Gothic II

gra wideo

Gothic IIfabularna gra akcji, kontynuacja gry Gothic stworzona przez studio Piranha Bytes w 2002 roku[1]. Gra została wydana przez JoWooD Entertainment, a polskim dystrybutorem gry została firma CD Projekt.

Gothic II
Producent

Piranha Bytes[1]

Wydawca

JoWooD Entertainment[1]

Dystrybutor

PL: CD Projekt

Seria gier

Gothic

Kompozytor

Kai Rosenkranz

Silnik

ZenGin Engine

Wersja

1.30

Data wydania

29 listopada 2002[1]

Gatunek

fabularna gra akcji[1]

Tryby gry

gra jednoosobowa

Kategorie wiekowe

ESRB: Mature
PEGI: 12
USK: 12

Wymagania sprzętowe
Platforma

Microsoft Windows

Nośniki

CD (3), DVD (1), dystrybucja cyfrowa

Wymagania

  • Procesor Intel Pentium III 700 MHz (zalecane 1,2 GHz dla kart graficznych bez T&L)
  • 256 MB pamięci RAM (dla Windows XP zalecane 512 MB)
  • Karta graficzna 3D z 32 MB z obsługą DirectX 7 (zalecana 64 MB)
  • 2,2 GB wolnego miejsca na twardym dysku
  • Karta dźwiękowa zgodna z DirectX 8
  • System operacyjny: Windows 98/2000/XP
Kontrolery

klawiatura, mysz, gamepad

Poprzednia gra w serii

Gothic (2001)

Następna gra w serii

Gothic II: Noc Kruka (2003)

Strona internetowa

Fabuła

edytuj

Fabuła Gothica II kontynuuje tę znaną z pierwszej części gry. Bezimienny bohater zostaje w magiczny sposób wyciągnięty spod gruzów Świątyni Śniącego – miejsca ostatniej batalii Gothica. Zbawcą jest nekromanta Xardas, który już na początku mówi o nowym zagrożeniu, jakie pojawiło się na wyspie Khorinis. Tym razem stała się ona celem potężnych istot – smoków, wezwanych tam przez Śniącego w chwili jego wygnania, a które stoją na czele armii ciemności[2].

Rozgrywka

edytuj

Gothic II oferuje ogromny świat. Składa się on z trzech dużych lokacji, jakimi są okolice miasta portowego, Górnicza Dolina oraz jedna z czterech zaginionych świątyń boga ciemności Beliara, zwana Dworem Irdorath. W dodatku Gothic II: Noc Kruka pojawia się także Jarkendar. Pierwsza z nich to miejsce pełne gęstych lasów, polan, jaskiń. Trzeba jednak uważać, bo wbrew pozorom nie jest tu całkiem bezpiecznie. Kolejna lokacja to znana nam z pierwszej części gry Górnicza Dolina, zwana do niedawna Kolonią Karną. Prezentuje ona krajobraz całkowitego zniszczenia i spustoszenia. Z kolei Dwór Irdorath to miejsce tajemnicze i pełne grozy. Zapomniana Dolina Budowniczych, czyli Jarkendar, jest miejscem bardzo zróżnicowanym – znajdują się tu bagna, pustynie, plaże, płaskowyże i głębokie, malownicze doliny.

Wersja polska

edytuj

Wersja polska: Start International Polska i T-REX na zlecenie CD Projekt
Reżyseria: Joanna Wizmur i Andrzej Precigs[3]

Głosu użyczyli[4]:

