Wikipedia

Gil Hodges

Gilbert Ray Hodges (ur. 4 kwietnia 1924, zm. 2 kwietnia 1972) – amerykański baseballista i menadżer, jako zawodnik występował na pozycji pierwszobazowego przez 18 sezonów w Major League Baseball.

Gil Hodges
Ilustracja
pierwszobazowy
Pełne imię i nazwisko

Gilbert Ray Hodges

Data i miejsce urodzenia

4 kwietnia 1924
Princeton

Data i miejsce śmierci

2 kwietnia 1972
West Palm Beach

Odbijał

prawą

Rzucał

prawą

Debiut

3 października 1943

Ostatni występ

5 maja 1963

Statystyki
Średnia uderzeń

0,273

Home runy

370

Uderzenia

1921

RBI

1274

Kariera klubowa
Lata Kluby
1943, 1947–1961 Brooklyn/Los Angeles Dodgers
1962–1963 New York Mets
Kariera menedżerska
Lata Kluby
1963–1967 Washington Senators
1968–1971 New York Mets
Strona internetowa

Życiorys

edytuj

Hodges studiował na St. Joseph's College, gdzie w latach 1942–1943 grał w drużynie uniwersyteckiej Saint Joseph's Pumas[1]. W 1943 podpisał kontrakt jako wolny agent z Brooklyn Dodgers, w którym zadebiutował 3 października 1943; był to jego jedyny występ w tamtym sezonie[2]. W latach 1944–1945 służył w U.S. Navy w stopniu sierżanta[3]. W sezonie 1946 grał w Newport News Dodgers, klubie farmerskim Brooklyn Dodgers[4].

W 1947 rozegrał 28 meczów na pozycji łapacza i wystąpił w jednym spotkaniu World Series jako pinch hitter[2][5]. Po przyjściu do zespołu Roya Campanelli w 1948, ówczesny menadżer Dodgers Leo Durocher przesunął Hodgesa na pierwszą bazę[5]. 25 czerwca 1949 w meczu przeciwko Boston Braves zaliczył cycle[5]. W tym samym roku po raz pierwszy wystąpił w All-Star Game[2]. 31 sierpnia 1950 również w spotkaniu z Boston Braves jako czwarty zawodnik w historii MLB zdobył cztery home runy w jednym meczu[5]. W 1955 zagrał w siedmiu meczach World Series, w których Dodgers pokonali New York Yankees 4–3 i zdobyli pierwszy w historii klubu mistrzowski tytuł[6]. Cztery lata później ponownie wystąpił w finałach, w których Dodgers wygrali z Chicago White Sox 4–2, zdobywając pierwszy tytuł po przeniesieniu siedziby klubu z Nowego Jorku do Los Angeles[5].

W październiku 1961 został wybrany w drafcie dla nowo powstałych zespołów przez New York Mets[5]. 11 kwietnia 1962 zdobył pierwszego home runa w historii klubu[5]. W maju 1963 został menadżerem Washington Senators, zaś we wrześniu 1967 menadżerem New York Mets, którego poprowadził w 1969 roku do zwycięstwa w World Series nad faworyzowanym Baltimore Orioles[5]. Zmarł przedwcześnie 2 kwietnia 1972 na zawał serca[5].

Nagrody i wyróżnienia
Nagroda/wyróżnienie Lata Źródło
8× All-Star 1949, 1950, 1951, 1952, 1953, 1954, 1955, 1957 [2]
3× Gold Glove Award 1957, 1958, 1959 [7]
2× zwycięzca w World Series jako zawodnik 1955, 1959 [5][6]
Zwycięzca w World Series jako menadżer 1969 [5]
Lou Gehrig Memorial Award 1959 [8]
# 14 zastrzeżony przez Mets 1973 [9]

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Saint Joseph's College Baseball Players Who Made it to the Major Leagues. baseball-almanac.com. [dostęp 2013-10-12]. (ang.).
  2. ↑ a b c d Gil Hodges Statistics. baseball-reference.com. [dostęp 2013-10-12]. (ang.).
  3. ↑ Baseball in Wartime - Gil Hodges. baseball-reference.com. [dostęp 2013-10-12]. (ang.).
  4. ↑ Gil Hodges Minor League Stats. baseball-reference.com. [dostęp 2013-10-12]. (ang.).
  5. ↑ a b c d e f g h i j k Gil Hodges Biography. sabr.org. [dostęp 2013-10-12]. (ang.).
  6. ↑ a b 1955 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2013-10-12]. (ang.).
  7. ↑ Rawlings Gold Glove Award winners. mlb.com. [dostęp 2013-10-12]. (ang.).
  8. ↑ Lou Gehrig Memorial Award. baseball-almanac.com. [dostęp 2013-10-12]. (ang.).
  9. ↑ Mets Retired Numbers. mets.com. [dostęp 2013-10-12]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Gil_Hodges&oldid=73845990”