Definicja funkcji eliptycznej Weierstrassa
edytuj
Równoległobok, którego przeciwległe boki są zidentyfikowane
Funkcja eliptyczna Weierstrassa
℘
(
z
)
{\displaystyle \wp (z)}
jest zdefiniowana przy użyciu rozkładu na ułamki proste za pomocą sumy nieskończonej[1] :
℘
(
z
;
ω
1
,
ω
2
)
=
1
z
2
+
∑
ω
∈
Λ
∖
{
0
}
(
1
(
z
−
m
ω
1
−
n
ω
2
)
2
−
1
(
m
ω
1
+
n
ω
2
)
2
)
{\displaystyle \wp (z;\omega _{1},\omega _{2})={\frac {1}{z^{2}}}+\sum _{\omega \in \Lambda \setminus \{0\}}\left({\frac {1}{(z-m\omega _{1}-n\omega _{2})^{2}}}-{\frac {1}{(m\omega _{1}+n\omega _{2})^{2}}}\right)}
gdzie:
z
{\displaystyle z}
to zmienna zespolona
ω
1
{\displaystyle \omega _{1}}
i
ω
2
{\displaystyle \omega _{2}}
to dwie ustalone liczby zespolone takie że
Im
(
ω
2
ω
1
)
>
0
{\displaystyle {\text{Im}}({\tfrac {\omega _{2}}{\omega _{1}}})>0}
; nadają funkcji dwa niezależne okresy
Λ
{\displaystyle \Lambda }
to kratka (ang. lattice ), czyli zbiór punktów postaci
ω
=
m
ω
1
+
n
ω
2
{\displaystyle \omega =m\omega _{1}+n\omega _{2}}
, gdzie
m
,
n
∈
C
{\displaystyle m,n\in \mathbb {C} }
(są to liczby całkowite)
czyli sumowanie przebiega po wszystkich parach liczb całkowitych
m
,
n
∈
C
{\displaystyle m,n\in \mathbb {C} }
z wyjątkiem punktu
(
0
,
0
)
{\displaystyle (0,0)}
.
Funkcja eliptyczna Weierstrassa
℘
{\displaystyle \wp }
z widocznymi periodycznymi zmianami i siecią
Λ
=
Z
+
e
2
π
i
/
6
Z
{\displaystyle \Lambda =\mathbb {Z} +e^{2\pi i/6}\mathbb {Z} }
. Białe pola odpowiadają biegunom, czarne zerom funkcji.
(1 ) Parzystość (podwójna):
℘
(
−
z
)
=
℘
(
z
)
{\displaystyle \wp (-z)=\wp (z)}
[1]
(2 ) Podwójna okresowość: Funkcja
℘
(
z
)
{\displaystyle \wp (z)}
ma dwa niezależne okresy
ω
1
{\displaystyle \omega _{1}}
i
ω
2
{\displaystyle \omega _{2}}
, co oznacza, że[1] :
℘
(
z
+
ω
1
)
=
℘
(
z
)
{\displaystyle \wp (z+\omega _{1})=\wp (z)}
℘
(
z
+
ω
2
)
=
℘
(
z
)
{\displaystyle \wp (z+\omega _{2})=\wp (z)}
dla dowolnych liczb zespolonych
z
{\displaystyle z}
.
(3 ) Bieguny[1] : Funkcja
℘
(
z
)
{\displaystyle \wp (z)}
ma bieguny rzędu 2 w punkcie
z
=
0
{\displaystyle z=0}
oraz w punktach przesuniętych o okresy (tj. dla
z
=
m
ω
1
+
n
ω
2
{\displaystyle z=m\omega _{1}+n\omega _{2}}
).
Funkcja
℘
′
{\displaystyle \wp '}
- pochodna funkcji
℘
{\displaystyle \wp }
- ma identyczną periodyczność. Białe pola odpowiadają biegunom, czarne zerom funkcji.
