Fiołek dwukwiatowy

Fiołek dwukwiatowy (Viola biflora L.) – gatunek rośliny należący do rodziny fiołkowatych. Występuje w górach Azji, Europy i Ameryki Północnej oraz na obszarach arktycznych. W Polsce występuje w Sudetach i Karpatach.

Fiołek dwukwiatowy
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

malpigiowce

Rodzina

fiołkowate

Rodzaj

fiołek

Gatunek

fiołek dwukwiatowy

Nazwa systematyczna
Viola biflora L.
Sp.Pl.2:936. 1753[3]
Pokrój

Morfologia

edytuj
Łodyga
Wznosząca się, cienka, osiąga wysokość 10–20 cm.
Liście
Sercowate do nerkowatych, karbowane, na nerwach spodniej strony blaszki nieco owłosione. Na łodydze występują przeważnie 2 liście. Posiadają drobne, podługowate, całobrzegie lub nieco ząbkowane przylistki.
Kwiaty
Żółtocytrynowe, z brunatnymi żyłkami, długości 10–15 mm. Wyrastają po 1–3 w kątach liści. Mają bardzo krótką ostrogę, a ich górne 4 płatki zwrócone są ku górze. Działki kielicha spiczaste, znamię słupka spłaszczone i dwuczęściowe.
Owoc
Naga, 3-klapowa torebka zawierająca liczne i drobne nasiona z elajosomem.

Biologia i ekologia

edytuj
Rozwój
Bylina. Kwitnie od maja do czerwca. Nasiona roznoszone są przez mrówki (myrmekochoria). Wbrew swojej nazwie nie zawsze ma 2 kwiaty, często 1 lub 3. Niektóre kwiaty nie rozwijają się, pozostając na etapie pąka. Następuje w nich samozapylenie.
Siedlisko
Rośnie w wilgotnych, górskich lasach, na wilgotnych skałach, i nad brzegami potoków. W Tatrach występuje od regla dolnego aż po najwyższe piętro turniowe (do 2500 m n.p.m.). Gatunek cieniolubny.

Zmienność

edytuj

W obrębie tego gatunku oprócz podgatunku nominatywnego wyróżniono dwa podgatunki oraz jedną odmianę[3]:

  • V. biflora subsp. carlottae Calder & Roy L.Taylor – występuje na Alasce i Kolumbii Brytyjskiej[4]
  • V. biflora var. rockiana (W.Becker) Y.S.Chen – występuje na obszarze od wschodniego Tybetu do środkowej części Chin[5]

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-11-30] (ang.).
  3. a b c Viola biflora L.. Plants of the World Online. [dostęp 2021-01-17]. (ang.).
  4. Viola biflora subsp. carlottae Calder & Roy L.Taylor. Plants of the World Online. [dostęp 2021-01-17]. (ang.).
  5. Viola biflora var. rockiana (W.Becker) Y.S.Chen. Plants of the World Online. [dostęp 2021-01-17]. (ang.).

Bibliografia

edytuj
  • Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd.. ISBN 83-7073-385-9.
  • Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.