Ewangelia Judasza

tekst gnostycki zaliczany do apokryfów

Ewangelia Judasza − potoczna nazwa apokryficznego tekstu gnostyckiego w języku koptyjskim z zapisami dialogów apostoła Judasza Iskarioty z Jezusem Chrystusem[1]. W przeciwieństwie do czterech ewangelii kanonicznych tekst ten nie ma formy narracji, lecz dialogu. Nie jest też przedstawiony jako napisany przez apostoła.

Pierwsza strona Ewangelii Judasza (strona 33 Kodeksu Tchacos)

Manuskrypt (tzw. Kodeks Tchacos) zawierający fragmenty tekstu został znaleziony w Egipcie w 1978 i opublikowany w 2006 roku. Manuskrypt został datowany na rok 280 ± 50 n.e. Treść jest zgodna z przekazem Ireneusza z Lyonu o gnostykach z ok. 180 roku n.e.

Historia dokumentu

edytuj

Ten zredagowany po koptyjsku starożytny manuskrypt odkryty został w 1978 roku w Egipcie. Po wielu latach dotarł okrężną drogą do szwajcarskiej fundacji Maecenas. Towarzystwo National Geographic od roku 2004 wspierało renowację i tłumaczenie dokumentu z języka koptyjskiego.

Ewangelia była tłumaczona w Bazylei na niemiecki, angielski, francuski. Tekst Ewangelii Judasza ogłoszono 6 kwietnia 2006 roku.

Data i okoliczności powstania

edytuj

Badania przy pomocy izotopu węgla 14C wskazują, że materiał, na którym spisano tekst, pochodzi z III wieku lub pierwszej połowy IV wieku. Ewangelia została napisana pomiędzy 130 a 170 rokiem. Najstarsza znana informacja o jej istnieniu zawarta jest w dziele Adversus haereses (Przeciwko herezjom) z ok. 180 roku autorstwa pierwszego biskupa Lyonu, Ireneusza. Innym, który wspominał o ewangelii, był Epifaniusz z Salaminy w swoich Panarion[2]. Ewangelia Judasza została napisana prawdopodobnie przez kainitów[3] lub setian[4].

Streszczenie manuskryptu

edytuj

Apokryf opisuje początek działalności Chrystusa, proces powołania apostołów, wędrówkę po Palestynie oraz ostatnie dni i godziny przed pojmaniem Jezusa. Według niego Judasz nie zdradził Jezusa, ale wydał go na jego własne życzenie, dzięki czemu Chrystus mógł zbawić świat. Judasz przedstawiony jest w nim jako ten, który jest narzędziem w boskim planie zbawienia, bez którego Chrystus nie mógłby odkupić ludzkości przez swoje ukrzyżowanie.

Ewangelia Judasza w Polsce

edytuj

W Polsce ukazała się książka pt. Ewangelia Judasza z serii wydawniczej Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Śląskiego Studia Antiquitatis Christianae. Series Nova Wstęp, tłumaczenie z koptyjskiego i komentarz Wincenty Myszor, Księgarnia św. Jacka, Katowice 2006, ss. 96.

Książka zawiera pierwszy polski przekład Ewangelii Judasza z oryginału w dwóch wersjach. Tłumaczenie A opatrzone jest naukowym komentarzem w przypisach, z podziałem na strony i wiersze, zgodnie z koptyjskim rękopisem. Tłumaczenie B – zawiera wersję tak bardzo swobodną, na ile pozwala koptyjski oryginał; bardziej stosowną do lektury. Tekst apokryfu został poprzedzony wprowadzeniem tłumacza, które wprowadza w szerszy kontekst istnienia, odnalezienia i znaczenia „Ewangelii” jako tekstu gnostyckiego. Do książki dodano również wybór tekstów źródłowych – wersję łacińską i polską tekstów autorów starożytnych, którzy wspominają postać lub ewangelię Judasza.

Przypisy

edytuj
  1. James M. Robinson Tajemnica Judasza ze wstępu ks. prof. Wacława Hryniewicza, wyd. Nadir Warszawa 2006 ISBN 83-922453-1-8
  2. Panarion 38.2.4; II, 64.17-19 (Πανάριον, tekst grecki)
  3. Jemes M. Robinson Tajemnica Judasza wyd. Nadir Warszawa 2006 ISBN 83-922453-1-8
  4. Ks. prof. Wincenty Myszor uważa, żeEwangelia Judasza należy do utworów setiańskich por. Ewangelia Judasza, Wstęp, tłumaczenie z koptyjskiego i komentarz Wincenty Myszor, Studia Antiquitatis Christianae 2006, ISBN 83-7030-502-4, [1] Podobnie uważa prof. prof. Gregor Wurst,prof. Marvin Meyer,prof. John D. Turner z Uniwersytetu Nebraska por. National Geographic http://ngm.nationalgeographic.com/ngm/gospel//index.html

Linki zewnętrzne

edytuj

Teksty źródłowe

edytuj

Omówienia

edytuj
  • Trzynasty duch – rozmowa o "Ewangelii Judasza" z tłumaczem tekstów starochrześcijańskich i gnostyckich
  • Ewangelia Judasza – O. Thomas D. Williams L.C., dziekan Wydziału Teologii Uniwersytetu "Regina Apostolorum" z Rzymu, ocenia wagę tego odkrycia – tekst na stronie Opus Dei