Fritz von Scholz
Fritz Edler von Scholz (ur. 9 grudnia 1896 w Pilźnie, zm. 28 lipca 1944 w Narwie) – czeski wojskowy Waffen-SS.
| |
 Gruppenführer
| |
| Data i miejsce urodzenia |
9 grudnia 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
28 lipca 1944 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–19, 1934–44 |
| Formacja | |
| Stanowiska |
dowódca 11 Ochotniczej Dywizji Grenadierów Pancernych SS „Nordland” |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
      
| |
.png){kind=small}
Biografia
edytujFritz von Scholz wstąpił do Armii Austro-Węgier na krótko przed wybuchem I wojny światowej[1]. W stopniu porucznika w 1915 roku dowodził 125 Pułkiem Artylerii Polowej[1]. Walczył na froncie wschodnim i włoskim[1]. W 1917 roku odznaczony Złotym Medalem za Odwagę[1].
Po wojnie walczył na Śląsku we freikorpsie Oberland, aż do 1921 roku[1]. W latach 20. sympatyzował z ruchem narodowosocjalistycznym[1]. Unikając prześladowań politycznych, w 1933 roku uciekł z Austrii do Niemiec, gdzie w 1935 roku wstąpił do SS[1]. Rok później awansował na stopień Hauptsturmführera[1].
Na początku II wojny światowej dowodził 2. batalionem pułku SS „Der Führer”[1]. Po kampanii we Francji otrzymał awans na Sturmbannführera, a także dowództwo nad Pułkiem Grenadierów SS „Nordland”[1].
Uczestniczył w operacji Barbarossa. W październiku 1941 roku awansowany na Oberführera, a miesiąc później został odznaczony Krzyżem Niemieckim[1]. 18 stycznia 1942 roku otrzymał Krzyż Rycerski[1]. 21 grudnia 1942 roku otrzymał awans na Brigadeführera i 1 maja następnego roku objął dowodzenie nad 11 Ochotniczą Dywizją Grenadierów Pancernych SS „Nordland”[1]. Walczył przeciwko Armii Czerwonej pod Leningradem[1]. 12 marca 1944 roku odznaczony Krzyżem Żelaznym z Liśćmi Dębu za zdolności przywódcze[1]. 20 kwietnia otrzymał stopień Gruppenführera. 27 lipca 1944 roku został ciężko ranny w głowę odłamkiem w okolicach Narwy[1]. Zmarł dzień później[1].
Odznaczony pośmiertnie Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami[1].
Odznaczenia
edytuj- Złoty Medal za Odwagę (1917 r.)
- Złoty Krzyż Niemiecki (listopad 1941 r.)
- Krzyż Rycerski (18 stycznia 1942 r.)
- Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu (12 marca 1944 r.)
- Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami (pośmiertnie)
- Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942[2]
- Czarna Odznaka za Rany[2]
- Order Krzyża Wolności II Klasy[2]