Florczaki
Florczaki (niem. Eckersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ostródzkim, w gminie Łukta.
| wieś | |
 Kościół poewangelicki św. Antoniego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2006) |
830 |
| Strefa numeracyjna |
89 |
| Kod pocztowy |
14-105[2] |
| Tablice rejestracyjne |
NOS |
| SIMC |
0480804 |
Położenie na mapie gminy Łukta  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu ostródzkiego  | |
 53°50′30″N 20°01′31″E/53,841667 20,025278[1]
| |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. W latach 1945–46 miejscowość nosiła nazwę Ekartowo[3]. Miejscowość leży w historycznym regionie Prus Górnych.[4]
Wieś sołecka w skład której wchodzi wieś Florczaki, oraz osady: Nowaczyzna i Swojki.
W pobliżu wsi znajduje się Jezioro Florczackie.
Historia
edytujWieś założona w latach 1332-1342 na 64 włókach na prawie chełmińskim. Cztery włóki przeznaczono na utrzymanie kościoła a sześć dla zasadźcy i jednocześnie sołtysa. Pierwszy, drewniany i kryty strzechą, kościół zbudowano już w XV w. W wieku XVII i XVIII odprawiane były tutaj nabożeństwa w języku polskim. Pastorzy pochodzili głównie z Mazur. Do parafii we Florczakach w 1800 roku należały wsie: Gubity, Kotkowo, Kretowiny, Lusajny Małe, Swojki, Żabi Róg oraz dwory: Białka i Zawroty.
Szkoła powstała w XVII wieku. W roku 1939 mieściła się w dwóch murowanych budynkach i miała trzy klasy, w których nauczało trzech nauczycieli. Do szkoły we Florczakach uczęszczały także dzieci z pobliskich wsi: Kotkowo, Swojki, Zawroty.
W 1782 r. we wsi było 51 "dymów" (domów, gospodarstwa domowych), w 1818 już 63 gospodarstwa domowe z 347 osobami. W 1858 roku we wsi odnotowano 80 domów i 640 mieszkańców. W 1939 r. gmina Florczaki liczyła 178 gospodarstw domowych i 682 mieszkańców, z których 386 utrzymywało się z rolnictwa lub leśnictwa, 167 w pracy w rzemiośle lub przemyśle, 34 z pracy w handlu lub komunikacji. Było tu 33 gospodarstwa rolne o powierzchni w przedziale 9,5-5 ha, 23 o areale 5-10 ha, 24 - 10-20ha, 9 o powierzchni 20-100 ha i trzy o powierzchni przekraczającej 100 ha.
Zabytki
edytuj- Kościół parafialny, barokowy z 1796 o klasycystycznej fasadzie, bezwieżowy, zakrystia od strony południowej, krucht od zachodniej, strop ozdobiony plafonem z wizerunkiem Chrystusa, ołtarz główny barokowy[5], siedziba Parafii św. Antoniego z Padwy w Florczakach
- plebania,
- drewniana dzwonnica z końca XIX w., (przy kościele),
- grota przy kościele.
Bibliografia
edytuj- Tomasz Darmochwał, Marek Jacek Rumiński: Warmia Mazury. Przewodnik, Białystok: Agencja TD, 1996. ISBN 83-902165-0-7, s. 153
- "Morąg - z dziejów miasta i powiatu", Pojezierze, Olsztyn 1973
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 30148
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 250 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ "Morąg - z dziejów miasta i powiatu", Pojezierze, Olsztyn 1973,
- ↑ Marian Biskup Wojna pruska, str. 29: "Ukształtowanie terenowe Prus powodowało, że już w XV wieku dzielono je na tak zwane Prusy Górne (Oberland), sięgające od linii dolnej Wisły do Pasłęki, i Prusy Dolne (Niederland) obejmujące nizinne obszary na Wschód od Pregoły (...).
- ↑ Piotr Skurzyński "Warmia, Mazury, Suwalszczyzna" Wyd. Sport i Turystyka - Muza S.A. Warszawa 2004 ISBN 83-7200-631-8 s. 222