku Piechoty w Zambrowie[48]. Z dniem 1 czerwca na stopień przodownika PP zostali mianowani starsi posterunkowi Albin Hop i Arkadiusz Twarożek[49]. Tego samego dnia przod. Marian Karasiński[e] z 2. kompanii został powołany na czterotygodniowe ćwiczenia oficerów rezerwy w 33 Pułku Piechoty w Łomży[45][51], a st. post. Bronisław Stanisław Dobrosielski[f] na sześciotygodniowe ćwiczenia oficerów rezerwy w 2 Pułku Artylerii Ciężkiej w Chełmie[49].
Z dniem 19 czerwca podkom. Adam Młodzikowski[g] odszedł na czterotygodniowe oficerskie ćwiczenia wojskowe w 30 Pułku Piechoty w Warszawie[54][55].
W związku z reorganizacją kompanii dowódca Grupy 21 i 26 czerwca dokonał przeniesień kandydatów kontraktowych między pododdziałami[54][32].
24 lipca dowódca Grupy delegował 84 kandydatów kontraktowych do województwa warszawskiego „na praktyczne szkolenie na posterunkach w okresie od 25 lipca do 28 sierpnia”[56], a 31 lipca kolejnych 7 kandydatów na okres od 1 do 28 sierpnia[57].
31 lipca przy Grupie Rezerwy Policyjnej został utworzony pięciotygodniowy kurs kandydatów na kierowców policyjnych pojazdów mechanicznych. Na dowódcę kompanii został powołany asp. Jan Gustaw Walesiński z PP m. st. Warszawy[58]. Dowódca Grupy delegował przod. Mariana Karasińskiego na stanowisko szefa kompanii[59].
Od 4 do 7 sierpnia 1. kompania była delegowana transportem kolejowym do Krakowa w składzie: 2 oficerów, 17 szeregowych i 138 kandydatów kontraktowych[57]. Delegacja związana była z obchodami 25-lecia Czynu Legionów Polskich.
10 sierpnia pododdziały Grupy (na 15 samochodach) wzięły udział w ćwiczeniach polowych w m. Białobrzegi[60]. Tego samego dnia nadkomisarz Zdanowicz udał się na czternastodniowy urlop wypoczynkowy, a obowiązki dowódcy Grupy powierzył komisarzowi Janczyszynowi[57].
13 sierpnia st. post. Bronisław Stanisław Dobrosielski, po raz drugi w tym roku, został powołany na ćwiczenia w 2 pac[61].
17 sierpnia z rusznikarni przy ul. Stawki przywieziono pistolety maszynowe Suomi[62].
18 sierpnia, po ukończeniu dziesięciomiesięcznego kursu oficerskiego w Szkole Szeregowych PP w Warszawie z wynikiem dobrym, powrócili: st. przod. Władysław Leszczyński, przod. Wojciech Liszka i przod. Władysław Mroczek[60]. Tego samego dnia przod. Władysław Mroczek został delegowany na sześciotygodniowe oficerskie ćwiczenia wojskowe w 71 Pułku Piechoty w Zambrowie[61].
20 sierpnia pododdziały Grupy wzięły udział w defiladzie w związku z poświęceniem 50 motocykli na Placu Marszałka Piłsudskiego[62]. Były to motocykle zakupione do prywatnego użytku przez szeregowych PP w ramach akcji prowadzonej wśród Policji i popieranej przez generała Zamorskiego. Sprawozdawca prasowy podkreślił „wspaniałą postawę kompanii honorowej, która wzbudziła zachwyt licznie zebranej publiczności”[63].
31 sierpnia 1939 w Szkole Szeregowych Policji Państwowej w Mostach Wielkich miało się stawić 91 kandydatów kontraktowych zakwalifikowanych na pięciomiesieczny XVIII kurs zwykły kandydatów kontraktowych[64]. 28 sierpnia 1939 otwarcie kursu zostało odwołane[65].
3 września 1939, w związku z otrzymaniem od wojska 36 ckm Hotchkiss wz. 25, zarządzono utworzenie kompanii karabinów maszynowych oraz zorganizowanie stacji zbornej pod komendą nadkom. Kalinowskiego[66]. Wieczorem tego dnia gen. Zamorski otrzymał polecenie obsadzenia Pilicy od Warki do Nowego Miasta siłami Grupy, obrony mostu przed niemiecką bronią pancerną oraz patrolowania przedpola[67]. 5 września, w związku z wyznaczeniem nowego dowódcy obrony Policy (ppłk dypl. br. panc. Antoni Korczyński) gen. Zamorski postanowił ściągnąć nadkom. Zdanowicza do Warszawy i powierzyć mu wywiezienie broni, umundurowania i sprzętu radio zmagazynowanego w Golędzinowie[68]. 7 września inspektor Juliusz Kozolubski polecił Grupie nadkom. Zdanowicza marsz do Radzynia[69]. Razem z Grupą opuściła stolicę jedna z kompanii ochrony linii kolejowych sformowana w Warszawie[70].
