Fidżiri

(Przekierowano z Fdżiri)

Fidżiri (arab. ‏الفجري‎, al-fiǧirī) – tradycyjna praktyka i widowisko muzyczne upamiętniające historię połowu pereł w Bahrajnie, wykonywane od końca XIX wieku pierwotnie wśród społeczności poławiaczy pereł na wyspie Al-Muharrak, współcześnie rozpowszechnione na terenie całego kraju.

Fidżiri[a]
Niematerialne dziedzictwo kulturowe UNESCO
Ilustracja
Bahrajńscy poławiacze pereł przy pracy (1911)
Państwo

 Bahrajn

Typ

niematerialne dziedzictwo kulturowe

Numer ref.

01747

Region[b]

Kraje arabskie

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

2021
na 16. sesji

brak współrzędnych

W 2021 roku tradycja wpisana została na listę reprezentatywną niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości[1][2].

Charakterystyka

edytuj

Tradycja widowiska fidżiri zapoczątkowana została w okresie rozkwitu przemysłu perłowego pod koniec XIX wieku[3]. Załogi statków poławiaczy pereł zawinąwszy do portu po połowach śpiewem opisywały trudy swojej pracy na morzu[1][2]. Fidżiri wykonywano również w okresie zimowym, gdy nie wypływano na łów[3]. Podobne tradycje praktykowane były w wielu regionach wschodniego wybrzeża Półwyspu Arabskiego, jednak w Bahrajnie na wyspie Al-Muharrak połów pereł i tradycje z nim związane mają szczególnie duże znaczenie i są silnie zakorzenione w życiu lokalnej społeczności[3].

Uznaje się, że nazwa widowiska pochodzi od arabskiego słowa tafadżdżara (arab. ‏تفجر‎) oznaczającego „wybuchać”, „eksplodować”, co odnosi się do symbolicznego „wybuchu” radości z powodu końca sezonu połowu pereł i świętowania wyrażanego barwnym tańcem połączonym ze śpiewem[3].

Podczas występu wykonawcy (zwani firaq[3]) siadają w kręgu, śpiewają i grają na różnego rodzaju bębenkach (m.in. marwas, arab. ‏المرواس‎), na saggatach oraz na instrumencie zwanym dżahla (arab. ‏الجاهلة‎) wykonanym z glinianego naczynia[3][1]. Pośrodku okręgu znajduje się wokalista prowadzący (naham, arab. ‏نهام‎) oraz tancerze[2]. Pieśni odnoszą się nie tylko do pracy na morzu, ale zawierają również cytaty z pism islamskich czy historie cywilizacji istniejących dawniej na terenie Bahrajnu, np. Dilmunu[3]. Fidżiri najczęściej wykonywane jest w przestrzeniach kulturowych zwanych durs, głównie przez potomków dawnych poławiaczy pereł, gdyż współcześnie zajęcie to praktykowane jest na dużo mniejszą skalę[3]. Transmisja tradycji odbywa się z pokolenia na pokolenie oraz dzięki ćwiczeniom w durs i podczas występów przed publicznością[1].

Tradycja, która niegdyś ograniczała się do społeczności zamieszkujących wyspę Al-Muharrak i jej okolice (Al-Hadd, Kalali(inne języki)), z czasem stała się popularna w innych częściach kraju (np. w Ar-Rifie), gdzie jest prezentowana na różnorakich festiwalach[2][3]. Zwyczaj stał się sposobem wyrażania ścisłego związku między mieszkańcami Bahrajnu a morzem[1]. Słowa, rytmy i instrumenty muzyczne służą do przekazywania uniwersalnych wartości, takich jak wytrwałość, siła, pomysłowość i zaradność[2][1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f Dziedzictwo niematerialne – Bahrajn. Polski Komitet ds. UNESCO. [dostęp 2024-12-06].
  2. a b c d e Fjiri [online], ich.unesco.org [dostęp 2024-12-06] (ang.).
  3. a b c d e f g h i Fjiri – Nomination form [online], ich.unesco.org, 23 września 2020 [dostęp 2024-12-06] (ang.).