Figura św. Rozalii w Żywcu

Figura św. Rozalii w Żywcu – znajdująca się w Żywcu przy ulicy Kościuszki figura poświęcona św. Rozalii. Została wykonana w 1831 roku przez Tomasza Gałuszczyńskiego, kamieniarza z Suchej.

Figura św. Rozalii

Państwo	Polska
Miejscowość	Żywiec
Miejsce	Ulica Tadeusza Kościuszki w Żywcu
Projektant	Tomasz Gałuszczyński
Fundator	Ignacy Krise
Data budowy	1831
brak współrzędnych

Historia

W latach 1831–1832 w Żywcu rozprzestrzeniała się epidemia cholery. Na chorobę zachorowała m.in. jedyna córka żywieckich farbiarzy – Ignacego i Antoniny Krise. Modlili się oni do św. Rozalii z Palermo, która ma chronić od zarazy. Córka wyzdrowiała, a jej rodzice wierzyli, że ich prośby zostały wysłuchane. Ignacy Krise zamówił u Tomasza Gałuszczyńskiego, kamieniarza z Suchej, i ufundował pomnik.

Na początku rzeźba znalazła się w ogrodzie pomiędzy dwoma lipami, a chronił ją blaszany daszek. W dwudziestoleciu międzywojennym postanowiono w miejscu figury zbudować warsztat i sklep kuśnierski. Figurę planowano przenieść, jednak wierzono zarazę zamknięto pod słupem podczas uroczystej procesji. Wiara w przesądy i obawa przed powrotem epidemii okazały się tak wielkie, że nikt nie odważył się ruszyć posągu z miejsca. Budowę ukończono, ale figury nie ruszono z miejsca, pozostawiając ją natomiast w niszy budynku.

Podczas II wojny światowej miejsca kultu religijnego były niszczone przez armię niemiecką. W 1942 roku uszkodzona została również figura św. Rozalii, której odłamano głowę. Lokalna ludność nastraszyła jednak Niemców, że osoba, która dokonała świętokradztwa wkrótce umrze, przez co po dwóch dniach ukradziony element podrzucono. Niemcy bali się zniszczyć figurę, dlatego kazali tylko zacementować polskie napisy na cokole, jednak dzięki pamięci i zapisom mieszkańców udało się go później odtworzyć.

W 2008 roku kapliczka została poddana renowacji.

Napis

Wierszyk znajdujący się na cokole figury:

Oyciec pogroził

Lecz się nie srożył

Dzieciom błądzącym

Się pokorzącym

Odpuścił winy.

Na twe przyczyny

Więc w świętych jego

Władze naszego

Wielbimy Boga

I zniknie trwoga