Wobec nieodtrzymania dalszych rozkazów Grupa nadkom. Zdanowicza skierowała się na Dubno, Brzeżany, Stanisławów i dotarła do Jaremcza. W drodze do Grupy przyłączali się funkcjonariusze z różnych oddziałów Rezerwy Policyjnej. W Jaremczu Grupa liczyła 34 oficerów i 826 szeregowych. W nocy z 19 na 20 września nadkom. Zdanowicz otrzymał od gen. bryg. Mieczysława Ryś-Trojanowskiego rozkaz przekroczenia granicy z Węgrami. W drodze ku granicy toczono walki z ukraińskimi bandami. W okolicy Tatarowa zorganizowano punkt dożywiania żołnierzy. 22 września Grupa przekroczyła granicę, a później przeszła na terytorium Rumunii do Băile Govora[71].
Obsada personalna
edytuj- Dowództwo Grupy
- dowódca grupy – nadkom. Jan Zdanowicz (IV 1936 – IX 1939)
- szef kancelarii – przod. Jan Wróblewski (od 15 III 1939)[72]
- podoficer broni – przod. Tadeusz Jankowski[h] (od 21 I 1939)[73]
- podoficer kancelaryjny – post. Stanisław Gwizdała (od 8 II 1939)[19]
- podoficer administracyjny – st. post. / przod. Albin Hop[i][40]
- komendant kuchni – st. post. Bolesław Fituch (od 13 IV 1939)[75]
- sanitariusz – post. Alojzy Rynkowski[76]
- 1 kompania
- dowódca 1 kompanii – kom. Eugeniusz Janczyszyn
- zastępca dowódcy kompanii i dowódca I plutonu – asp. PP Jan Grzegorzewski (5 IV[77] – 19 V 1939)
- zastępca dowódcy kompanii i dowódca I plutonu – asp. PP Roman Bochenek[j] (od 8 VI 1939)[79]
- dowódca plutonu – st. przod. / asp. Hilary Burdzicki (5 IV[77] – 19 V 1939)
- dowódca plutonu – st. post. / przod. Arkadiusz Twarożek (od 8 V 1939)[40]
- drużynowy – st. post. Józef Poniecki (od 6 VI 1939)[k]
- 2 kompania
- dowódca 2 kompanii – podkom. Stanisław Piskozub[l]
- p.o. dowódcy 2 kompanii – asp. PP Piotr Jarzęcki (od 4 II 1939[m])
- 3 kompania
- p.o. dowódcy 3 kompanii – asp. PP Jan Piwnik (od 19 V 1939[41])
- dowódca plutonu – st. przod. / asp. Jan Piwnik (od 5 IV 1939)[77]
- dowódca plutonu – przod. Edward Kaczmarek (od 5 IV 1939)[77]
- podkom. Tadeusz Ignacy Sołtys (wykładowca w Szkole Szeregowych PP w Mostach Wielkich, przybył 31 VIII 1939 jako delegowany „na czas aż do odwołania”)[81]
- asp. PP Wacław Matacz (wykładowca w Szkole Szeregowych PP w Mostach Wielkich, przybył 31 VIII 1939 jako delegowany „na czas aż do odwołania”)[81]
- Funkcjonariusze zamordowani wiosną 1940 w Kalininie
Uwagi
edytuj- ↑ Roman Franciszek Bochenek ur. 8 października 1909 we wsi Pietrzejowa, w powiecie ropczyckim, w rodzinie Szymona[11].
- ↑ Hilary Burdzicki ur. 19 września 1906 w Chełmie Lubelskim, w rodzinie Józefa[12].
- ↑ Ryszard Mieczysław Żelaźniewicz ur. 19 listopada 1911 w Sarnach, w rodzinie Władysława i Felicji[46].
- ↑ Post. PP Mikołaj Wajda ur. 5 grudnia 1914 na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1938 i 3097. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[47].
- ↑ Przodownik Marian Euzebiusz Jan Karasiński ur. 14 sierpnia 1913 na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1938 i 2117. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[50].
