Ewangeliarz archangielski

Ewangeliarz archangielski – pergaminowy manuskrypt z 1092 roku, sporządzony rękoma dwóch kopistów^[1]. Zawiera wybór fragmentów czterech Ewangelii w przekładzie na język staro-cerkiewno-słowiański, przeznaczonych na każdy dzień roku. Obecnie przechowywany jest w Rosyjskiej Bibliotece Państwowej w Moskwie.

Ewangeliarz składa się ze 178 kart. Cechy językowe wskazują, że sporządzony został prawdopodobnie w południowej części Rusi. Jego współczesna historia zaczyna się w 1876 roku, kiedy to został odnaleziony w Archangielsku przez kupca starowiercę S.T. Bolszakowa i przesłany do Moskwy^[2]. Pierwsze opisy Ewangeliarza opublikowali archimandryta Amfilochiusz (Описание Евангелия 1092 года, 1877) oraz I.I. Sriezniewski (Древние памятники русского письма и языка X—XIV вв., 1882). Faksymile tekstu wydano w 1912 roku, a w 1997 roku ukazało się opatrzone aparatem naukowym wydanie krytyczne^[2]. Charakterystyczne dla manuskryptu są wykonane czerwienią inicjały i winiety^[1].

W roku 1997 Ewangeliarz archangielski został wpisany na listę UNESCO Pamięć Świata^[3].

Przypisy

↑ ^a ^b Svend Dahl: Dzieje książki. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1965, s. 75.
↑ ^a ^b С.Г. Шулежкова: Хрестоматия по старославянскому языку. Москва: Флинта, 2012, s. 126-127.
↑ Archangel Gospel of 1092. unesco.org. [dostęp 2013-10-15]. (ang.).

Bibliografia

Słownik starożytności słowiańskich. T. 1. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1961.

[Dahl-1] Svend Dahl: Dzieje książki. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1965, s. 75.

[chrestomatia-2] С.Г. Шулежкова: Хрестоматия по старославянскому языку. Москва: Флинта, 2012, s. 126-127.

[3] Archangel Gospel of 1092. unesco.org. [dostęp 2013-10-15]. (ang.).

[1]

[2]

[3]