Wikipedia

Francesco Malcom

włoski aktor

Francesco Malcom (ur. 27 listopada 1971 w Bari) – włoski aktor, reżyser, scenarzysta i producent filmów pornograficznych. Był nazywany „Alessandrem Momo filmów erotycznych”[5].

Francesco Malcom
Ilustracja
Prawdziwe imię i nazwisko

Francesco Malcolm Trulli[1][2]

Data i miejsce urodzenia

27 listopada 1971
Bari

Używane pseudonimy

Francesco Malom, Patrick, Francesco Malkom, Francesco M., Franseco, Francesco Malcon, F. Malcom, F.co Malcom, F'co Malcolm, Francesco Trulli, Francesco Malcolm, Francesco

Lata aktywności

1992–2022[3]

Narodowość

włoska[3]

Liczba filmów

456 jako aktor (za IAFD)[3], 3 jako reżyser (za IAFD)[3]

Wzrost

170 cm[1]

Masa ciała

68 kg[3]

Penis

20 cm

Kolor włosów

brąz[1][3]

Kolor oczu

brąz[4]

Strona internetowa

Życiorys

edytuj

Wczesne lata

edytuj

Urodził się w Bari[6][7] jako syn Giovanny i Giuseppe’a Peppina Trulliego, przywódcy związku komunistycznego[5][8]. Wychowywał się z bratem i siostrą. Uczęszczał do Szkoły Podstawowej im. Niccolò Piccinniego i Liceo Scientifico Statale Arcangelo Scacchi w Bari[9]. Jego drugie imię „Malcolm” było inspirowane jednym z przywódców ruchu afroamerykańskiego w Stanach Zjednoczonych Malcolmem X[10][11][12][1]. W 1988 przeprowadził się wraz z rodziną do Rzymu, gdzie ukończył kurs scenarzysty w RAI-Script w Dino Audino Editore i studiował na wydziale komunikacji, marketingu i reklamy w Istituto Europeo di Design (IED). Następnie przeniósł się do Florencji, gdzie studiował renowację zabytków i dzieł sztuki w Opificio delle Pietre Dure[2].

W okresie dorastania zainteresował się kinem porno[13]. Mając 16 lat, obejrzał program Rete 4 Maurizio Costanzo Show, dzięki któremu poznał karierę aktora porno Roberta Malone’a[14]. Po raz pierwszy uprawiał seks w wieku 17 lat[2] w metrze Cavour[5].

Kariera w branży porno

edytuj

W styczniu 1992 zgłosił się na przesłuchanie u reżysera i producenta Riccardo Schicchiego[15], jednak ze względu na zbyt młodzieńczy wygląd nie został przyjęty do obsady filmu z Milly D’Abbraccio[16]. Oficjalnie zaczął pracować 18 lutego 1993, kiedy nakręcił swój pierwszy film 35 mm dla MG Video w reżyserii Franco Ludovisiego, zatytułowany Perwersje w Wenecji (Incontro a Venezia) z debiutującą Simoną Valli. Film został nagrodzony w Barcelonie w 1994, a Francesco Malcom otrzymał pierwszą międzynarodową nagrodę[13]. Potem trafił do produkcji z Erosem Cristaldim w Mediolanie i współpracował z Robym Bianchim[16].

Mario Salieri powierzył mu główną rolę w filmie Młodzieńcze perwersje (Adolescenza perversa, 1993) u boku Selen, Draghixy i Christophera Clarka, wielokrotnie nagradzanym na Festival Internacional de Cine Erótico de Barcelona[17].

W 1993, na pierwszym Festival Internacional de Cine Erótico de Barcelona, gdzie rywalizował z Rocco Siffredim, Peterem Northem i Ronem Jeremy, został uznany za „najlepszego aktora europejskiego”[16]. Zdobył wiele branżowych nagród[9], w tym w Barcelonie (1994), Riccione (1995), Meeting 999 (1996), Mediolanie (1997) i Impulse Video (1997)[17]. Był obecny na targach erotycznych i imprezach. Udzielił wywiadu dla „Vanity Fair”[9].