- ↑ St. post. PP Bronisław Stanisław Dobrosielski ur. 18 kwietnia 1911 na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 381. lokatą w korpusie oficerów rezerwy artylerii[52].
- ↑ Adam Młodzikowski (ur. 28 października 1900) na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 września 1931 w korpusie oficerów rezerwy piechoty[53].
- ↑ Przod. Tadeusz Jankowski 26 lipca 1939 został skierowany do 1 Pułku Piechoty Legionów w Wilnie na czterotygodniowe oficerskie ćwiczenia wojskowe[56]. Wrócił 21 sierpnia 1939[62].
- ↑ St. post. PP Albin Hop ps. „Ali”, „Stefanowski” w 1943 był dowódcą plutonu ochronnego Zgrupowań Partyzanckich AK „Ponury”[74].
- ↑ 8 czerwca 1939 dowódca Grupy przeniósł asp. Romana Bochenka z 2. do 1. kompanii na stanowisko zastępcy dowódcy[78]. 26 czerwca dowódca Grupy powierzył mu pełnienie obowiązków dowódcy 3. kompanii do czasu powrotu aspiranta Jana Piwnika z oficerskich ćwiczeń wojskowych[32].
- ↑ St. post. Józef Poniecki został przeniesiony z Policji m. st. Warszawy[78].
- ↑ Podkomisarz Stanisław Piskozub z dniem 4 lutego 1939 został delegowany do 5 Kompanii Rezerwy Policyjnej w Poznaniu[18]. Z dniem 31 lipca 1939 dowódca Grupy powierzył mu pełnienie obowiązków dowódcy 3. kompanii[59].
- ↑ Aspirant Piotr Jarzęcki ur. 21 lipca 1900 był podporucznikiem żandarmerii rezerwy[80]. Z dniem 1 lutego 1939 został delegowany z Komendy Powiatowej PP Stolin[18]. Wcześniej był komendantem kompanii wartowniczej PP w Miejscu Odosobnienia w Berezie Kartuskiej.
- ↑ Post. PP Tadeusz Karol Niziński do 8 lutego 1939 był podoficerem kancelaryjnym w Dowództwie Grupy, a następnie służył w 3. kompanii[19]. 25 maja 1939 został oddelegowany do Radiostacji Komendy Głównej PP na trzymiesięczne przeszkolenie w charakterze radiotelegrafisty[45].
Przypisy
edytuj- ↑ Dz.U. z 1936 r. nr 28, poz. 226.
- ↑ Zarządzenie ministra spraw wewnętrznych z 24 kwietnia 1936 o utworzeniu kompanii rezerwy policyjnej. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”. 13, s. 2, 1936-05-10. Warszawa..
- ↑ Zarządzenie ministra spraw wewnętrznych z 12 sierpnia 1936 o zmianie zarządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z 24 kwietnia 1936 r. o utworzeniu kompanij rezerwy policyjnej. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”. 23, s. 2, 1936-08-20. Warszawa..
- ↑ Rozkaz kmdta gł. PP 1936 ↓, 13 z 7 maja 1936 (skany (59-68).
- ↑ Rozkaz kmdta gł. PP 1936 ↓, 14 z 10 czerwca 1936 (skany 69-72).
- ↑ Rozkaz kmdta gł. PP 1936 ↓, 14 z 10 czerwca 1936 (skany 77-80).
- ↑ a b Pismo nr 677 dowódcy Grupy Rezerwy Policyjnej z 20 lipca 1936. Narodowe Archiwum Cyfrowe. [dostęp 2021-04-08].. Pismo adresowane do Referatu Budżetowo-Gospodarczego Policji m. st. Warszawy zawierało dane do projektu preliminarza budżetowego na okres 1937/38 dotyczące stanu osobowego Grupy i innych przewidywanych wydatków.
- ↑ Zarządzenie ministra spraw wewnętrznych z 25 lipca 1936 o wyszkoleniu Policji Państwowej. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”. 21, s. 2-3, 1936-07-30. Warszawa..
- ↑ Pismo nr V-9/tj./39 p.o. naczelnika Wydziału V KG PP z 12 stycznia 1939. Narodowe Archiwum Cyfrowe. [dostęp 2021-04-08]..
- ↑ Rozkaz dzienny ↓, 3 z 14 stycznia 1939.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 107, 525.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 102, 455.
- ↑ Rozkaz dzienny ↓, 5 z 21 stycznia 1939.
