Gahura
Gahura (też: Krzywy) – niewielki potok w Paśmie Czantorii w Beskidzie Śląskim, lewobrzeżny dopływ Wisły. Długość ok. 2,9 km.
Kontynent | |
---|---|
Państwo | |
Potok | |
Długość | 2,9 km |
Źródło | |
Miejsce | na wschodnich stokach kopuły szczytowej Wielkiej Czantorii |
Wysokość |
ok. 850 m n.p.m. |
Współrzędne | |
Ujście | |
Recypient | do Wisły |
Miejsce |
w Wiśle |
Wysokość |
ok. 405 m n.p.m. |
Współrzędne | |
Położenie na mapie Polski |
Źródła Gahury znajdują się na wysokości ok. 850 m n.p.m., na wschodnich stokach kopuły szczytowej Wielkiej Czantorii. Potok (w górnym biegu nazywany też Bucznikiem[1]) spływa w kierunku wschodnim. Na wysokości ok. 485 m n.p.m. przyjmuje swój prawobrzeżny dopływ - potok Krzywy, po czym na wysokości ok. 405 m n.p.m. uchodzi do Wisły w Wiśle Obłaźcu, pomiędzy mostami drogowym i kolejowym na tej rzece. Jego dolina oddziela północno-wschodnie ramię Wielkiej Czantorii z polaną Stokłosicą (na północy) od grzbietu Krzywego (na południu).
Nazwa potoku pochodzi prawdopodobnie od słowa gaúr, oznaczającego w języku dawnych przybyszów wołoskich niedźwiedzią gawrę[2], lub od albańskiego słowa gaura, oznaczającego wąwóz.
Zobacz też
edytujBibliografia
edytuj- Barański Mirosław: Beskid Śląski. Pasmo Stożka i Czantorii. Przewodnik turystyczny. Seria "Polskie góry" - nr 3. Wydawnictwo PTTK „Kraj”, Warszawa 1996, ISBN 83-7005-370-X;
- Mapa topograficzna 1:25 000, arkusz nr 541.43 Ustroń, wydanie 1, Główny Urząd Geodezji i Kartografii (druk: 1984);
- Mrózek Robert: Nazwy miejscowe dawnego Śląska Cieszyńskiego, wyd. Uniwersytet Śląski, Katowice 1984, ISBN 82-00-00622-2 - powinno być: 83-00-00622-2.