Gilles Reithinger
Gilles Reithinger (ur. 25 listopada 1972 w Miluzie) – francuski duchowny rzymskokatolicki, misjonarz, biskup pomocniczy Strasburga od 4 lipca 2021 do 14 lutego 2024.
| Biskup tytularny Saint-Papoul | |||
 Gilles Reithinger (2021) | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
25 listopada 1972 | ||
| Biskup pomocniczy Strasburga | |||
| Okres sprawowania |
od 4 lipca 2021 | ||
| Przełożony Generalny Towarzystwa Misji Zagranicznych w Paryżu | |||
| Okres sprawowania |
12 lipca 2016–27 czerwca 2021 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Inkardynacja | |||
| Diakonat |
21 czerwca 1998 | ||
| Prezbiterat |
27 czerwca 1999 | ||
| Nominacja biskupia |
26 czerwca 2021 | ||
| Sakra biskupia |
4 lipca 2021 | ||
| Data konsekracji |
4 lipca 2021 |
|---|---|
| Miejscowość |
Strasburg |
| Miejsce | |
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Życiorys
edytujUrodził się 25 listopada 1972 w Miluzie jako najstarszy z trójki dzieci Paulette i Jean-Marie Reithingerów[1]. Po maturze, koncentrując się przede wszystkim na biologii, we wrześniu 1991 wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Strasburgu[2]. Podczas studiów rozpoznał powołanie do życia misyjnego ad extra[2]. W latach 1994–1996 był na misjach na Madagaskarze. Tam służył m.in. w organizowaniu dystrybucji posiłków oraz uczył języka francuskiego w diecezji Ambatondrazaka[2]. W czerwcu 1997 uzyskał tytuł magistra teologii na Uniwersytecie Marca Blocha w Strasburgu[1][3].
Wyświęcony na diakona 21 czerwca 1998, został inkardynowany w diecezji strasburskiej w ramach Misji Zagranicznych w Paryżu (MEP)[2]. Jako diakon sprawował posługę w parafii pw. św. Franciszka Ksawerego w Paryżu[4], aby być blisko MEPu i kontynuować formację dostosowaną do misji[2]. Święcenia kapłańskie przyjął 27 czerwca 1999 w katedrze Najświętszej Marii Panny w Strasburgu. We wrześniu 1999 roku, w celu doskonalenia języka angielskiego, został mianowany wikariuszem parafii Najświętszego Odkupiciela i św. Tomasza More w Chelsea[1], a następnie spędził trzy lata (1999–2001) na misji w parafii Świętej Rodziny, w archidiecezji singapurskiej, aby opanować język chiński i poznać lokalną kulturę[2][3][4].
Po zakończeniu działalności duszpasterskiej w Singapurze i Londynie i powrocie do Paryża starał się ustrukturyzować MEP, opierając się na zespołach współpracowników, składających się z ekspertów w dziedzinie prawa, komunikacji i zarządzania[5].
W lipcu 2004 roku Zgromadzenie Ogólne MEP zwróciło się do niego z prośbą o utworzenie Służby Animacji Duszpasterskiej i Kulturalnej w Paryżu. W latach 2004–2010 zorganizował przyjęcie katechetyczne. W lipcu 2010 roku został wybrany Wikariuszem Generalnym MEP na sześcioletnią kadencję[2]. Od 12 lipca 2016 do 27 czerwca 2021 był Przełożonym Generalnym Towarzystwa Misji Zagranicznych w Paryżu[1][6][7]. Jego stanowisko objął ks. Vincent Sénéchal[7].
26 czerwca 2021 papież Franciszek minował go biskupem pomocniczym archidiecezji Strasburga ze stolicą tytularną Saint-Papoul[4]. Sakrę przyjął 4 lipca 2021 w katedrze NMP w Strasburgu z rąk kard. Pietro Parolina. Współkonsekratorami byli abp Luc Ravel oraz abp Jean-Marc Aveline[1]. Jako motto wybrał Spes contra spem (Nadzieja przeciw wszelkiej nadziei - Rz 4,18)[1].
14 lutego 2024 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z urzędu biskupa pomocniczego archidiecezji Strasburga[8].
Publikacje
edytujKsiążki
edytuj- 2010: Vingt-trois saints pour l'Asie: les martyrs des missions étrangères de Paris, ISBN 978-2-85443-548-1
- 2013: L’Annonce de l’Evangile chez les Chin
- 2014: L'Asie face au pardon
- 2018: Saints pour la mission! les Missions étrangères en Asie, ISBN 978-2-85443-584-9
- 2021: Lettres à mes frères prêtres
Prace zbiorowe
edytuj- 2007: Découvrir les martyrs d'Asie
- 2007: Les missions étrangères: trois siècles et demi d'histoire et d'aventure en Asie, ISBN 978-2-262-02571-7
- 2011: Femmes missionnaires en Asie
- 2013: Mission et cultures, ISBN 978-2-9525252-9-9
- 2013: Parce qu'ils y ont cru, on le voit! le Séminaire de Québec célèbre ses 350 ans, ISBN 978-2-7637-2103-3
- 2015: Faith and culture
- 2018: Rapprochement des cultures par les langues
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c d e f Le père Gilles Reithinger est nommé évêque auxiliaire de Strasbourg. missionsetrangeres.com, 2021-06-26. [dostęp 2021-07-04]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (fr.).
- ↑ a b c d e f g Mgr Gilles Reithinger nommé évêque auxiliaire de Strasbourg. alsace.catholique.fr, 2021-06-26. [dostęp 2021-07-26]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (fr.).
- ↑ a b Mgr Gilles Reithinger, nouvel évêque auxiliaire de Strasbourg. dna.fr, 2021-06-26. [dostęp 2021-07-04]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (fr.).
- ↑ a b c Rinunce e nomine. press.vatican.va, 2021-06-26. [dostęp 2021-07-04]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (wł.).
- ↑ Paris Foreign Missions leader named auxiliary bishop of Strasbourg. ucanews.com, 2021-06-21. [dostęp 2021-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
- ↑ De Mulhouse à l'Asie : Monseigneur Gilles Reithinger, l’engagement au cœur de sa mission. lalsace.fr. [dostęp 2021-07-04]. (fr.).
- ↑ a b Father Gilles Reithinger appointed Auxiliary Bishop of Strasbourg. usgroma.org, 2021-07-02. [dostęp 2021-07-09]. (ang.).
- ↑ Rinuncia del Vescovo Ausiliare di Strasbourg (Francia) [online], press.vatican.va [dostęp 2024-02-14].
Linki zewnętrzne
edytuj- Gilles Reithinger [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2021-06-26] (ang.).
- Mgr Gilles Reithinger. eglise.catholique.fr. [dostęp 2021-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (fr.).
- Les évêques: Mgr Gilles Reithinger. alsace.catholique.fr. [dostęp 2021-07-09]. (fr.).
- Mgr Gilles Reithinger nommé évêque auxiliaire de Strasbourg. KTO, 2021-06-26. [dostęp 2021-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (fr.).