Gołogóra (Góry Bialskie)

Gołogóra – wzniesienie o wysokości 972 m n.p.m., w południowo-zachodniej Polsce w Górach Bialskich w Sudetach Wschodnich[1].

Gołogóra
Państwo

 Polska

Pasmo

Sudety Wschodnie
Góry Bialskie

Wysokość

972 m n.p.m.

Położenie na mapie Sudetów
Mapa konturowa Sudetów, blisko centrum na prawo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Gołogóra”
Ziemia50°16′59,70″N 16°55′56,38″E/50,283250 16,932328

Położenie

edytuj

Wzniesienie położone, w północnej części Gór Bialskich w Sudetach Wschodnich, około 2,8 km, na południowy wschód od centrum Starego Gierałtowa i 2,2  km na północny wschód od miejscowości Młynowiec[2].

Fizjografia

edytuj

Wzniesienie o zróżnicowanych zboczach i kopulastym szczycie. Razem z Gołogrzbietem i Łyścem tworzą masyw Gór Bialskich najbardziej, wysunięty na północ w kierunku Obniżenia Lądka i Stronia oraz doliny rzeki Białej Lądeckiej. Charakteryzujące się wyraźnie podkreślonymi zboczami, regularną rzeźbą i urozmaiconym ukształtowaniem. Całe wzniesienie położone jest na obszarze Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego. Wyrasta w grzbiecie odchodzącym od Czernicy w kierunku północnym. Wzniesienie ma postać kopuły o wyraźnie podkreślonej części szczytowej i dość stromo opadającym zachodnim zboczu. Wzniesienie od północno-wschodniej strony od niższego wzniesienia Gołogrzbiet oddzielone jest bezimienną niewielką przełęczą (920 m n.p.m.). Zachodnio-północne zbocze minimalnie opada w stronę niewielkiego siodła, przechodząc w zbocze niższego o 13 m wzniesienia Łysiec a od strony południowo-wschodniej Jawornika Koblicznego oddzielony jest Przełęczą Dział. Położenie wzniesienia, kształt i wyraźnie podkreślona bezleśna część szczytowa czynią wzniesienie rozpoznawalnym w terenie.

Budowa

edytuj

Wzniesienie w całości zbudowane ze skał metamorficznych łupków łyszczykowych i gnejsów gierałtowskich. Szczyt i zbocza wzniesienia pokrywa niewielkiej grubości warstwa młodszych osadów glin, żwirów, piasków i lessów z okresu zlodowaceń plejstoceńskich i osadów powstałych w chłodnym, peryglacjalnym klimacie.

Roślinność

edytuj

Zbocza wzniesienia w całości oprócz części szczytowej porośnięte monokulturowym lasem świerkowym regla dolnego. Wzniesienie pod koniec XX wieku dotknęły zniszczenia wywołane katastrofą ekologiczną w Sudetach obecnie w miejscach częściowo zniszczonego drzewostanu porasta świerkowy młodnik.

Najbliższe otoczenie szczytu wzniesienia zajmuje obszerna polana. Być może to miało wpływ na nazwę wzniesienia Gołogóra.

Turystyka

edytuj

Przez szczyt wzniesienia nie prowadzi szlak turystyczny.

wschodnim zboczem prowadzi szlak turystyczny
południowym zboczem prowadzi
południowym i częścią wschodniego zbocza prowadzi
  •   rowerowy – prowadzący południowym i częścią wschodniego zbocza wzdłuż drogi.
  •  rowerowy
  • Na północno-wschodnim zboczu przy szlaku turystycznym znajduje się punkt widokowy.
  • W pobliże szczytu wzniesienia prowadzą od Bialskiej Pętli leśne ścieżki.

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Słownik Geografii Turystycznej Sudetów, tom 16 Masyw Śnieżnika, Góry Bialskie, red. Marek Staffa, Wydawnictwo PTTK "KRAJ", Warszawa 1993, ISBN 83-7005-095-6
  • Masyw Śnieżnika, Góry Bialskie, Góry Złote, Krowiarki. Skala 1:40000. Jelenia Góra: Wydawnictwo Turystyczne Plan, 2005. ISBN 83-911777-1-8
  • Masyw Śnieżnika – Stronie Śląskie, mapa w skali 1:30 000, Wydawnictwo Kartograficzne „Compass”, Wrocław 2003, ISBN 83-89165-34-1.