Fanon
Fanon (łac. fano) – jedwabna szata liturgiczna papieża, oraz na mocy szczególnego przywileju patriarchy Lizbony[1].
Nazwa fanonu wywodzi się od pannusa (penos), ręcznie tkanej tkaniny.
Opis
edytujSzata ma kształt peleryny zakładanej przez głowę na ornat. Złożona jest z dwóch nałożonych na siebie mucetów zszytych przy otworze na szyję. Wzór stanowią biało-złote pasy. W części opadającej na piersi wyhaftowany jest równoramienny krzyż. Na fanon nakłada się paliusz.
Historia
edytujPochodzenia fanonu można doszukiwać się w pozostałości po kapturze lub w nawiązaniu do żydowskiego efodu. Najstarsze wzmianki o jego użyciu sięgają VIII wieku. Zwano go wówczas anabolagium (anagolagium), choć w tym czasie nie był on jeszcze zarezerwowany wyłącznie dla papieża. Ograniczenie pojawiło się dopiero w chwili, gdy inni duchowni rzymscy zaczęli zakładać fanon pod albę zamiast na nią, czyli w czasie gdy wśród duchowieństwa powstał zwyczaj używania fanonu jako zwykłego humerału. Pod koniec XII w. fanon nosił jedynie papież. Szata była zwana wówczas jako orale. Nazwa fanon pojawiła się i utrwaliła w kolejnych wiekach.
Inne znaczenie
edytujFanonem nazywane są również potocznie paski mitry.
-
Papież Benedykt XVI w fanonie
-
Pius XI w fanonie
-
mitry z paskami
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2013-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-29)].
Bibliografia
edytuj- Michał Nowodworski: Encyklopedja kościelna podług Teologicznej Encyklopedji Wetzera i Weltego z licznymi jej dopełnieniami. T. V. Warszawa - Płock: Czerwiński i Spółka, K. Miecznikowski, 1873 - 1910, s. 263.
- Encyklopedia katolicka. T. V. Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiegoi, 1989, s. 42.
- Joseph Braun: Catholic Encyclopedia. T. V. Encyclopedia Press, Inc, 1913.