Florian Mokrski
Florian Mokrski herbu Jelita (ur. ok. 1305, zm. 6 lutego 1380 w Krakowie), syn Piotra z Mokrska – polski duchowny katolicki, w latach 1367–1380 biskup krakowski, kustosz sandomierski, kanonik kapituły kolegiackiej św. Floriana w Krakowie, kanonik wrocławski[1].
| ||
| Data urodzenia |
ok. 1305 | |
|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | ||
| Biskup krakowski | ||
| Okres sprawowania |
1367–1380 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Nominacja biskupia |
1367 | |
| Sakra biskupia |
brak danych | |
Był kanclerzem łęczyckim i proboszczem krakowskim. W 1351 na polecenie króla Kazimierza Wielkiego odbywa podróż do Włoch, której celem jest zapoznanie się z organizacją uniwersytetów w Padwie i Bolonii. Wraz z Januszem Suchywilkiem oraz Jarosławem Bogorią Skotnickim opracowuje akt fundacyjny Akademii Krakowskiej. W 1367 zostaje mianowany biskupem krakowskim. Jako biskup otoczył murami obronnymi miasto i zamek w Iłży, nadał grunty, lasy i łąki Bodzentynowi, ufundował kościół parafialny w Dobrowodzie, gdzie znajdował się jeden z dworów biskupów krakowskich oraz wybudował kościół w Węgleszynie koło Chęcin. W 1373 opublikował statuty synodalne.
Bibliografia
edytuj- Krzysztof Rafał Prokop, Poczet biskupów krakowskich, Wydawnictwo św. Stanisława BM, Kraków 1999, s. 64-67
- Bolesław Przybyszewski, "Krótki zarys dziejów diecezji krakowskiej", t.1 wyd. Kraków 1989
- Feliks Kiryk, "Nauk przemożnych perła", wyd. Kraków 1986
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Jan Wiśniewski, Katalog prałatów i kanoników sandomierskich od 1186-1926 r. tudzież sesje kapituły sandomierskiej od 1581 do 1866 r., Radom 1928, s. 62.