(4 ) Równanie różniczkowe : Funkcja
w
=
℘
(
z
)
{\displaystyle w=\wp (z)}
spełnia równanie różniczkowe[2] :
(
d
w
d
z
)
2
=
4
w
3
−
g
2
w
−
g
3
=
4
(
w
−
e
1
)
(
w
−
e
2
)
(
w
−
e
3
)
{\displaystyle {\Big (}{\frac {dw}{dz}}{\Big )}^{2}=4w^{3}-g_{2}w-g_{3}=4(w-e_{1})(w-e_{2})(w-e_{3})}
gdzie:
e
1
=
℘
(
w
1
2
)
,
{\displaystyle e_{1}=\wp {\Big (}{\tfrac {w_{1}}{2}}{\Big )}\,,\quad }
e
2
=
℘
(
w
1
+
w
2
2
)
,
{\displaystyle e_{2}=\wp {\Big (}{\tfrac {w_{1}+w_{2}}{2}}{\Big )}\,,\quad }
e
3
=
℘
(
w
2
2
)
{\displaystyle e_{3}=\wp {\Big (}{\tfrac {w_{2}}{2}}{\Big )}}
e
1
+
e
2
+
e
3
=
0
,
{\displaystyle e_{1}+e_{2}+e_{3}=0\,,\quad }
e
1
e
2
+
e
1
e
3
+
e
2
e
3
=
−
1
4
g
2
,
{\displaystyle e_{1}e_{2}+e_{1}e_{3}+e_{2}e_{3}=-{\tfrac {1}{4}}g_{2}\,,\quad }
e
1
e
2
e
3
=
1
4
g
3
{\displaystyle e_{1}e_{2}e_{3}={\tfrac {1}{4}}g_{3}}
Parametry
g
2
{\displaystyle g_{2}}
i
g
3
{\displaystyle g_{3}}
zależą od okresów
ω
1
{\displaystyle \omega _{1}}
i
ω
2
{\displaystyle \omega _{2}}
; nazywa się je niezmiennikami Weierstrassa . Słuszna jest zależność
℘
(
z
;
ω
1
,
ω
2
)
=
m
2
℘
(
m
z
;
g
2
m
4
,
g
3
m
6
)
{\displaystyle \wp (z;\omega _{1},\omega _{2})=m^{2}\wp (mz;{\tfrac {g_{2}}{m^{4}}},{\tfrac {g_{3}}{m^{6}}})\quad }
gdzie
m
2
=
g
3
g
2
{\displaystyle m^{2}={\tfrac {g_{3}}{g_{2}}}}
Wizualizacja funkcji
℘
{\displaystyle \wp }
z niezmiennikami
g
2
=
1
+
i
{\displaystyle g_{2}=1+i}
oraz
g
3
=
2
−
3
i
{\displaystyle g_{3}=2-3i}
. Białe pola odpowiadają biegunom, czarne zerom funkcji.
Funkcja Weierstrassa
℘
(
z
;
ω
1
,
ω
2
)
{\displaystyle \wp (z;\omega _{1},\omega _{2})}
można dla
0
<
|
z
|
<
min
(
ω
1
,
ω
2
)
{\displaystyle 0<|z|<\min(\omega _{1},\omega _{2})}
przedstawić w postaci szeregów zależnych od
ω
1
{\displaystyle \omega _{1}}
i
ω
2
{\displaystyle \omega _{2}}
[2]
℘
(
z
,
ω
1
,
ω
2
)
=
1
z
2
+
g
2
20
z
2
+
g
3
28
z
4
+
g
2
2
1200
z
6
+
3
g
2
g
3
6160
z
8
+
⋯
{\displaystyle \wp (z,\omega _{1},\omega _{2})={\tfrac {1}{z^{2}}}+{\tfrac {g_{2}}{20}}z^{2}+{\tfrac {g_{3}}{28}}z^{4}+{\tfrac {g_{2}^{2}}{1200}}z^{6}+{\tfrac {3g_{2}g_{3}}{6160}}z^{8}+\cdots }
=
1
z
2
+
∑
k
=
2
∞
a
k
z
2
k
−
2
{\displaystyle ={\tfrac {1}{z^{2}}}+\sum _{k=2}^{\infty }a_{k}z^{2k-2}}
gdzie:
a
2
=
g
2
/
20
,
{\displaystyle a_{2}=g_{2}/20,\,}
a
3
=
g
3
/
28
{\displaystyle a_{3}=g_{3}/28}
,
a
k
=
3
(
k
−
3
)
(
2
k
+
1
)
(
a
2
a
k
−
2
+
a
3
a
k
−
3
+
⋯
+
a
k
−
2
a
2
)
