Federico Marcello Lante

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	19 października 1732
Konsekrator	Annibale Albani
Współkonsekratorzy	Eustachio Palma; Bartolomeo Castelli
Konsekrowani biskupi
Honuphrius Belsito	1745
Lazzaro Opizio Pallavicini	1754
Lodovico Agostino Bertozzi	1754
Charles Walmesley	1756
Paolo Da Ponte	1765
Klemens XIV	1769

Federico Marcello Lante
	Kardynał biskup
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	18 kwietnia 1695 ; Rzym
Data i miejsce śmierci	3 marca 1773 ; Rzym
	Subdziekan Kolegium Kardynalskiego
Okres sprawowania	1763–1773
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Nominacja biskupia	1 października 1732; arcybiskup tytularny Petra in Palaestina(inne języki)
Sakra biskupia	19 października 1732
Kreacja kardynalska	9 września 1743; Benedykt XIV
Kościół tytularny	Biskup Porto-Santa Rufina
	Multimedia w Wikimedia Commons

Federico Marcello Lante (ur. 18 kwietnia 1695 w Rzymie – zm. 3 marca 1773 w Rzymie) – włoski kardynał.

Życiorys

Urodził się w Rzymie w rodzinie książąt Bomarzo, spokrewnionej z rodem della Rovere. Studiował prawo na uniwersytecie La Sapienza, uzyskując tytuł doktora (1719). W 1728 przyjął święcenia kapłańskie, a cztery lata później konsekrowano go na arcybiskupa tytularnego Petry w Palestynie(inne języki). Gubernator terytorium Balneario od 1737 roku. Na konsystorzu we wrześniu 1743 uzyskał nominację kardynalską z tytułem prezbitera San Pancrazio. Opat komendatoryjny Farfa (opactwo w Fara in Sabina) od 1746. Prefekt Kongregacji Dobrego Rządu od 1759. Biskup Palestriny (1759-63) i Porto e Santa Rufina (od 1763). Uczestniczył w konklawe 1769 i konsekrował wybranego wówczas papieża Klemensa XIV. Zmarł w Rzymie i został pochowany w bazylice Dwunastu Apostołów.