Górka Szczęśliwicka

Górka Szczęśliwicka
	; Górka Szczęśliwicka
	Ośrodek „Szczęśliwice”
	Lokalizacja
Państwo	Polska
Region	woj. mazowieckie
Miejscowość	Warszawa
Wysokość maksymalna	152 m n.p.m.
Wysokość minimalna	108 m n.p.m.
Wysokość ośrodka	108 m n.p.m.
	Wyciągi
Krzesełkowe	1
Talerzykowe	1
Całkowita przepustowość	1900 osób/godzinę
	Trasy zjazdowe
Łatwe	1
Całkowita długość tras	0,227 km
Powierzchnia ośrodka	0,0095 km²
Najdłuższa trasa	0,227 km
	Pozostała infrastruktura
Operator	Stołeczne Centrum Sportu „Aktywna Warszawa”
Naśnieżanie	TAK
Oświetlenie	TAK
	Położenie na mapie Warszawy Górka Szczęśliwicka
	Położenie na mapie Polski Górka Szczęśliwicka
	Położenie na mapie województwa mazowieckiego Górka Szczęśliwicka
	52°12′18″N 20°57′26″E/52,205000 20,957222
	Multimedia w Wikimedia Commons

Górka Szczęśliwicka, także Kopiec Szczęśliwicki^[1] – sztucznie usypane wzniesienie o wysokości wierzchołka 152 m n.p.m., w parku Szczęśliwickim na Szczęśliwicach, w zachodniej części dzielnicy Ochota i najwyższy punkt wysokościowy Warszawy. Wysokość względna 44 m. Teren parku (ok. 3,5 ha) otoczony jest od zachodniej (po drugiej stronie ul. Drawskiej) strony domami przy ul. Przy Parku oraz fortem Szczęśliwice, a od wschodniej – jeziorkiem Glinianki Szczęśliwickie.

Największą atrakcją Górki jest stok narciarski (Ośrodek „Szczęśliwice”).

Historia

Górka powstała w wyniku zwożenia tam po 1945 roku gruzów ze zniszczonej w czasie II wojny światowej Warszawy^[2]. Była jednym z czterech tego typu miejsc na terenie miasta (pozostałe to: Kopiec Powstania Warszawskiego, Kopiec Moczydłowski oraz nieistniejący kopiec u wylotu ul. Krasińskiego)^[3]. Później wywożono tam również śmieci.

W latach 1967–1970 gruzowisko-śmietnisko obsypano ziemią i utworzono park Szczęśliwicki. W latach 80. istniał tu już wyciąg orczykowy, a stok był oświetlony. Górka miała wysokość względną 28 m (138,0 m n.p.m.)^[1]. Było to najwyższe sztuczne wzniesienie w Warszawie^[1].

W czerwcu 1997 roku ośrodek został wydzierżawiony na 30 lat firmie Energopol Trade SA, która „podsypała” górkę o 14 m (obecnie ma ona 152 m wysokości n.p.m.) i wybudowała wyciąg krzesełkowy^[4]. W sezonie zimowym 2005/2006 ośrodek został zamknięty w wyniku konfliktów między dzierżawcą stoku a Urzędem Miasta^[5]. W kolejnych sezonach 2006/2007 i 2007/2008^[6] był otwierany na kilka zimowych miesięcy aż do września 2008 roku, kiedy doszło do ugody, w ramach której miasto przejęło sprzęt i budynki. Operatorem ośrodka jest Stołeczne Centrum Sportu „Aktywna Warszawa”, działające do 30 czerwca 2014 roku pod nazwą Warszawski Ośrodek Sportu i Rekreacji. W tym czasie ośrodek zmienił nazwę z Ośrodka „Całoroczny Stok Narciarski Szczęśliwice” na Ośrodek „Szczęśliwice”.

Stok

Trasa narciarska o powierzchni 9500 m² pokryta została matą typu Dendix produkcji angielskiej, która przy zerowych i dodatnich temperaturach zraszana jest „mgłą wodną” dla zmniejszenia tarcia i polepszenia ślizgu, natomiast przy temperaturach ujemnych oraz braku lub małej ilości śniegu naśnieżana jest trzema armatkami szwedzkiej firmy „Areco” (początkowo instalację sztucznego naśnieżania zainstalowała w 1999 roku firma Elster Sp. z o.o. z Nowego Sącza).

