Górny Taras (Gdańsk)
Górny Taras – określenie dzielnic Gdańska położonych w wyżynnej części miasta, w odróżnieniu od dzielnic położonych na nizinach (tzw. Dolny Taras).
Określenie używane jest zarówno potocznie[1][2], jak i w dokumentach planistycznych miasta[3].
Warunki geograficzne
edytujGdańsk jest położony na obszarze czterech mezoregionów. Zachodnia, wyżynna część miasta leży na Pojezierzu Kaszubskim, a wschodnia, nizinna część miasta położona jest na Pobrzeżu Kaszubskim, Mierzei Wiślanej i Żuławach Wiślanych. Górny Taras położony jest na Pojezierzu Kaszubskim. Pomiędzy Górnym a Dolnym Tasem biegnie strefa krawędziowa ze stromymi skarpami, w której różnice wysokości względnej sięgają do 100 m[3].
Ludność
edytujW 2015 r. Górny Taras zamieszkiwało 29% populacji Gdańska, licząc według kryterium miejsca zameldowania[4]. Średnia wieku populacji Górnego Tarasu jest niższa, niż średnia wieku Dolnego Tarasu[5]. Od przeszło dwóch dekad obserwuje się migrację wewnętrzną ludności z Dolnego Tarasu na Górny Taras[6]. W niektórych dzielnicach Górnego Tarasu, przyrost ludności w latach 2005-2015 wyniósł nawet 300%[7]. Jednocześnie zaplecze komunalne i usług publicznych miasta na Górnym Tarasie jest niewystarczające[8].
Dzielnice
edytuj
- Osowa
- Matarnia
- Kokoszki
- Jasień
- Piecki-Migowo
- Suchanino
- Wzgórze Mickiewicza
- Chełm
- Orunia Górna-Gdańsk Południe
W obszarze krawędzi wysoczyzny:
- Oliwa (częściowo)
- VII Dwór
- Wrzeszcz Górny
- Brętowo
- Siedlce
Przypisy
edytujBibliografia
edytuj- Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta Gdańska. Gdańsk: Biuro Rozwoju Gdańska, 2018.