Gianfranco Fini
Gianfranco Fini (ur. 3 stycznia 1952 w Bolonii) – włoski polityk, były wicepremier i minister spraw zagranicznych, twórca i lider Sojuszu Narodowego, od 2008 do 2013 przewodniczący Izby Deputowanych.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Przewodniczący Izby Deputowanych | |
| Okres |
od 30 kwietnia 2008 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Wicepremier Włoch | |
| Okres |
od 11 czerwca 2001 |
| Przynależność polityczna | |
| Minister spraw zagranicznych Włoch | |
| Okres |
od 18 listopada 2004 |
| Przynależność polityczna | |
Życiorys
edytujStudia ukończył na Uniwersytecie Rzymskim – Sapienza z zakresu psychologii.
Działalność polityczną rozpoczął w ramach postfaszystowskiego Włoskiego Ruchu Socjalnego. W 1983 po raz pierwszy wszedł do parlamentu, od tego czasu nieprzerwanie przez 30 lat zasiadał w Izbie Deputowanych, sprawując mandat posła IX, X, XI, XII, XIII, XIV, XV i XVI kadencji.
Od grudnia 1987 do stycznia 1990 i ponownie od lipca 1991 do stycznia 1995 kierował Włoskim Ruchem Socjalnym jako jego sekretarz generalny. Doprowadził do rozwiązania tej partii i utworzenia w jej miejsce Sojuszu Narodowego. Nowa formacja zaczęła dystansować się od poglądów głoszonych przez MSI, przechodząc na pozycje europejskiego konserwatyzmu. W latach 1989–1992 i 1994–2001 zasiadał w Parlamencie Europejskim[1].
W 1994 ugrupowanie Gianfranca Finiego nawiązało współpracę z Forza Italia, stając się drugą siłą w centroprawicowej koalicji. Po wygranych przez Dom Wolności wyborach w 2001. lider Sojuszu Narodowego został wicepremierem w drugim rządzie Silvia Berlusconiego. 18 listopada 2004. objął dodatkowo tekę ministra spraw zagranicznych, oba stanowiska zajmował także w kolejnym gabinecie tego premiera do 17 maja 2006.
Zerwanie z nurtem postfaszystowskim doprowadziło do kilku niewielkich rozłamów w jego ugrupowaniu, m.in. w 2003 odeszła z niego Alessandra Mussolini. W 2008 Gianfranco Fini zgłosił akces swojej partii do Ludu Wolności. Po zwycięstwie tej formacji w przedterminowych wyborach parlamentarnych w tym samym roku został przewodniczącym Izby Deputowanych XVI kadencji.
W 2010 Gianfranco Fini opuścił Lud Wolności, powołując w parlamencie nową frakcję pod nazwą Przyszłość i Wolność. W 2013 jego partia startowała w ramach koalicji Z Montim dla Włoch, nie uzyskując jednak mandatów w Izbie Deputowanych. Gianfranco Fini znalazł się w rezultacie poza parlamentem. 16 marca 2013 nową przewodniczącą Izby Deputowanych została Laura Boldrini[2]. Po wyborczej porażce zrezygnował z kierowania swoim ugrupowaniem.
Przypisy
edytuj- ↑ Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2013-03-16].
- ↑ Laura Boldrini Presidente della Camera. ansa.it, 16 marca 2013. [dostęp 2013-03-16]. (wł.).
Bibliografia
edytuj- Profile: Italy's post-fascist hopeful. bbc.co.uk, 18 listopada 2004. [dostęp 2013-03-16]. (ang.).
- Nota biograficzna na stronie Izby Deputowanych. [dostęp 2013-03-16]. (ang.).