Gaja (imię)

imię żeńskie

Gaja, Kajaimię żeńskie, pochodzące od postaci z mitologii greckiej, Ziemi-Matki (gr. Γαῖα – „Ziemia”)[1], lub stanowiące żeński odpowiednik łacińskiego imienia Gajusz (Gaius), należącego do nielicznej grupy najstarszych imion rzymskich (imion właściwych, praenomen, por. Marek, Tyberiusz, Tytus, Aulus). Według różnych źródeł Gajusz ma bądź to niewyjaśnione pochodzenie[2], greckie lub etruskie[3], bądź to uznawane jest za oznaczające „cieszący (rodziców)”, por. gaudeo – „cieszę się”[4] (zob. Gaudenty). Gaja oznaczałaby zatem „ciesząca rodziców”.

Na starożytność imienia Gajusz wskazuje jego pisownia. Tradycyjnie było ono oznaczane skrótem C., co pierwotnie oznaczało g, gdyż litera C pochodziła od greckiej Γ (zaś litera K oznaczała k). Litery te stosowano w ten sposób do roku 312 p.n.e., kiedy cenzor Appiusz Klaudiusz zmienił pisownię, wprowadzając literę G powstałą z przekształcenia C, a literze C nadał wartość k. Oznacza to, że pisownia imienia Gajusz utrwaliła się jeszcze przed reformą, co wskazuje na pochodzenie tego imienia sprzed IV wieku p.n.e.[4].

Odczytanie zapisu Caia jako Kaia, zamiast Gaia, dało początek znanej również w polszczyźnie obocznej formie imienia. Sentencja rzymskiej przysięgi małżeńskiej to: ubi tu, Caius, ibi ego, Caia – „gdzie ty, Gajuszu, tam i ja, Gaja”.

Forma Gaja mogła funkcjonować także jako zdrobnienie imienia Grażyna.

Odpowiedniki w innych językach

edytuj

Gaja imieniny obchodzi

edytuj

Osoby noszące imię Gaja i Kaja

edytuj

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Kaja [online], deon.pl [dostęp 2024-02-28].
  2. M. Malec (red.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych t. 2, Kraków 1995, ISBN 83-85579-68-0
  3. Henryk Fros, Franciszek Sowa, Księga imion i świętych, t. 2, Kraków: Wydaw. WAM, 1997, ISBN 83-7097-374-4, OCLC 830087504.
  4. a b T. Milewski, Społeczeństwo rzymskie w świetle imiennictwa osobowego, [w:] Filomata nr 143, grudzień 1960
  5. Mike Campbell, Names Related to the name Gaja (1) [online], Behind the Name [dostęp 2024-02-28] (ang.).
  6. H. Fros, F. Sowa Księga imion i świętych, t. 4, Kraków 2000, ISBN 83-7097-671-9 szpalta 736/7
  7. Henryk Fros, Franciszek Sowa, Księga imion i świętych, t. 1, Kraków: Wydaw. WAM, 1997, ISBN 83-7097-271-3, OCLC 830132402.
  8. Henryk Fros, Franciszek Sowa, Księga imion i świętych, t. 3, Kraków: Wydaw. WAM, 1998, ISBN 83-7097-464-3, OCLC 830206284.