Gauliga Niedersachsen

(Przekierowano z Gauliga Dolna Saksonia)

Gauliga Niedersachsen (z niem. Gauliga Dolna Saksonia) – najwyższa liga piłkarska niemieckich prowincji (krajów związkowych) Wolnego Miasta Bremy, Wolnego Państwa Prus, Wolnego Miasta Brunszwiku, Wolnego Miasta Schaumburg-Lippe i Wolnego Miasta Oldenburg. Wchodziła w skład Gauliga i istniała w latach 1933–1942.

Gauliga Niedersachsen
Gauliga Dolna Saksonia
Ilustracja
Logo Gauligi
Państwo

 III Rzesza

Dyscyplina

piłka nożna

Organizator rozgrywek

Urząd ds. Piłki Nożnej
(Fachamt Fuβball)

Data założenia

1933

Data rozwiązania

1942

Rozgrywki
Liczba drużyn

10 (1933/34, 1936-39)
11 (1934-36)
12 (1939-42)

Niższy poziom ligowy

1. Klasa Dolna Saksonia

Puchary

Puchar Tschammera

Zwycięzcy
Pierwszy zwycięzca

SV Werder Bremen

Ostatni zwycięzca

SV Werder Bremen

Najwięcej zwycięstw

SV Werder Bremen (4)

Podział na okręgi (Gau) w 1933
Nr. 8 = Niedersachsen

Historia

edytuj

Od 1933 dziesięć drużyn z Dolnej Saksonii grało o udział w mistrzostwach Niemiec, w których pozwolono mistrzowi Gauliga. Rok później mistrzostwo zostało powiększone o jeden zespół, ponieważ Viktoria Wilhelmsburg z Gauliga Nordmark została włączona do Dolnej Saksonii Gauliga. Liczba drużyn pozostała w jedenastu klubach przez kolejny rok, odkąd VfB Peine został przywrócony do ligi po nieprawidłowościach w pierwszym sezonie ligi w sezonie 1933/34, w których klub musiał spaść[1].

Po włączeniu do miasta kilku sąsiednich miast w Hamburgu, w tym Harburg-Wilhelmsburg w 1937, Liczba uczestników ligi była bardzo zróżnicowana, ponieważ drużyny z tych miast wróciły do Gauliga Nordmark. Do 1939 dziesięć drużyn grało o mistrzostwo. Liga została następnie podzielona na dwa sezony, każdy z sześcioma klubami, w których zwycięzcy sezonu grali mistrzów w pierwszym i drugim meczu. Dwa lata później trzy najlepsze zespoły z każdej drużyny sztafetowej wzięły udział w finałowej rundzie o udział w mistrzostwach Niemiec[1].

W 1942 rozwiązano Gauligę Dolnej Saksonii i podzielono ją początkowo na dwie nowe ligi: Gauliga Hannover-Braunschweig i Gauliga Weser-Ems, a w roku następnym wydzielono trzecią: Gauliga Osthannover[1].

Mistrzowie i wicemistrzowie

edytuj
Sezon Mistrz Gauligi
Dolnej Saksonii
Wicemistrz Gauligi
Dolnej Saksonii
Wynik mistrza Gauligi
w centralnej rundzie mistrzostw Niemiec
Mistrz Niemiec
1933/34 SV Werder Bremen SV Arminia Hannover faza grupowa FC Schalke 04
1934/35 Hannover 96 SV Werder Bremen faza grupowa FC Schalke 04
1935/36 SV Werder Bremen Hannover 96 faza grupowa 1. FC Nürnberg
1936/37 SV Werder Bremen SV Arminia Hannover faza grupowa FC Schalke 04
1937/38 Hannover 96 VfL Osnabrück Mistrz Hannover 96
1938/39 VfL Osnabrück Hannover 96 faza grupowa FC Schalke 04
1939/40 VfL Osnabrück SV Werder Bremen faza grupowa FC Schalke 04
1940/41 Hannover 96 SV Werder Bremen faza grupowa SK Rapid Wien
1941/42 SV Werder Bremen LSV Wolfenbüttel ćwierćfinał FC Schalke 04

Ilość tytułów

edytuj
Klub Ilość tytułów Lata zwycięstw
  SV Werder Bremen 4 1934, 1936, 1937, 1942
Hannover 96 3 1935, 1938, 1941
  VfL Osnabrück 2 1939, 1940

