Filirea szerokolistna
Filirea szerokolistna (Phillyrea latifolia L.) – gatunek wiecznie zielonego drzewa lub krzewu z rodziny oliwkowatych.
Systematyka[1][2] | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Podkrólestwo | |
Nadgromada | |
Gromada | |
Podgromada | |
Nadklasa | |
Klasa | |
Nadrząd | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
filirea szerokolistna |
Nazwa systematyczna | |
Phillyrea latifolia L. Sp. Pl. 1: 8. 1753 | |
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |
Drzewo pochodzi z krajów śródziemnomorskich: na terenie Europy w Grecji, Włoszech, Francji, Hiszpanii, Portugalii, w północnej Afryce (w Algierii, Maroku, Tunezji), w Azji w Turcji. Bywa sadzona także w zachodniej Europie w Anglii i Irlandii.
- Pokrój
- Niewielkie drzewo o wysokości 7 – 10 m, zwykle jednak znacznie niższe albo rozwinięte jak krzew.
- Pień
- Bardzo krótki, najczęściej już nad ziemią silnie rozgałęziony.
- Gałęzie
- Wyrastające promieniście, przeważnie wzniesione, tylko w dolnej części korony zginające się ku ziemi.
- Kora
- Dość gładka, nawet u starszych okazów, jednobarwna szara do brunatnoszarej.
- Liście
- Naprzeciwległe, owalne na brzegach piłkowane lub całobrzegowe o długości 3 – 7 cm i szerokości 1 – 3 cm. Na wierzchu ciemnozielone do prawie czarny, lśniące, od spodu jaśniejsze, matowe.
- Kwiaty
- Bardzo drobne, w małych zwartych pęczkach stojących w pachwinach liści. Białawo-zielonkawe.
- Owoce
- Małe, kuliste pestkowce, dojrzałe koloru niebieskawego lub czarnego.
Biologia i ekologia
edytujNa obszarze naturalnego występowania rośnie w zaroślach nadmorskich typu makii i garigu. Kwitnie w czerwcu.
Przypisy
edytuj- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-24] (ang.).
- ↑ Phillyrea latifolia, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
Bibliografia
edytuj- Bruno T. Kremer: Drzewa. Warszawa: Świat Książki, 1996, s. 260-261. ISBN 83-7129-141-8.
Identyfikatory zewnętrzne: