Giovanni Francesco Stoppani

duchowny katolicki, kardynał

Giovanni Francesco Stoppani (ur. 19 września 1695 w Mediolanie – zm. 18 listopada 1774 w Rzymie) – włoski duchowny, kardynał.

Giovanni Francesco Stoppani
Kardynał biskup
Ilustracja
Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

19 września 1695
Mediolan

Data i miejsce śmierci

18 listopada 1774
Rzym

Sekretarz Kongregacji Świętego Oficjum
Okres sprawowania

1770–1774

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Diakonat

25 lipca 1734

Prezbiterat

1 sierpnia 1734

Nominacja biskupia

14 marca 1735

Sakra biskupia

25 marca 1735

Kreacja kardynalska

26 listopada 1753
Benedykt XIV

Kościół tytularny

Biskup Palestriny

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

25 marca 1735

Konsekrator

Giorgio Spinola

Współkonsekratorzy

Antonio Maria Pallavicini
Carlo Alberto Guidoboni Cavalchini

Życiorys

edytuj

Studiował na uniwersytecie w Pawii, uzyskując doktorat z prawa rzymskiego i kanonicznego w 1716. W 1730 mianowany generalnym inkwizytorem na wyspie Malta. W 1734 przyjął święcenia kapłańskie, a rok później został tytularnym arcybiskupem Koryntu i nuncjuszem apostolskim w Toskanii (1735-39) i Wenecji (1739-43). 1745 nuncjusz ekstraordynaryjny we Frankfurcie na elekcję nowego cesarza Św. Cesarstwa Rzymskiego. Prezydent Urbino 1747-53.

1753 kreowany kardynałem prezbiterem Santi Silvestro e Martino ai Monti. Legat w Urbino (1754-56) i Romanii (1756-62). Biskup Palestriny od 1763. Sekretarz Świętego Oficjum Inkwizycji od 1770 aż do śmierci. Był członkiem powołanej w 1767 roku przez papieża Klemensa XIII w związku z groźbą przyznania praw dysydentom Kongregacji do Spraw Polskich[1]. Zmarł podczas sediswakancji po śmierci papieża Klemensa XIV.

Przypisy

edytuj
  1. Wojciech Kęder, Kryzys wokół sprawy dysydenckiej a sprawa suwerenności Rzeczypospolitej w latach 1764-1767, w: Rzeczpospolita wielu wyznań, Kraków 2004, s. 372.

Bibliografia

edytuj