Gianvincenzo Carafa
Gianvincenzo Carafa (ur. w 1477 w Neapolu, zm. 28 sierpnia 1541 tamże) – włoski kardynał.
| Kardynał biskup | |
| Data i miejsce urodzenia |
1477 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
28 sierpnia 1541 |
| Arcybiskup Neapolu | |
| Okres sprawowania |
1504–1530 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Kreacja kardynalska |
21 listopada 1527 |
| Kościół tytularny |
S. Pudenziana |
| Data konsekracji |
nieznana | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator |
nieznany | ||||
| |||||
Życiorys
edytujUrodził się w 1477 roku w Neapolu, jako syn Fabrizia Carafy i Aurelii Tolomei[1]. 13 września 1497 roku został wybrany biskupem Rimini, otrzymując dyspensę ze względu na nieosiągnięcie kanonicznego wieku 27 lat[1]. 1 kwietnia 1504 roku został przeniesiony do archidiecezji neapolskiej[1]. Brał udział w soborze laterańskim V, a jeszcze przed jego rozpoczęciem Juliusz II chciał wynieść Carafę do godności kardynalskiej, jednak sprzeciwił się temu król Ferdynand Aragoński[1]. Następnie został asystentem Tronu Papieskiego i gubernatorem Rzymu[1]. 21 listopada 1527 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Pudenziana[2]. Pełnił funkcję administratorem apostolskim kilku różnych diecezji: Anglony (1528–1536), Acqui (1528–1534), Anagni (1534–1541) i Acerry (1535–1539)[2]. W 1533 roku został mianowany kamerlingiem Kolegium Kardynałów na roczną kadencję[2]. 4 sierpnia 1539 roku został podniesiony do rangi kardynała biskupa i otrzymał diecezję suburbikarną Palestriny[2]. Zmarł 28 sierpnia 1541 roku w Neapolu[1].