Gramatyka opisowa
gramatyka opisująca stan systemu językowego w jednej wyróżnionej epoce jego rozwoju
Gramatyka opisowa (deskrypcyjna, deskryptywna, synchroniczna) – gramatyka opisująca mechanizm, w oparciu o który dany język funkcjonuje w jednej wyróżnionej epoce jego rozwoju, a także strukturę (formalną konfigurację), jaka w tym czasie go charakteryzuje[1]. Gramatyka opisowa przedstawia faktyczny sposób posługiwania się językiem i stan jego gramatyki, dystansując się od rozstrzygnięć normatywnych[2][3]. Przedmiotem gramatyki opisowej mogą być różne odmiany i style języka[2][3]. Przeciwstawia się z jednej strony gramatyce normatywnej (preskryptywnej), a z drugiej – historycznej (diachronicznej)[4].
Zobacz też
edytuj
Przypisy
edytuj- ↑ Joaquim Mattoso Câmara Júnior, Estrutura da língua portuguesa, Petrópolis: Vozes, 1996, s. 11, ISBN 978-85-326-0061-5 (port. braz.).
- ↑ a b Gramáticas: Normativa, descritiva e internalizada, [w:] Pesquisa Escolar - Português [online], UOL Educação (port. braz.).
- ↑ a b Rodney Huddleston, Introduction to the Grammar of English, Cambridge: Cambridge University Press, 1984, s. 47–49, DOI: 10.1017/CBO9781139165785, ISBN 978-0-521-29704-2, ISBN 978-1-139-16578-5, ISBN 978-0-521-22893-0, OCLC 1158959704 (ang.).
- ↑ Kazimierz Polański (red.), Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, wyd. 2, Wrocław: Ossolineum, 1999, s. 215, ISBN 83-04-04445-5, OCLC 835934897.