 
Francesco Malcom w scenie 24 heures d’amour (1998)

W latach 90. jego urok dobrego faceta z czystą twarzą czynił różnicę między nim a innymi aktorami filmów XXX. Współpracował z wieloma reżyserami włoskimi i zagranicznymi, takimi jak: Alex Perry, Luca Damiano, Nic Cramer, Antonio Adamo, Jannik Perrin, John B. Root, Silvio Bandinelli, Max Bellocchio, Nils Molitor, Rocco Siffredi[18], Roy Alexander, Niki Ranieri, Jenny Forte, Tony Dal Duomo czy Marc Dorcel. Był obsadzony w porno parodiach; Betty Blue – dwuczęściowym Betty Bleu (1995) pojawił się jako Stefano, Napoleone Imperatore Perverso (1998) czy Nikita – Sexy Killer (1999) z Sarah Louise Young. U Joego D’Amato wystąpił w wysokobudżetowych kostiumowych produkcjach: Don Salvatore - l’ultimo Siciliano (1995) na motywach powieści Mario Puzo Sycylijczyk, Homo Erectus (1996) i Caligola: Follia del potere (1997) w roli Kaliguli[19].

Christoph Clark zabrał go do Budapesztu, by zagrał w jego realizacji Private Media Group Weekend w Bolonii (Private Gaia 3: Weekend in Bologna, 1997). Znalazł się w obsadzie produkcji Vidéo Marc Dorcel (VMD) Alexia i spółka (Alexia and Co., 2000) z Nikki Anderson. W 2002 zadebiutował jako reżyser filmu Pene, Amore e Fantasia z Fausto Moreno. Po występie w kostiumowym filmie Maria Salieriego Faust (2002), uhonorowanym nagrodą Ninfa na Festival Internacional de Cine Erótico de Barcelona w kategorii „Najlepszy hiszpańskojęzyczny film”[20], wziął udział w produkcjach Private Media Group, w tym porno wersji Kleopatry – Private Gold 64: Cleopatra 2: the Legend of Eros (2003) jako Igor i Private Tropical 17: Fantasy Lagoon (2005) jako Maurizio.

 
Mégane i Francesco Malcom w Ludivine (2008)

Mario Salieri zaangażował go do tytułowej roli Pinokia w parodii porno powieści Pinokio Carla Collodiego – Penocchio (2002) i biednego Neapolińczyka w komedii Nędza i szlachetność (Miseria e nobiltà, 2003). Film Robinson Crusoe na wyspie grzechu (Private Gold 72: Robinson Crusoe on Sin Island, 2005), gdzie pojawił się jako Lord Chavellir, otrzymał EroticLine Award w kategorii „Najlepszy film międzynarodowy”, dwie FICEB Award jako „Najlepszy projekt produkcji” i „Najlepszy scenariusz”, a także AVN Award 2006 w kategorii „Najlepszego film zagraniczny”. Był młodym faraonem, którego rodzice zostali śmiertelnie ukąszeni przez węża, w pastiszu porno Mumia powraca - Mummy X (2005), który zrealizował Giancarlo Candiano. Zagrał głównego bohatera w pastiszu porno Gorzkie gody – Andrei Nobiliego Sweet Bitter Moon (2006). Był Oktawiuszem w trylogii historycznej Antonio Adamo Rzym (Roma, 2008) z Andreą Moranty (Marek Antoniusz), Robertem Malone (Pompejusz) i Angel Dark (Magdalena). Powrócił w produkcjach Canal+ EquinoXe (2017)[21], Poltersex (2019) z Lutrem Trojanem i dreszczowcu Canal+ France Sicalipsis (2020) u boku Doriana del Isli[22].

Obecność w kulturze masowej

edytuj

Wystąpił w filmach krótkometrażowych Canal+: Dobrzy chłopcy używają prezerwatyw (Good Boys Use Condoms, 1998) w reż. Gaspara Noégo[23][24] i Le ramoneur de lilas (1998) w reż. Cédrica Klapischa jako telewidz[25], biograficznym filmie telewizyjnym Moana (2009)[26] jako Maradona i komedii Jakby nie było jutra (Come se non ci fosse un domani, 2017)[27]. Był gospodarzem programu Malcolm XXX (2010)[28] i Meritocazzia (2015)[21].

W 2010 udzielił wywiadu dla wydawnictwa książki Nicka Hornby’ego È nata una star? (Narodziny gwiazdy?)[29]. W noweli Utrata oddechu (Perdita di fiato) Eda Tagliaviniego z horroru P.O.E. Poetry of Eerie (2011) wystąpił w roli więźnia getta[30].

W 2012 wziął udział w kampanii reklamowej dla praw obywatelskich i wolności seksualnej[31].