- ↑ Rozkaz dzienny ↓, 13 z 18 lutego 1939.
- ↑ a b Rozkaz dzienny ↓, 7 z 28 stycznia 1939.
- ↑ Joachim von Ribbentrop minister spraw zagranicznych Rzeszy w Warszawie. „Polska Zbrojna”. 26, s. 1, 1939-01-26. Warszawa..
- ↑ Rozkaz dzienny ↓, 8 z 1 lutego 1939.
- ↑ a b c Rozkaz dzienny ↓, 9 z 4 lutego 1939.
- ↑ a b c Rozkaz dzienny ↓, 10 z 8 lutego 1939.
- ↑ a b Rozkaz dzienny ↓, 12 z 15 lutego 1939.
- ↑ Pismo nr V-39/tj./39 p.o. naczelnika Wydziału V KG PP z 11 lutego 1939. Narodowe Archiwum Cyfrowe. [dostęp 2021-04-08]..
- ↑ a b Rozkaz dzienny ↓, 14 z 22 lutego 1939.
- ↑ Szef policji Rzeszy Himmler przybył do Warszawy. „Polska Zbrojna”. 50, s. 1, 1939-02-19. Warszawa..
- ↑ a b Rozkaz dzienny ↓, 15 z 24 lutego 1939.
- ↑ a b Rozkaz dzienny ↓, 16 z 1 marca 1939.
- ↑ Rozkaz dzienny ↓, 17 z 3 marca 1939.
- ↑ Rozkaz dzienny ↓, 18 z 6 marca 1939.
- ↑ Rozkaz dzienny ↓, 20 z 11 marca 1939.
- ↑ Dz.U. z 1939 r. nr 16, poz. 95.
- ↑ Rozkaz dzienny ↓, 23 z 22 marca 1939.
- ↑ Rozkaz dzienny ↓, 28 z 8 kwietnia 1939.
- ↑ a b c Rozkaz dzienny ↓, 52 z 28 czerwca 1939.
- ↑ Rozkaz dzienny ↓, 53 z 1 lipca 1939.
- ↑ Rozkaz dzienny ↓, 55 z 8 lipca 1939.
- ↑ Rozkaz dzienny ↓, 26 z 1 kwietnia 1939.
- ↑ Rozkaz dzienny ↓, 34 z 26 kwietnia 1939.
- ↑ Trzy lata działalności grupy rezerwy Policji Państwowej. „Polska Zbrojna”. 237, s. 6, 1939-04-27. Warszawa..
- ↑ Święto Grupy Rezerwy Policyjnej. „Przegląd Policyjny”. 4 (22), s. 307, lipiec 1939. Warszawa..
- ↑ a b Rozkaz dzienny ↓, 36 z 4 maja 1939.
- ↑ a b c Rozkaz dzienny ↓, 38 z 10 maja 1939.
- ↑ a b c d Rozkaz dzienny ↓, 41 z 20 maja 1939.
- ↑ Księga Cmentarna Miednoje 2005 ↓, s. 248.
- ↑ Rozkaz dzienny ↓, 50 z 22 czerwca 1939, z ćwiczeń wrócił 17 czerwca 1939.
- ↑ Stanisław Stopyra. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2021-04-15]..
- ↑ a b c d Rozkaz dzienny ↓, 42 z 24 maja 1939.
- ↑ Wojtkowski 1996 ↓, s. 457.
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 246.
- ↑ Rozkaz dzienny ↓, 45 z 3 czerwca 1939.
- ↑ a b Rozkaz dzienny ↓, 43 z 27 maja 1939.
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 237.
- ↑ Rozkaz dzienny ↓, 57 z 15 lipca 1939, przod. Karasiński 12 lipca wrócił z ćwiczeń.
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 126.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 71, 813.
- ↑ a b Rozkaz dzienny ↓, 50 z 22 czerwca 1939.
- ↑ Rozkaz dzienny ↓, 57 z 15 lipca 1939, podkom. Młodzikowski 15 lipca wrócił z ćwiczeń.
- ↑ a b Rozkaz dzienny ↓, 59 z 22 lipca 1939.
- ↑ a b c Rozkaz dzienny ↓, 63 z 10 sierpnia 1939.
- ↑ Rozkaz dzienny ↓, 61 z 29 lipca 1939.
- ↑ a b Rozkaz dzienny ↓, 60 z 26 lipca 1939.
- ↑ a b Rozkaz dzienny ↓, 66 z 19 sierpnia 1939.
