Gończy fiński

Gończy fiński
	; Gończy fiński
Inne nazwy	Finnish Hound, Suomenajokoira
Kraj pochodzenia	Finlandia
	Wymiary
Wysokość	56-62 cm
Masa	25 kg
	Klasyfikacja
FCI	Grupa VI, Sekcja 1,; nr wzorca 51
	Multimedia w Wikimedia Commons

Gończy fiński – jedna z ras psów, należąca do grupy psów gończych i posokowców, zaklasyfikowana do sekcji psów gończych. Podlega próbom pracy^[1].

Krótki rys historyczny

Rasa powstała w XVIII wieku w wyniku krzyżowania gończych angielskich, niemieckich, szwajcarskich i skandynawskich.

Użytkowość

W lecie jako zwinny i energiczny łowczy wykorzystywany jest do polowań na drobną zwierzynę. W zimie woli być towarzyszem człowieka w domu.

Charakter i temperament

Pies przyjazny i aktywny.

Wygląd

Umaszczenie jest trójkolorowe, z czarnym kuprakiem, białą strzałką na pysku i białymi znaczeniami w dolnych partiach ciała. Sierść gęsta i twarda. Charakterystyczny jest tułów, którego długość jest większa niż wysokość psa w kłębie. Inne cechy to duże i opadające uszy, mocne nogi i opuszki oraz długi ogon.

Przypisy

↑ ^a ^b Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 231.

Bibliografia

David Alderton "Psy", Wiedza i życie, Warszawa 2006
Bruce Fogle: Wielka encyklopedia : Psy. Warszawa: MUZA SA, 1996. ISBN 83-7079-672-9.
Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.

[IEPR-1] Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 231.

[1]