Ewa Milewicz
Ewa Milewicz (ur. 4 grudnia 1947 w Warszawie[1]) – polska prawniczka i dziennikarka, działaczka opozycji w czasach PRL, od 1989 publicystka „Gazety Wyborczej”.
| Data i miejsce urodzenia |
4 grudnia 1947 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | |
| Alma Mater | |
| Pracodawca | |
| Dzieci |
Joanna Sokolińska |
| Odznaczenia | |
| |
.jpg)
Życiorys
edytujEwa Milewicz ukończyła w 1970 studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. W 1968 w okresie wydarzeń marcowych brała udział w studenckich wiecach. Do 1980 pracowała w Wydawnictwie Prawniczym[1]. Z pracy tam zrezygnowała ze względu na zaangażowanie się w działalność związkową w Gdańsku[2]. W drugiej połowie lat 70. działała w KOR i KSS „KOR”, współpracowała z wydawnictwem NOWa. Zajmowała się kolportażem pism drugiego obiegu. Od 16 sierpnia 1980 przebywała w Stoczni Gdańskiej, pisywała w strajkowym biuletynie. Pracowała następnie w Agencji Filmowej przy NSZZ „Solidarność”[1].
Po wprowadzeniu stanu wojennego w jej mieszkaniu zorganizowano punkt kontaktowy dla osób ukrywających się. Współpracowała z „Tygodnikiem Mazowsze”, w drugiej połowie lat 80. redagowała opozycyjne pismo „Dokumenty i Informacje”[1][3]. W 1989 została członkinią redakcji i publicystką „Gazety Wyborczej”, od tego czasu pozostaje związana z tym pismem. Jest autorką terminu „falandyzacja prawa”[4].
W 2006 została odznaczona przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[5]. W 2009 zwróciła order w proteście przeciwko odznaczeniu Janusza Kurtyki[6]. Została pierwszą laureatką Nagrody im. Prof. Zbigniewa Hołdy (2012)[7].
Jej wizerunek, jako jednej z przedstawicielek opozycji demokratycznej, znalazł się na muralu „Kobiety Wolności” na stacji PKM Strzyża w Gdańsku[8].
W dzieciństwie przeszła polio, którego skutkowały problemami z poruszaniem się i koniecznością korzystania z kul lub wózka inwalidzkiego[9]. Jej córka Joanna Sokolińska również podjęła pracę w „Gazecie Wyborczej”[10].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Ewa Milewicz, Encyklopedia Solidarności [zarchiwizowane 2020-09-28].
- ↑ Ewa Milewicz, Ja, happening, stocznia, „Biuletyn Informacyjny”, Nr 6, 1980 [dostęp 2021-06-21].
- ↑ Milewicz, Ewa [online], wyborcza.pl, 8 grudnia 2006 [dostęp 2011-04-01].
- ↑ Borusewicz. Kaczyński w układzie ojca Rydzyka, gazeta.pl, 29 września 2007 [zarchiwizowane 2016-10-22].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2006 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2006 r. nr 80, poz. 807).
- ↑ Milewicz z „GW” oddaje Kaczyńskiemu order, dziennik.pl, 8 kwietnia 2009 [zarchiwizowane 2011-12-22].
- ↑ Ewa Milewicz laureatką nagrody im. prof. Zbigniewa Hołdy [online], adwokatura.pl, 22 października 2012 [dostęp 2024-10-13].
- ↑ „Kobiety Wolności” – niezwykły mural powstaje na przystanku PKM Strzyża w Gdańsku, gdansk.pl, 5 czerwca 2019 [zarchiwizowane 2021-06-28].
- ↑ Poczet KOR-owców. Członkowie-założyciele, tygodnik.com.pl, 30 września 2001 [zarchiwizowane 2021-05-20].
- ↑ Cezary Łazarewicz, Pokolenie pokorowców [online], polityka.pl, 9 października 2011 [dostęp 2014-01-14].
Linki zewnętrzne
edytuj- Anka Kowalska, Ewa Milewicz [online], wyborcza.pl, 18 września 2006 [dostęp 2011-04-01].
- Ewa Milewicz – relacja biograficzna [online], Ośrodek Karta [dostęp 2019-12-17].