Gabriel Kniaginin
Gabriel Kniaginin (ur. 8 maja 1905 w Mediolanie, zm. 23 czerwca 1980 w Warszawie) – polski inżynier, specjalista w dziedzinie odlewnictwa żeliwa i staliwa.
Data i miejsce urodzenia |
8 maja 1905 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
23 czerwca 1980 |
profesor nauk technicznych | |
Specjalność: odlewnictwo | |
Alma Mater | |
Profesura | |
Uczelnia | |
Rektor Politechniki Śląskiej | |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujW latach 1923–1930 studiował na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie (dyplom w 1933). Jednocześnie pobierał lekcje śpiewu operowego (bas) w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie[1][2].
Po zakończeniu studiów pracował w hucie "Pokój" w Rudzie Śląskiej i odlewni Zieleniewski-Fitzner-Gamper w Dąbrowie Górniczej. W latach 1937–1945 był dyrektorem odlewni Huty Bankowej. Od 1945 do 1947 pełnił funkcję dyrektora technicznego huty "Zabrze", od 1947 do 1949 był jej dyrektorem naczelnym. W latach 1949–1950 pozostawał na stanowisku dyrektora naczelnego Gliwickich Zakładów Hutniczych. W tym czasie wykładał w Szkole Hutniczej w Dąbrowie Górniczej[2].
Był prorektorem ds. nauki Politechniki Śląskiej w latach 1950–1952 i rektorem od 1952 do 1954. Od 1957 pracował w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W 1957 został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1958 profesorem zwyczajnym oraz kierownikiem Katedry Metalurgii i Odlewnictwa Staliwa, którym pozostawał do 1975. Pełnił także funkcje dyrektora Instytutu Technologii i Mechanizacji Odlewnictwa (1969–1972)[3].
W 1963 obronił pracę doktorską nt. „Austeniczne staliwo manganowe”[2]. Prowadził badania nad wpływem technologii wytapiania na czystość stali i odporność na zużycie staliwa wysokomanganowego.
Działał w Komisji i Komitecie Hutnictwa PAN. Był przewodniczącym gliwickiego koła Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego oraz Stowarzyszenia Technicznego Odlewników Polskich, Rady Redakcyjnej Archiwum Hutnictwa (1956–1959) oraz członkiem Rady Naukowej Instytutu Odlewnictwa w Krakowie (1949–1958)[3].
Pochowany w alei zasłużonych cmentarza Rakowickiego w Krakowie[2] (kwatera LXIX pas A-II-5)[4].
Ważniejsze publikacje
edytuj- Odlewnictwo staliwa. Staliwo węglowe (Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Techniczne, 1956)
- Austenityczne staliwo manganowe: studium monograficzne (PWN, Oddział w Krakowie, 1968)
- Staliwo: metalurgia i odlewnictwo (Katowice, Śląsk, 1977)
Nagrody i odznaczenia
edytuj- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Order Sztandaru Pracy II klasy
- Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi
- Medal Komisji Edukacji Narodowej (1978)
- Zasłużony Hutnik PRL
- Nagroda Państwowa - zespołowa
Przypisy
edytuj- ↑ Gabriel Kniaginin. [w:] Historia AGH [on-line]. AGH. [dostęp 2024-03-20].
- ↑ a b c d Hieronim Sieński , Profesor Gabriel Kniaginin, „Biuletyn AGH”, 89, 2015, s. 27–29 [dostęp 2024-03-20] .
- ↑ a b Kniaginin Gabriel (1905–1980), prof. zw. dr inż., Politechnika Śląska [zarchiwizowane 2019-02-25] .
- ↑ Internetowy lokalizator grobów. Gabriel Kniaginin, Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie [zarchiwizowane 2019-01-27] .
Bibliografia
edytuj- Gabriel Kniaginin (1952 - 1954) [online] [zarchiwizowane z adresu 2006-06-23] .