Goźlice
Goźlice – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Klimontów[5][4].
| wieś | |
 Kościół parafialny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2020) |
324[2] |
| Strefa numeracyjna |
15 |
| Kod pocztowy |
27-640[3] |
| Tablice rejestracyjne |
TSA |
| SIMC |
0795821[4] |
Położenie na mapie gminy Klimontów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu sandomierskiego  | |
 50°41′47″N 21°28′35″E/50,696389 21,476389[1]
| |
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Goźlice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Przez miejscowość przebiega droga krajowa nr 9 z Radomia do Rzeszowa.
Przez wieś przechodzi 
zielony szlak turystyczny z Chańczy do Pielaszowa.
Części wsi
edytuj| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0795838 | Goźlice Poduchowne | część wsi |
| 0795844 | Kozia Górka | część wsi |
| 0795850 | W Lipach | część wsi |
| 0795867 | Żuków | część wsi |
Historia
edytuj23 lutego 1280 pod Goźlicami, niedaleko Koprzywnicy, Piotr Bogoria Skotnicki i wojewoda sandomierski Janusz Starż, na czele rycerstwa polskiego rozbili wojska tatarsko-ruskie księcia halicko-włodzimierskiego, Lwa Halickiego.
Goźlice od XIV do XVII wieku należały do dóbr rodziny Ossolińskich. Wieś leżąca w powiecie sandomierskim województwa sandomierskiego wchodziła w XVII wieku w skład kompleksu klimontowsko-ossolińskiego dóbr Zbigniewa Ossolińskiego[6].
Zabytki
edytuj- Kościół parafialny pw. Wniebowzięcia NMP, wzniesiony w I poł. XIII wieku, do początku XVII[7] wieku rodowa nekropolia Ossolińskich. W l. 1559-1620 kościół był zborem kalwińskim pod patronatem najpierw Hieronima Ossolińskiego, a potem jego syna Andrzeja Ossolińskiego. Po śmierci tego ostatniego, miejscowość wykupił i zlikwidował zbór Jan Zbigniew Ossoliński. Kościół mocno ucierpiał w czasie I wojny światowej wskutek ostrzału artyleryjskiego. Dziś znajduje się w nim renesansowy nagrobek Hieronima Ossolińskiego.
- Kościół został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.672 z 20.01.1966 i z 20.05.1977)[8].
- Cmentarz wojenny w Goźlicach – jako część cmentarza parafialnego.
- Cmentarz parafialny w Goźlicach z 1811 r. (nr rej.: A.673 z 17.06.1988)[8].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 35629
- ↑ Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 16-17 [dostęp 2022-05-21]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 325 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c GUS. Rejestr TERYT.
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
- ↑ Dobra ziemskie Ossolińskich w pierwszej połowie XVII wieku, w: Folwark-wieś-latyfundium. Gospodarstwo wiejskie w Rzeczypospolitej w XVI-XVIII wieku, red. J. Muszyńska, Sz. Kazusek, J. Pielas, Kielce 2009, s. 103.
- ↑ Goźlice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 761.
- ↑ a b Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 51 [dostęp 2016-01-07].
Linki zewnętrzne
edytuj- Ossolińscy – historia, zabytki, genealogia. ossolinski.info. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-17)].
- Goźlice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 761.
- Goźlice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 528.
- Goźlice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 735.