Francuski Czerwony Krzyż

Francuski Czerwony Krzyż
*Croix-Rouge française*
Państwo	Francja
Siedziba	Paryż
Data założenia	25 maja 1864
Profil działalności	humanitarna
Prezes	Jean-Jacques Eledjam
Członkowie	53 tys. wolontariuszy,; ok. 18 tys. pracowników
Powiązania	Międzynarodowy Ruch Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca
	Położenie na mapie Paryża Francuski Czerwony Krzyż
	Położenie na mapie Francji Francuski Czerwony Krzyż
	Położenie na mapie Île-de-France Francuski Czerwony Krzyż
	48°48′53,2123″N 2°19′41,9907″E/48,814781 2,328331
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Francuski Czerwony Krzyż (fr. Croix-Rouge française) – jedno z najstarszych narodowych stowarzyszeń Międzynarodowego Czerwonego Krzyża, utworzone w 1864 roku (przed wojną francusko-pruską), w czasie II wojny światowej obejmujące opieką m.in. dziesiątki tysięcy więźniów uwolnionych z obozów zagłady, towarzyszące wojskom alianckim w wyzwoleniu obozów Auschwitz-Birkenau, Dachau, Buchenwald; współcześnie aktywne w międzynarodowych akcjach pomocy m.in. ofiarom klęsk żywiołowych i katastrof.

Historia

Francuska karta pocztowa z roku 1915, honorująca pielęgniarki z RCF

Cyklon w Mahajanga (Madagaskar, marzec 2004)

Szkolenie w zakresie pierwszej pomocy (2011)

Najważniejsze wydarzenia^[1]:

25 maja 1864: utworzenie francuskiego Czerwonego Krzyża (CRF),
1870: utworzenie 400 lokalnych komitetów (wybuch wojny francusko-pruskiej),
1879: utworzenie l'Association des Dames Françaises (ADF),
1881: utworzenie l'Union des Femmes de France (UFF),
1907: utworzenie Centralnego Komitetu CRF,
1914–1918: I wojna światowa,
1919–1939: rekonstrukcja stowarzyszenia, działalność w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej (walka z gruźlicą i chorobami wenerycznymi, przeciwdziałanie wysokiej śmiertelności niemowląt),
1939–1945: II wojna światowa,
sierpień 1940: przyłączenie się ADF i UFF do CRF,
1942: utworzenie zespołów ratowniczych Equipes d'urgence,
1968: obecność zespołów CRF we wszystkich wydarzeniach maja 1968,
1975: uchodźcy z Azji Południowo–Wschodniej (Accueil des réfugiés),
1998: Mistrzostwa Świata,
1999: mobilizacja dla Kosowa,
wrzesień 1999: otwarcie Transit Center Sangatte,
grudzień 1999: burze we Francji,
21 września 2001: eksplozja w fabryce nawozów azotowych AZF w Tuluzie^[2],
kwiecień 2003: program odbudowy po zakończeniu konfliktu w Iraku,
sierpień 2003: fala upałów, uruchomienie placówek w szpitalach i domach opieki,
luty 2004: uruchomienie programu JAPD (szkolenia w zakresie pierwszej pomocy)^[b],
marzec 2004: interwencja na Oceanie Indyjskim (Madagaskar) w czasie cyklonu Gafilo (PIROI, Plateforme d’intervention régionale pour l’océan indien).

Organizacja i działalność

Jak inne narodowe organizacje Ruchu Czerwonego Krzyża RCF jest przede wszystkim stowarzyszeniem wolontariuszy. Świadczy usługi (non-profit) w takich sektorach, jak pomoc społeczna, opieka zdrowotna, oświata. Stowarzyszanie skupia ponad 53 tys. wolontariuszy i prawie 18 tys. pracowników^[3]. Jest kierowane przez Walne Zgromadzenie, Radę Dyrektorów, Prezesa (22 czerwca 2013 roku prezesem został Jean-Jacques Eledjam, wolontariusz CRF od roku 2004) i biuro krajowe. Dodatkowo działa krajowy komitet nadzorczy i komitet ekspertów, zajmujących się poradnictwem i monitorowaniem^[4].

Działalność jest finansowana przede wszystkim ze środków prywatnych (darowizny od osób fizycznych i instytucji, działalność usługowa CRF). Sprawozdania z działalności, w tym roczne raporty finansowe, są udostępniane na internetowej stronie stowarzyszenia^[5].

W Strategii 2015 przewidziano przede wszystkim skupienie się na potrzebach^[6]:

ofiar wypadków lub kryzysu,
ludzi w sytuacji niestabilnej lub wykluczonych m.in. z powodów ekonomicznych, psychologicznych, fizycznych, społecznych,
więźniów potrzebujących reintegracji,
migrantów,
zaniedbanych dzieci,
osób starszych,
niepełnosprawnych i chorych, pozbawionych opieki np. ze względu na izolację geograficzną, analfabetyzm, bariery językowe.

Zobacz też

Uwagi

Przypisy

↑ La 2ème guerre mondiale > Dates clés et actions. [w:] Strona internetowa stowarzyszenia [on-line]. [dostęp 2013-11-21].
↑ Eksplozja w zakładach chemicznych w Tuluzie. www.rmf24.pl, 22 września 2001. [dostęp 2013-11-21]. (pol.).
↑ La Croix-Rouge française en bref…. [w:] Strona internetowa stowarzyszenia [on-line]. [dostęp 2013-11-21]. (fr.).
↑ Organisation et fonctionnement. [w:] Strona internetowa stowarzyszenia [on-line]. [dostęp 2013-11-21]. (fr.).
↑ Ressources et transparence. [w:] Strona internetowa stowarzyszenia [on-line]. [dostęp 2013-11-21]. (fr.).
↑ Stratégie 2015. [w:] Strona internetowa stowarzyszenia [on-line]. [dostęp 2013-11-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-08)]. (fr.).

[uwaga1-1] Położenie siedziby Croix-Rouge française na planie Paryża i dojazd.

[uwaga2-4] Zobacz Secourisme.info - Premier site francophone des acteurs de l'urgence et du secourisme > Rechercher par affiliation

[RCFhist1-2] La 2ème guerre mondiale > Dates clés et actions. [w:] Strona internetowa stowarzyszenia [on-line]. [dostęp 2013-11-21].

[AZF2001-3] Eksplozja w zakładach chemicznych w Tuluzie. www.rmf24.pl, 22 września 2001. [dostęp 2013-11-21]. (pol.).

[CRForg3-5] La Croix-Rouge française en bref…. [w:] Strona internetowa stowarzyszenia [on-line]. [dostęp 2013-11-21]. (fr.).

[CRForg1-6] Organisation et fonctionnement. [w:] Strona internetowa stowarzyszenia [on-line]. [dostęp 2013-11-21]. (fr.).

[CRForg2-7] Ressources et transparence. [w:] Strona internetowa stowarzyszenia [on-line]. [dostęp 2013-11-21]. (fr.).

[CRForg4-8] Stratégie 2015. [w:] Strona internetowa stowarzyszenia [on-line]. [dostęp 2013-11-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-08)]. (fr.).

[a]

[1]

[2]

[b]

[3]

[4]

[5]

[6]