Golubie
Golubie – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ełckim, w gminie Kalinowo.
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
227[2] |
| Strefa numeracyjna |
87 |
| Kod pocztowy |
19-314[3] |
| Tablice rejestracyjne |
NEL |
| SIMC |
0759601 |
Położenie na mapie gminy Kalinowo  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu ełckiego  | |
 53°53′08″N 22°31′40″E/53,885556 22,527778[1]
| |
Do 1954 roku istniała gminy Golubie. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Nazwa wsi pochodzi prawdopodobnie od nazwiska Golub. W dokumentach dotyczących sąsiedniej wsi Golubie Wężewskie odnaleźć można wzmiankę, że w 1589 r. von Nositz sprzedał 16 włók wraz z jeziorem Rdzawe, sołtysowi ze Szczybał – Stańkowi, oraz Mikołajowi Golubiowi i Szymonowi Gucowi.
We wsi pałac dwuskrzydłowy w stylu renesansu francuskiego z 1894, główne skrzydło parterowe, szerokie, posiada narożne wieżyczki i dwukondygnacyjną facjatkę, obecnie ośrodek wypoczynkowy. Pałac otacza zadbany park, w którym żyją liczne króliki. W pobliżu Jezioro Golubskie o pow. 120 ha, zgodnie z legendą została w nim zatopiona armata zdobyta przez Litwinów pod Grunwaldem[4].
Zobacz też: Golubie Wężewskie, Golubka, Golubki
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 34567
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 322 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Piotr Skurzyński "Warmia, Mazury, Suwalszczyzna" Wyd. Sport i Turystyka - Muza S.A. Warszawa 2004 ISBN 83-7200-631-8 s. 267
Linki zewnętrzne
edytuj- Golubie, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 661.