Nagrody i nominacje

edytuj
Rok Nagroda Kategoria Film Pozostali wykonawcy Rezultat
1993 Ninfa Najlepszy aktor europejski[32] Viva Italia (1993) – Wygrana
1998 AVN Award Najlepsza scena seksu grupowego – wideo[33] Rock ’n’ Roll Rocco 2: Backstage Pass (1997) Clarissa Bruni, Elizabeth King, Eva, Heidy Cassini, Illana Moore, Jeanette La Douce, Lenka Veborova, Olga Lovi, Dina Pearl, Regina Sipos, Stephanie Silver, Samantha del Rio, Katarina Martinez, Sophie Call, Cassandra, Vivienne Clash, Roberto Malone, Andrea Nobili, Andrea Spider, Christoph Clark, Jean-Yves Le Castel, Pavel Sahaj, Richard Langin, Robert Rosenberg, Rocco Siffredi i Silvio Evangelista Nominacja
1999 European X Festival (Bruksela, Belgia) Najlepszy aktor włoski 24 heures d’amour (1998) – Wygrana
2000 Hot d’Or Najlepszy aktor europejski[34] – – Nominacja
2003 Ninfa Najlepszy aktor drugoplanowy[35][36] La dolce Vita (2003) – Wygrana
2004 Venus Award Najlepszy aktor[37] Millionaire (2004) – Nominacja
Ninfa Najlepszy aktor – nagroda publiczności[38] – – Wygrana
2005 Ninfa Najlepszy aktor drugoplanowy[39] Robinson Crusoe in the Sin Island (2005) – Nominacja
European X Festival (Bruksela, Belgia) Najlepszy aktor włoski[40] – – Wygrana
2008 Ninfa Najlepszy aktor drugoplanowy (Włochy)[41] Napoli decadente (2002)[42] – Nominacja
2009 Hot d’Or Najlepszy europejski aktor[43] Roberto w Tajemnica Clary (L’Honneur des Mariani, 2008) – Nominacja
2012 Mediawave International Film and Music Festival Nagroda specjalna – Nadzieja dla przyszłości[44] Francesco Falcon w filmie Duszność (Loss of Breath, 2012) – Wygrana
2017 Italian Porn Awards Nagroda za karierę aktorską[45] – – Wygrana
2021 XBIZ Europa Awards Najlepsza scena seksu w filmie fabularnym[46] Sweet Cousins (2020) Giulia Lov, Lauren Walker, Victoria Beauregard, Ben Wolf i Sebastian Barrio Nominacja