{\displaystyle a_{k}={\tfrac {3}{(k-3)(2k+1)}}(a_{2}a_{k-2}+a_{3}a_{k-3}+\cdots +a_{k-2}a_{2})}
dla
k
≥
4
{\displaystyle k\geq 4}
g
2
(
ω
1
,
ω
2
)
=
60
∑
m
,
n
,
m
2
+
n
2
≠
0
1
(
m
ω
1
+
n
ω
2
)
4
=
(
2
π
ω
2
)
4
(
1
12
+
20
∑
k
=
1
∞
k
5
q
2
k
1
−
q
2
k
)
{\displaystyle g_{2}(\omega _{1},\omega _{2})=60\sum _{m,n,\,m^{2}+n^{2}\neq 0}{\tfrac {1}{(m\omega _{1}+n\omega _{2})^{4}}}={\Big (}{\frac {2\pi }{\omega _{2}}}{\Big )}^{4}{\Big (}{\frac {1}{12}}+20\sum _{k=1}^{\infty }{\frac {k^{5}q^{2k}}{1-q^{2k}}}{\Big )}}
g
3
(
ω
1
,
ω
2
)
=
140
∑
m
,
n
,
m
2
+
n
2
≠
0
1
(
m
ω
1
+
n
ω
2
)
6
=
(
2
π
ω
2
)
6
(
1
216
−
7
3
∑
k
=
1
∞
k
5
q
2
k
1
−
q
2
k
)
{\displaystyle g_{3}(\omega _{1},\omega _{2})=140\sum _{m,n,\,m^{2}+n^{2}\neq 0}{\tfrac {1}{(m\omega _{1}+n\omega _{2})^{6}}}={\Big (}{\frac {2\pi }{\omega _{2}}}{\Big )}^{6}{\Big (}{\frac {1}{216}}-{\frac {7}{3}}\sum _{k=1}^{\infty }{\frac {k^{5}q^{2k}}{1-q^{2k}}}{\Big )}}
gdzie
q
=
e
i
π
ω
1
/
ω
2
{\displaystyle q=e^{i\pi \omega _{1}/\omega _{2}}}
Funkcja odwrotna do p -funkcji
edytuj
Funkcją odwrotną do funkcji Weierstrassa jest całka eliptyczna Weierstrassa pierwszego rodzaju, o parametrach
g
2
,
g
3
{\displaystyle g_{2},g_{3}}
, dana wzorem
z
(
w
;
g
2
,
g
3
)
=
∫
w
∞
d
t
4
t
3
−
g
2
t
−
g
3
{\displaystyle z(w;g_{2},g_{3})=\int \limits _{w}^{\infty }{\frac {dt}{\sqrt {4t^{3}-g_{2}t-g_{3}}}}}
Przy tym punkty
w
=
e
1
,
e
2
,
e
3
{\displaystyle w=e_{1},e_{2},e_{3}}
oraz
w
=
∞
{\displaystyle w=\infty }
są punktami rozgałęzienia tej funkcji odwrotnej.
Inne funkcje powiązane z p -funkcją:
edytuj
Pochodna funkcji Weierstrassa :
℘
′
(
z
)
{\displaystyle \wp '(z)}
, która jest również funkcją eliptyczną, ale ma biegun rzędu 3 w punkcie
z
=
0
{\displaystyle z=0}
.
Niezmienniki :
g
2
{\displaystyle g_{2}}
i
g
3
{\displaystyle g_{3}}
są stałymi zależnymi od okresów kratki i pełnią ważną rolę w analizie funkcji eliptycznych.
Twierdzenie (o tworzeniu funkcji eliptycznych)
edytuj
Powiązanie z krzywymi eliptycznymi
edytuj
Zastosowania funkcji eliptycznych Weierstrassa
edytuj
w teorii krzywych eliptycznych i geometrii algebraicznej.
w teorii równań różniczkowych (szczególnie w rozwiązaniach równań nieliniowych, takich jak równanie Kortewega–de Vriesa ).
w matematyce teoretycznej, np. w teorii liczb i analizie zespolonej.
G. A. Korn, T. M. Korn: Matematyka dla pracowników naukowych i inżynierów, cz. 2 . Warszawa: PWN, 1983, s. 284-286.