Tabela Wszech czasów

edytuj
Lp. Nazwa drużyny Punkty Sezony Tytuły Mecze Z R P B + B – Lata gry Naj. miej.
1.   SV Werder Bremen 226 9 4 152 97 32 23 470 205 1933–42 1
2. Hannover 96 211 9 3  156  95  21  40 509 249 1933–42 1
3. Eintracht Braunschweig 189 9  152  82  25  45 454 262 1933–42
4. SV Arminia Hannover 160 9  142  70  20  52 333 294 1933–42
5. VfL Osnabrück 116 6 2  100  48  20  32 200 164 1935/36, 1937–42 1
6. SV Algermissen 104 6  112  40  24  48 179 235 1933–39
7. VfB Peine 80 6  102  31  18  53 176 232 1933/34, 1935–40
8. Borussia Harburg 54 3  58  21  12  25 115 122 1934–1937
9. ASV Blumenthal 49 5  66  20  9  37 111 193 1937–42
10. RSV Hildesheim 47 3  58  15  17  26 105 144 1933–36
11. VfB Komet Bremen 45 3  58  17  11  30 86 152 1933–36
12. SpVgg Wilhelmshaven 42 3 40  17  8  15 107 69 1939–42
13. Rasensport Harburg 34 2  38  16  2  20 79 94 1935–37
14. Bremer SV 33 3  48  13  7  28 99 162 1933–35, 1939/40
15. SV Linden 07 30 4  50  12  6  32 107 185 1937/38, 1939–42
16. Schinkel 04 24 3  30  9  6  15 66 88 1939–42
17. LSV Wolfenbüttel 22 1  20  10  2  8 52 44 1941/42
18. MSV Jäger 7 Bückeburg 19 1  18  7  5  6 41 30 1938/39
19. Wilhelmsburg 09 16 1  18  6  4  8 33 37 1936/37
20. SpVgg 1897 Hannover 16 1 20  7  2  11 35 57 1934/35
21. Viktoria Wilhelmsburg 16 1  20  6  4  10 38 61 1934/35
22. 1. SC Göttingen 05 15 4  56  5  5  46 75 236 1933/34, 1936/37, 1940–42
23. MSV Lüneburg 12 1  18  4  4  10 26 42 1938/39
24. Germania Wolfenbüttel 10 1  18  3  4  11 25 60 1937/38
25. TSV Osnabrück 7 1  10  3  1  6 20 41 1941/42
26. Hildesheimer SV 07 7 2  20  3  1  16 39 96 1939–41
27. TuRa Gröpelingen 4 1  10  2  0  8 20 46 1940/41

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c Hardy Grüne: Enzyklopädie des deutschen Ligafußballs. T. 1: Vom Kronprinzen bis zur Bundesliga. 1890 bis 1963. Deutsche Meisterschaft, Gauliga, Oberliga. Zahlen, Bilder, Geschichten. Kassel: 1996, s. 126. (niem.).

Bibliografia

edytuj
  • Fußball im Baltischen Sportverband sowie seiner Vorläufer und Nachfolger. S. Stäbe (red.). T. 1: 1903/04 bis 1932/33. Berlin: DSfFS e. V., 2018. (niem.).
  • H. Grüne: Enzyklopädie des deutschen Ligafußballs. T. 1: Vom Kronprinzen bis zur Bundesliga. 1890 bis 1963. Deutsche Meisterschaft, Gauliga, Oberliga. Zahlen, Bilder, Geschichten. Kassel: AGON-Sportverlag, 1996. ISBN 3-928562-85-1. (niem.).
  • H. Grüne: Enzyklopädie des deutschen Ligafußballs. T. 7: Vereinslexikon. Kassel: AGON-Sportverlag, 2001. ISBN 3-89784-147-9. (niem.).
  • U. Hesse: Tor! Historia niemieckiej piłki nożnej. Otwock: Kopalnia, 2014. ISBN 978-83-937-2510-6.
  • Libero. Spezial deutsch. T. 16: Deutscher Vereinspokal...: die erste authentische Dokumentation des deutschen Vereinspokals. Teil 1940/44. Wiesbaden: Federation of Football History & Statistics (IFFHS), 1998. (niem.).
  • Libero. Spezial deutsch. T. 17: Gau-Auswahl-Wettbewerbe (1933 – 1942). Wiesbaden: Federation of Football History & Statistics (IFFHS), 1998. (niem.).
  • M. Wyskok. Instrumentalizacja piłki nożnej w państwie totalitarnym na przykładzie Trzeciej Rzeszy. „Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie”. XV (3), s. 11–23, 2016.