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c d Francesco Malcom. e-talenta.eu. [dostęp 2016-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-27)]. (wł.).
  2. ↑ a b c Marina Cappa: La web tv dei pubblicitari, senza spot e con pornoattore. Style.it, 2010-03-14. [dostęp 2017-10-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-09)]. (wł.).
  3. ↑ a b c d e f Francesco Malcom w serwisie IAFD
  4. ↑ Francesco Malcom w serwisie Adult Film Database
  5. ↑ a b c Alberto Selvaggi: Parla Malcom: «Io, pornoattore barese di sinistra». „La Gazzetta del Mezzogiorno”, 2020-07-20. [dostęp 2020-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-21)]. (wł.).
  6. ↑ Francesco Malcom Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2017-05-11]. (ang.).
  7. ↑ Personalidade: Francesco Malcom (Itália). InterFilmes.com. [dostęp 2017-10-06]. (port.).
  8. ↑ Peppino Trulli: L’idealista pragmatico. Ediesse. [dostęp 2020-08-24]. (wł.).
  9. ↑ a b c Alberto Selvaggi: Viva il barese Malcom pornodivo nato con Marx. „La Gazzetta del Mezzogiorno”, 2011-06-11. [dostęp 2017-10-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-18)]. (wł.).
  10. ↑ Francesco Malcom. Listal. [dostęp 2016-11-27]. (ang.).
  11. ↑ Francesco Malcom. MYmovies.it. [dostęp 2016-11-27]. (wł.).
  12. ↑ La star del porno Francesco Malcom su shootv, web tv dei pubblicitari (ma non ci sono spot). TvBlog. [dostęp 2016-11-27]. (wł.).
  13. ↑ a b Francesco Malcom, dal porno al cinema indipendente – di Valentina Veziani. ItaliaChiamaItalia. [dostęp 2020-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-15)]. (wł.).
  14. ↑ Andrea Aversa: Intervista a Francesco Malcom: “Faccio il lavoro che mi piace in un Paese culturalmente in decadenza. Ma non condivido i valori di oggi. Io ho detto a Rocco Siffredi che avrebbero voluto fare un film su di lui”. Unita.it, 2024-03-15. [dostęp 2017-10-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-18)]. (wł.).
  15. ↑ Stefano Ciavatta: Schicchi di cafonalino – la segretaria del talent scout. Dagospia, 2013-03-28. [dostęp 2019-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-18)]. (wł.).
  16. ↑ a b c Alessio Spina: Intervista a Francesco Malcom – 1A parte. hard-me.com, 2019-03-27. [dostęp 2019-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-18)]. (wł.).
  17. ↑ a b Actores porno Francesco Malcom. Galeón. [dostęp 2016-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-09)]. (hiszp.).
  18. ↑ Rocco Siffredi e Valerio Scanu: ecco chi vince l’Isola dei Famosi 2015. Controcampus. [dostęp 2016-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-09)]. (wł.).
  19. ↑ Caligola - follie del potere (1997). Amazon.com. [dostęp 2020-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-29)]. (wł.).
  20. ↑ Ficeb 2002 Awards. ficeb.com. [dostęp 2017-05-13]. (ang.).
  21. ↑ a b Alessio Spina: Intervista a Francesco Malcom – 2A parte. hard-me.com, 2019-03-27. [dostęp 2019-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-18)]. (wł.).
  22. ↑ Dan Miller: Dorian Del Isla Stars in „Sicalipsis”. AVN, 2020-08-11. [dostęp 2020-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-21)]. (ang.).
  23. ↑ Francesco Malcom. Filmow. [dostęp 2017-10-06]. (port.).
  24. ↑ Good Boys Use Condoms (1998). BFI. [dostęp 2016-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-09)]. (ang.).
  25. ↑ Le Ramoneur des lilas – Court Métrage. AlloCiné. [dostęp 2016-11-27]. (fr.).
  26. ↑ Francesco Malcom Profile. famousfix.com. [dostęp 2017-10-06]. (ang.).
  27. ↑ Il duo comico Pino & gli anticorpi a Porto Torres per la proiezione del loro film. Sassari Oggi, 2019-12-27. [dostęp 2020-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-19)]. (wł.).
  28. ↑ Marina: Francesco Malcom: “Il porno è finito? W il soft sex in Tv”. TVBlog.it, 2010-07-22. [dostęp 2024-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-03-24)]. (wł.).
  29. ↑ “È nata una star?” di Nick Hornby, secondo Francesco Malcom. Flanerí, 2010-10-16. [dostęp 2010-10-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-16)]. (wł.).
  30. ↑ P.O.E. Poetry of Eerie. InGenere Cinema, 2014-11-13. [dostęp 2024-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-03-24)]. (wł.).
  31. ↑ Dai corpo ai tuoi diritti: tutti nudi per CERTI DIRITTI. Spetteguless, 2012-06-26. [dostęp 2016-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-09)]. (wł.).
  32. ↑ Francesco Malcom. Myspace. [dostęp 2020-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-29)]. (ang.).
  33. ↑ History: The 1998 AVN Awards Show. Official Program. Van Nuys, California: AVN Publications, Inc. January 9, 1998
  34. ↑ 2000 Hot D'or Nominations Are In. avn.com. [dostęp 2017-08-01]. (ang.).
  35. ↑ 2003 FICEB Award winners & nominees. ficeb.com. [dostęp 2016-11-27]. (ang.).
  36. ↑ Festival Internacional de Cine Erótico de Barcelona. ficeb.com. [dostęp 2016-11-27]. (ang.).
  37. ↑ Venus 2004 Award Nominierungen. venus-berlin.com. [dostęp 2016-11-27]. (niem.).
  38. ↑ 2004 Award winners & nominees. ficeb.com. [dostęp 2016-11-27]. (ang.).
  39. ↑ Barcelona International Erotic Film Festival. ficeb.com. [dostęp 2016-12-02]. (ang.).
  40. ↑ Festival De L‘Erotisme und European-X-Awards 2005. AdultDVDTalk.com. [dostęp 2016-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-06)]. (ang.).
  41. ↑ FICEB 2008 – Die Gewinner des Ninfa Awards. German-Adult-News. [dostęp 2017-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-09)]. (niem.).
  42. ↑ Napoli decadente (2002). CineMagia.ro. [dostęp 2017-05-11]. (rum.).
  43. ↑ Dan Miller: Hot Video Announces Hot d’Or Awards Nominees, Venue Ceremony set for Oct. 20 in Paris. AVN.com, 11 sierpnia 2009. [dostęp 2021-04-21]. (ang.).
  44. ↑ Perdita di Fiato. Mediawave International Film and Music Festival. [dostęp 2016-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-09)]. (węg.).
  45. ↑ Agli Italian Porn Awards 2017 trionfa il Veneto. Italian Adult Entertainment, 2 stycznia 2018. [dostęp 2021-05-29]. (wł.).
  46. ↑ 2021 XBIZ Europa Awards Nominees Announced. xbiz.com, 19 sierpnia 2021. [dostęp 2021-08-21]. (ang.).

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Francesco_Malcom&oldid=73502793”