- ↑ a b Rozkaz dzienny ↓, 65 z 17 sierpnia 1939.
- ↑ a b c Rozkaz dzienny ↓, 67 z 23 sierpnia 1939.
- ↑ Uroczyste poświęcenie 50-ciu motocykli policyjnych. „Polska Zbrojna”. 231, s. 4, 1939-08-21. Warszawa..
- ↑ Zarządzenie nr I-1016/39 komendanta głównego PP z 23 sierpnia 1939. Narodowe Archiwum Cyfrowe. [dostęp 2021-04-06]..
- ↑ Pismo p.o. naczelnika Wydziału III KG PP mjr. Danielkiewicza do komendanta Szkoły Szeregowych w Mostach Wielkich. Narodowe Archiwum Cyfrowe. [dostęp 2021-04-06]..
- ↑ Litwiński 2007 ↓, s. 143.
- ↑ Litwiński 2007 ↓, s. 144.
- ↑ Litwiński 2007 ↓, s. 145.
- ↑ Litwiński 2007 ↓, s. 146.
- ↑ Litwiński 2007 ↓, s. 140.
- ↑ Halicki 2016 ↓, s. 13.
- ↑ Rozkaz dzienny ↓, 21 z 15 marca 1939, przeniesiony z Policji m. st. Warszawy.
- ↑ Rozkaz dzienny ↓, 6 z 25 stycznia 1939.
- ↑ Jedynak 2019 ↓, s. 66.
- ↑ Rozkaz dzienny ↓, 29 z 13 kwietnia 1939.
- ↑ Rozkaz dzienny ↓, 64 z 12 sierpnia 1939.
- ↑ a b c d Rozkaz dzienny ↓, 27 z 5 kwietnia 1939.
- ↑ a b Rozkaz dzienny ↓, 46 z 7 czerwca 1939.
- ↑ Pismo nr 1367 dowódcy Grupa Rezerwy Policyjnej z 31 maja 1939. Narodowe Archiwum Cyfrowe. [dostęp 2021-04-07]..
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 192, 1022.
- ↑ a b Delegowanie funkcjonariuszy Policji Państwowej do służby w przededniu wybuchu II wojny światowej. Korespondencja. Narodowe Archiwum Cyfrowe. [dostęp 2021-04-06]..
- ↑ Księga Cmentarna Miednoje 2005 ↓, s. 589.
- ↑ Księga Cmentarna Miednoje 2005 ↓, s. 841.
- ↑ Księga Cmentarna Miednoje 2005 ↓, s. 590.
- ↑ Księga Cmentarna Miednoje 2005 ↓, s. 621.
Bibliografia
edytuj- Rozkazy personalne komendanta głównego Policji Państwowej 1936. Narodowe Archiwum Cyfrowe. [dostęp 2021-04-17].
- Rozkazy dzienne Grupy Rezerwy Policyjnej 1939. Narodowe Archiwum Cyfrowe. [dostęp 2021-04-07].
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Zuzanna Gajowniczek, Bernadetta Gronek, Bernard Kayzer: Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Grzegorz Jakubowski (red.). T. 2 M–Ż. Warszawa: Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2005. ISBN 83-89474-06-9.
- Krzysztof Halicki: Za drutami obozów sowieckich. Wspomnienia. Łódź: Księży Młyn Dom Wydawniczy, 2016. ISBN 978-83-7729-310-2.
- Marek Jedynak: Dziennik „Staszka” : Zapiski st. strz. z cenz. Stanisława Wolffa, żołnierza Zgrupowań Partyzanckich AK „Ponury” (15 czerwca – 11 października 1943 r.). Kielce–Warszawa: Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Witolda Gombrowicza w Kielcach, 2019, seria: Seria świętokrzyskia „Dzienniki, wspomnienia, pamiętniki listy”. ISBN 978-83-60108-59-8.
- Robert Litwiński. Sprawozdanie szefa sztabu Komendy Głównej Policji Państwowej inspektora Juliusza Kozolubskiego z listopada 1939. „Res Historica”. 25, 2007. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej. ISBN 978-83-227-2812-3.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
- Ryszard Wojtkowski: Listy proskrypcyjne funkcjonariuszy Policji Państwowej sporządzone przez NKWD. W: Zeszyty Katyńskie. Marek Tarczyński (red.). T. 6: Zbrodnia nie ukarana. Katyń–Twer–Charków. Niezależny Komitet Historyczny Badania Zbrodni Katyńskiej i Polska Fundacja Katyńska, 1996. ISBN 83-905877-0-X.