Przewyższenie (różnica wysokości) stoku wynosi 44 m, co przy jego długości ok. 227 m daje średnie nachylenie 19% (11°), co z kolei kwalifikuje trasę jako niebieską (łatwą). Maksymalne nachylenie wynosi 17°. W dolnej części stoku wydzielono oślą łączkę o długości ok. 60 m.

Ośrodek „Szczęśliwice” jest jednym z 3 całorocznych ośrodków narciarskich w Polsce, obok Całorocznego Centrum Narciarstwa MaltaSki w Poznaniu oraz Dolomitów – Sportowej Doliny, Całorocznego Centrum Narciarsko-Snowboardowego w Bytomiu.

Wyciągi

wyciąg krzesełkowy TS-2 firmy Tatralift o wydajności przewozowej 1200 os/h (w zimie) i 782 os/h (w lecie) oraz prędkości maksymalnej 2,3 m/s (w zimie) i 1,5 m/s (w lecie). Liczba krzesełek 33, prędkość przejazdu 36 km/h, długość wyciągu – 224 m, czas przejazdu w zimie 1,7 minuty, w lecie – 2,5 minuty;
wyciąg talerzykowy FNV firmy Tatralift o wydajności przewozowej 700 os/h (w zimie i w lecie), najwyższa dozwolona prędkość 2 m/s, liczba talerzyków – 42, długość wyciągu – 215 m, czas przejazdu – 1,8 min.

Infrastruktura

Kolejka grawitacyjna

kolejka grawitacyjna „Alpine Coaster” firmy Wiegand o długości 715 m (długość toru wciągowego 216 m, długość toru zjazdowego – 499 m) i średniej szybkości zjazdu 36 km/h. Liczba dwuosobowych wózków – 32
taras widokowy u podnóża stoku o powierzchni 900 m²
wypożyczalnia nart i desek snowboardowych
restauracja i ciastkarnio-lodziarnia

Nocna jazda na Górce Szczęśliwickiej. Na drugim planie po lewej stronie widoczny jest wyciąg kolejki grawitacyjnej „Alpine Coaster”, bliżej po lewej – wyciąg talerzykowy, po prawej – krzesełkowy

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Irmina Głowacka i in.: Monografia przyrodnicza gminy Warszawa-Centrum. Warszawa: Agencja Wydawniczo-Reklamowa Dino, 1999, s. 17. ISBN 83-900751-5-6.
↑ Grzegorz Piątek: Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944−1949. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B, 2020, s. 108. ISBN 978-83-280-3725-0.
↑ Karol Mórawski: Warszawa. Dzieje miasta. Warszawa: Książka i Wiedza, 2017, s. 514. ISBN 978-83-05-13657-0.
↑ Michał Wojtczuk. Zimą będzie można szusować na Górce Szczęśliwickiej. „Gazeta Wyborcza”, 2006-11-28. [dostęp 2012-01-03].
↑ Miasto: jak nie kupimy górki, to usypiemy nową. „Rzeczpospolita”, 2007-11-05. [dostęp 2012-01-03].
↑ Nieszczęśliwe losy Górki Szczęśliwickiej. „Życie Warszawy”, 2008-02-06. [dostęp 2012-01-03].

Linki zewnętrzne

[Monografia-1] Irmina Głowacka i in.: Monografia przyrodnicza gminy Warszawa-Centrum. Warszawa: Agencja Wydawniczo-Reklamowa Dino, 1999, s. 17. ISBN 83-900751-5-6.

[2] Grzegorz Piątek: Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944−1949. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B, 2020, s. 108. ISBN 978-83-280-3725-0.

[3] Karol Mórawski: Warszawa. Dzieje miasta. Warszawa: Książka i Wiedza, 2017, s. 514. ISBN 978-83-05-13657-0.

[4] Michał Wojtczuk. Zimą będzie można szusować na Górce Szczęśliwickiej. „Gazeta Wyborcza”, 2006-11-28. [dostęp 2012-01-03].

[5] Miasto: jak nie kupimy górki, to usypiemy nową. „Rzeczpospolita”, 2007-11-05. [dostęp 2012-01-03].

[6] Nieszczęśliwe losy Górki Szczęśliwickiej. „Życie Warszawy”, 2008-02-06. [dostęp 2012-01-03].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]