Giuseppe Bertello
Giuseppe Bertello (ur. 1 października 1942 w Foglizzo) – włoski duchowny rzymskokatolicki, doktor prawa kanonicznego, dyplomata watykański, arcybiskup, nuncjusz apostolski w Ghanie oraz pronuncjusz apostolski w Beninie z akredytacją w Togo w latach 1987–1991, nuncjusz apostolski w Rwandzie w latach 1991–1995, stały obserwator Stolicy Apostolskiej przy ONZ w Genewie w latach 1995–2000, nuncjusz apostolski w Meksyku w latach 2000–2007, nuncjusz apostolski we Włoszech i San Marino w latach 2007–2011, prezydent Gubernatoratu Państwa Watykańskiego i tym samym przewodniczący Papieskiej Komisji ds. Państwa Watykańskiego w latach 2011–2021, kardynał od 2012 (najpierw w stopniu diakona, w 2022 promowany do stopnia prezbitera), członek Rady Kardynałów w latach 2013–2023.
| Kardynał prezbiter | |||
 Giuseppe Bertello (2016) | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1 października 1942 | ||
| Prezydent Gubernatoratu Państwa Watykańskiego | |||
| Okres sprawowania |
2011–2021 | ||
| Nuncjusz apostolski we Włoszech i San Marino | |||
| Okres sprawowania |
2007–2011 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
29 czerwca 1966 | ||
| Nominacja biskupia |
17 października 1987 | ||
| Sakra biskupia |
28 listopada 1987 | ||
| Kreacja kardynalska |
18 lutego 2012 | ||
| Kościół tytularny | |||
Życiorys
edytuj29 czerwca 1966 otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa Albino Mensy, i został inkardynowany do diecezji Ivrea. Uzyskał licencjat z teologii pastoralnej oraz doktorat z prawa kanonicznego. Następnie w 1967 rozpoczął przygotowanie do służby dyplomatycznej na Papieskiej Akademii Kościelnej, gdzie studiował dyplomację.
17 października 1987 został mianowany przez Jana Pawła II pro-nuncjuszem apostolskim w Beninie, Ghanie i Togo oraz arcybiskupem tytularnym Urbs Salvia. Sakry biskupiej 9 listopada 1985 udzielił mu kardynał Agostino Casaroli.
Następnie w 1991 został przedstawicielem Watykanu w Rwandzie. Będąc na tej placówce był świadkiem ludobójstwa w Rwandzie.
W marcu 1995 został Stałym Obserwatorem Stolicy Apostolskiej przy ONZ w Genewie.
27 grudnia 2000 został przeniesiony do nuncjatury w Meksyku.
Od stycznia 2007 do 1 października 2011 pełnił funkcję nuncjusza we Włoszech i San Marino.
3 września 2011 został ogłoszony następcą kard. Giovanniego Lajolo na stanowisku Gubernatora Państwa Watykańskiego. Urząd objął 1 października 2011. 6 stycznia 2012 ogłoszona została jego kreacja kardynalska, której papież Benedykt XVI dokonał oficjalnie na konsystorzu w dniu 18 lutego 2012.
Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka.
Decyzją papieża Franciszka od 13 kwietnia 2013 jest członkiem grupy dziewięciu kardynałów doradców (Rada Kardynałów), którzy służą radą Ojcu Świętemu w zarządzaniu Kościołem i w sprawach reformy Kurii Rzymskiej[1].
4 marca 2022 papież Franciszek promował go do rangi kardynała prezbitera z zachowaniem dotychczasowej diakonii na zasadzie pro hac vice[2][3].
1 października 2022 po ukończeniu 80 lat utracił prawo do udziału w konklawe[4].
Przypisy
edytuj- ↑ COMUNICATO DELLA SEGRETERIA DI STATO, 13.04.2013. press.catholica.va. [dostęp 2013-04-13]. (wł.).
- ↑ Watykan: Kościół ma dziewięciu nowych kardynałów-prezbiterów. pch24.pl. [dostęp 2022-03-04].
- ↑ Concistoro Ordinario Pubblico per il voto su alcune cause di Canonizzazione, 04.03.2022. press.vatican.va. [dostęp 2022-03-04].
- ↑ Kard. Bertello kończy 80 lat. Zmienia się liczba kardynałów-elektorów. ekai.pl. [dostęp 2022-10-01].
Linki zewnętrzne
edytuj- Nota biograficzna Giuseppe Bertello na stronie Stolicy Apostolskiej. [dostęp 2024-03-09]. (wł.).
- Giuseppe Bertello w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy [dostęp 2023-06-29] (ang.)
- Giuseppe Bertello [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2021-01-28] (ang.).