Gieorgij Kozłow

Georgij Kiriłowicz Kozłow, ros. Георгий Кириллович Козлов (ur. 19 grudnia 1902^?/1 stycznia 1903 w Siełjachach, zm. 21 grudnia 1970 w Leningradzie – radziecki wojskowy, generał porucznik.

Georgij Kozłow

Георгий Кириллович Козлов

generał porucznik
Data i miejsce urodzenia	1 stycznia 1903 Siełjachy
Data i miejsce śmierci	21 grudnia 1970 Leningrad
Przebieg służby
Lata służby	1918–1965
Siły zbrojne	Armia Czerwona Armia Radziecka
Stanowiska	dowódca 19 Armii
Główne wojny i bitwy	wojna domowa w Rosji II wojna światowa
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się we wsi Siełjachy w obwodzie brzeskim, Białorusin.

W 1918 roku wstąpił do Armii Czerwonej, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej i w tłumieniu buntu marynarzy w Kronsztadzie w 1921 roku.

W 1921 roku ukończył szkołę dowódców piechoty, a następnie był dowódcą plutonu i kompanii w Leningradzkiej Szkole Piechoty. W 1924 roku ukończył wojskową szkołę piechoty, a w 1933 roku Akademię Wojskową im. M. Frunzego. Po jej ukończeniu został szefem 1 oddziału dywizji piechoty, od 1934 dowódcą pułku piechoty a następnie wykładowcą w katedrze taktyki Wojskowej Akademii Transportu.

W październiku 1940 roku został naczelnikiem wydziału szkolenia bojowego 7 Armii w Leningradzkim Okręgu Wojskowym. Po ataku Niemiec na ZSRR, dowodził grupą wojsk wydzieloną z 7 Armii w Karelii, w rejonie jez. Ładoga i miasta Suojärvi. We wrześniu 1941 roku dowodzona przez niego grupa została przekształcona w 27 Dywizję Strzelecką, którą dowodził do sierpnia 1942 roku. W sierpniu 1942 roku został szefem sztabu 26 Armii.

W maju 1943 roku był dowódcą 19 Armii, którą dowodził do marca 1945 roku. Armia ta zdobyła m.in. Bińcze. W tym czasie brał udział w walkach Frontu Karelskiego, a od stycznia 1945 roku 2 Frontu Białoruskiego. Od marca 1945 roku był członkiem Rady Wojennej 1 Frontu Ukraińskiego.

W sierpniu 1945 roku został zastępcą dowódcy 39 Armii Frontu Zabajkalskiego i brał udział w walkach przeciwko japońskiej Armii Kwantuńskiej.

Po wojnie został szefem sztabu Przymorskiego Okręgu Wojskowego, pomocnikiem ds. wyszkolenia dowódcy Białomorskiego Okręgu Wojskowego, szefem sztabu Północnego Okręgu Wojskowego.

Następnie w Wojskowej Akademii Tyłów i Transportu, kolejno szefem katedry taktyki, zastępcą komendanta Akademii, szefem wydziału i zastępcą szefa ds. dydaktycznych i naukowych.

W 1965 roku został przeniesiony do rezerwy. Mieszkał w Leningradzie, gdzie zmarł.

Awanse

• generał major
• generał porucznik (22 lutego 1944)

Odznaczenia

• Order Lenina
• Order Czerwonego Sztandaru (czterokrotnie)
• Order Kutuzowa I klasy
• Order Kutuzowa II klasy

Bibliografia

• Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
• Великая Отечественная. Командармы. Военный биографический словарь. Moskwa: Кучково поле, 2005, s. 94-95. ISBN 5-86090-113-5. (ros.).
• М.М. Козлов (główny redaktor): Великая Отечественная война 1941-1945: Энциклопедия. Moskwa: Сов. энциклопедия, 1985, s. 346. (ros.).