  • Jacek MikołajczakBezimienny
  • Tomasz MarzeckiXardas, Onar, Kardif, Ignaz, Ramirez, Zuris, Właściciel gospody, Fernando, Jack, Cord, Hyglas, Gorax
  • Adam BaumanDiego, Lares, Bosper, Pyrokar, Dexter, Matteo, Borka, Atilla, Jesper, Sentenza, Alrik, Lehmar, Canthar, Coragon, Khaled, Sylvio, Pedro, Gestath
  • Piotr Bąk – Gorn, Harad, Pablo, Hakon, Mika, Ehnim, Bodo, Opolos, Rukhar
  • Jarosław Boberek – Milten, Pepe, Wambo, Rupert, Valentino, Hodges, Ulf, Dar, Niclas, Till, Babo
  • Paweł Iwanicki – Lester, Akil, Jergen, Buster, Wilk, Abuyin, Lutero, Igaraz, bandyci
  • Jacek Kopczyński – Lee, Lord Hagen, Angar, Bartok, Herold, Brian, Garvell, Elvrich, Henry, Eremita, Brandon, Cronos
  • Andrzej Tomecki – Torlof, Sekob, Lothar, Vino, Raoul, Baltram, Wasili, Neoras, bandyta przy wieży Xardasa, Isgaroth, bandyci
  • Jarosław Domin – Rengaru, Talbin, Brahim, Bromor, Cipher, Agon, Mario
  • Kinga Ilgner – Cassia, Gritta, Elena, Sonja, Nadja, Kati, Hilda, obywatelki
  • Przemysław Nikiel – Lord Andre, Nagur, Jora, Malak, Egill, Wilk, Maleth
  • Marek Obertyn – Bennet, Thorben, Randolph, Bullko, Rod, Fellan, Halvor, Brutus, Marduk, bandyci, strażnicy miejscy
  • Janusz Wituch – Constantino, Sędzia, Bengar, Daron, Gerbrandt, Gunnar, Karras
  • Mirosław Zbrojewicz – Ur-Shak, Rangar, Biff, Meldor, najemnicy
  • Paweł Szczesny – Lobart, Orlan, Vatras, Carl, Parlan, Balthasar
  • Agata Gawrońska-Bauman – Sagitta, Rosi, Thekla, Maria, Lucy, Hanna, Vanja, obywatelki

Gothic II: Noc Kruka

edytuj
Osobny artykuł: Gothic II: Noc Kruka.

Modyfikacje

edytuj

Do drugiej części sagi Gothic i Nocy Kruka powstały liczne modyfikacje wzbogacające lub zmieniające fabułę. Do największych modyfikacji należą rosyjski Returning oraz niemieckie produkcje Piratenleben[5] i Odyseja – W imieniu króla[6], z czego dwie pierwsze są dostępne również w spolszczonych wersjach. Jednymi z największych polskich modyfikacji są Kroniki Myrtany: Archolos, Złote Wrota stworzone przez Złote Wrota Team[7] oraz Przeznaczenie, którego twórcami jest Destiny Team[8].

Odbiór gry

edytuj

Gothic II został przyjęty pozytywnie przez recenzentów gier komputerowych, uzyskując średnią z ocen wynoszącą 79 na 100 punktów w agregatorze Metacritic[9] oraz 79,04% wg serwisu GameRankings[10]. Redaktor serwisu Gry-Online, Artur Okoń, przyznał grze ocenę 9/10 chwaląc oprawę graficzną i ścieżkę dźwiękową produkcji oraz jej wciągającą fabułę[2]. Recenzenci zachodnich serwisów o grach komputerowych, IGN oraz GameSpot, przyznali odpowiednio oceny 8/10[11] oraz 8,1/10[12].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e Gothic II (PC). Gry-Online. [dostęp 2014-08-12]. (pol.).
  2. a b Artur Okoń: Gothic II – recenzja gry. Gry-Online, 2003-04-16. [dostęp 2016-06-29].
  3. Gothic II. Filmweb. [dostęp 2016-04-28].
  4. Gothic II. Filmweb. [dostęp 2016-04-28].
  5. Piratenleben PL – Premiera!. tawerna-gothic.pl, 2007-08-20. [dostęp 2014-08-28]. (pol.).
  6. Release: Odyssee – im Auftrag des Königs 1.0. worldofplayers.de. [dostęp 2016-01-04]. (niem.).
  7. Złote Wrota – oficjalna strona projektu. zlotewrota.org. [dostęp 2014-08-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-22)]. (pol.).
  8. Wywiad z Destiny Team – „Przeznaczenie”. tawerna-gothic.pl, 2016-01-20. [dostęp 2016-09-06]. (pol.).
  9. Gothic II for PC Reviews. Metacritic. [dostęp 2016-06-29]. (ang.).
  10. Gothic II for PC. GameRankings. [dostęp 2017-06-27]. (ang.).
  11. Dan Adams: Gothic II Review. IGN, 2003-11-11. [dostęp 2017-04-09]. (ang.).
  12. Andrew Park: Gothic II Review. GameSpot, 2003-11-17. [dostęp 2017-04-09]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj