Góropatwa chińska

Góropatwa chińska[4] (Alectoris magna) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Zamieszkuje Azję. Osiadły.

Góropatwa chińska
Alectoris magna[1]
(Przevalski, 1876)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

grzebiące

Rodzina

kurowate

Podrodzina

bażanty

Plemię

Coturnicini

Rodzaj

Alectoris

Gatunek

góropatwa chińska

Synonimy
  • Caccabis magna Przevalski, 1876[2]
Podgatunki
  • A. m. magna (Przewalski, 1876)
  • A. m. lanzhouensis Liu, Huang & Wen, 2004
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Systematyka

edytuj

Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia dwa podgatunki A. magna[5]:

Charakterystyka

edytuj

Cechy charakterystyczne to bardzo wąska, rdzawobrązowa obroża, po wewnętrznej stronie ciemniejsza, aż do czarnej. Od podobnie ubarwionej góropatwy skalnej i azjatyckiej można ją odróżnić także po jaśniejszej, szarożółtej, a nie brązowej tęczówce.

Morfologia

edytuj

Wygląd zewnętrzny: Obie płci ubarwione jednakowo, ale samica nieznacznie mniejsza od samca.

Rozmiary: długość ciała: 38 cm

Masa ciała: samce 445–710 g, samice 442–615 g.

Występowanie

edytuj

Środowisko

edytuj

Skaliste, pokryte trawą i niskimi krzewami wzgórza i doliny, 1300–4000 m n.p.m.

Zasięg występowania

edytuj

Środkowe Chiny: prowincje Qinghai i Gansu.

Pożywienie

edytuj

Dorosłe żywią się nasionami, kłączami, bulwami i pędami roślin, uzupełniając dietę owadami. Młode jedzą przede wszystkim owady i zielone części roślin.

Rozród

edytuj

Dobieranie w pary: od końca marca do połowy kwietnia.

Gniazdo: zakłada na ziemi, w ukryciu. Jest to zagłębienie w ziemi wyściełane materiałem roślinnym.

Okres lęgów: jaja składa od maja.

Jaja: 7–20, najczęściej 12.

Wysiadywanie: 22–24 dni, wysiaduje wyłącznie samica.

Opieka nad pisklętami: Oboje rodzice wodzą pisklęta. Grupy rodzinne utrzymują się aż do kolejnego sezonu lęgowego.

Status, zagrożenie i ochrona

edytuj

Pomimo niezbyt rozległego zasięgu występowania i lekko spadkowej tendencji liczebności populacji jest to gatunek pospolity, status według kryteriów Czerwonej Księgi Gatunków Zagrożonych IUCN: gatunek najmniejszej troski (LC – least concern).

Problemem mogą być polowania, które mogą prowadzić do wymarcia niektórych lokalnych populacji.

Znaczenie dla człowieka

edytuj

Ptak łowny.

Przypisy

edytuj
  1. Alectoris magna, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Przevalski's Partridge (Alectoris magna). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  3. Alectoris magna, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Coturnicini Reichenbach, 1848 (wersja 2020-07-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-28].
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pheasants, partridges, francolins. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-28]. (ang.).

Bibliografia

edytuj
  • P. J. K. McGowan: Family Phasianidae (Pheasants and Partridges). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 2: New World Vultures to Guineafowl. Barcelona: Lynx Edicions, 1994, s. 485. ISBN 84-87334-15-6. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj