Feliks Zabłocki
Feliks Zabłocki (ur. 1846 w Łowiczu, zm. 5 kwietnia 1874 w Warszawie) – drzeworytnik warszawski.
Sygnatura Feliksa Zabłockiego | |
Data i miejsce urodzenia |
1846 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
5 kwietnia 1874 |
Dziedzina sztuki |
Życiorys
edytujCzynny w latach 1863–1874. Do 1867 roku rytował dla "Tygodnika Ilustrowanego", a następnie dla "Kłosów". W 1871 roku wraz z Władysławem Bojarskim, Ignacym Chełmickim i Bronisławem Pucem zorganizował spółdzielnię - „Drzeworytnia Warszawska”, w której rytowano drzeworyty dla czasopism ilustrowanych, głównie rosyjskich. W wyniku rozwoju działalności drzeworytnicy założyli filię w Petersburgu.
Z ważniejszych prac: drzeworyty wg rysunku Juliusza Kossaka do książki Władysława Zawadzkiego pt. Obrazy Rusi Czerwonej (wyd. Żupański, Poznań 1869), Panorama Warszawy z kopuły kościoła ewangelickiego wg rysunku Adolfa Kozarskiego, Domy drewniane w Wiśniczu oraz portrety wg rysunku Jana Matejki, Rzeźbiarz wiejski wg Aleksandra Kotsisa, Skarbiec katedry na Wawelu - Aleksandra Gryglewskiego, Dziewczę ze skrzypcami - Artura Grottgera, Bakałarz - Leopolda Horowitza, Trzy chwile życia szulera - Ksawerego Pillatiego.
Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 30 wprost-6-38)[1].
Galeria wybranych drzeworytów
edytuj-
Panorama Warszawy z kopuły kościoła ewangelickiego,
przed 1874 -
Sala główna Biblioteki Uniwersytetu w Krakowie, 1871
-
Portret Jana Łaskiego młodszego, 1867
-
Portret Andrzeja II Górki, 1866
-
Portret Jędrzeja Śniadeckiego,
przed 1874 -
Jan Kochanowski siedzący pod lipą, 1864
-
Zamek w Ostrogu, 1863
Przypisy
edytuj- ↑ Cmentarz Stare Powązki: Feliks Zabłocki, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-06-21] .
Bibliografia
edytuj- Grajewski L., Bibliografia ilustracji w czasopismach polskich XIX i pocz. XX w. (do 1918 r.), Warszawa 1972
- Opałek M., Drzeworyt w czasopismach polskich XIX stulecia, Ossolineum 1949, s. 68.
- Socha G., Andriolli i rozwój drzeworytu w Polsce, Ossolineum 1988
- Szyndler B., Tygodnik ilustrowany "Kłosy" (1865–1890), Ossolineum 1981