Ewa Geller
Ewa Geller (ur. 7 września 1955 w Warszawie, zm. 21 grudnia 2023 tamże[1][2][3]) – polska językoznawczyni, profesor nauk humanistycznych, wykładowczyni Uniwersytetu Warszawskiego, specjalistka językoznawstwa germańskiego i jidyszystyki.
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci |
21 grudnia 2023 |
| Profesor doktor habilitowana nauk humanistycznych | |
| Specjalność: językoznawstwo germańskie, jidyszystyka | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
17 maja 1988 |
| Habilitacja |
12 lutego 2002 – językoznawstwo |
| Profesura |
23 września 2017 |
| Profesor nadzwyczajna UW | |
| Jednostka |
Instytut Germanistyki |
| Stanowisko |
Prodziekan ds. naukowych (2015–2020) |
| Okres zatrudn. |
1978–2023 |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujW 1978 uzyskała tytuł magistra w Instytucie Germanistyki na podstawie pracy Die verbalen Neologismen unter dem Aspekt der semantisch-logischen Valenztheorie napisanej pod kierunkiem Józefa Wiktorowicza. W 1988 doktoryzowała się tamże na podstawie opracowania Polskie i wschodniosłowiańskie wpływy leksykalne i strukturalne w jidysz na przykładzie wybranych utworów I. B. Singera (promotor: Aleksander Szulc). W 2002 habilitowała się na podstawie monografii Warschauer Jiddisch (Jidysz Żydów warszawskich). W 2017 otrzymała tytuł naukowy profesora[4][5].
Od 1978 zawodowo związana z macierzystym Instytutem[6]. Od 2007 jako profesor nadzwyczajna. Pełniła funkcję prodziekan do spraw naukowych Wydziału Neofilologii (2015–2020)[1][7]. Wykładała gościnnie także na Uniwersytecie Wiedeńskim (2006/07) i Humboldtów w Berlinie (2009–2011). Wypromowała dwoje doktorów[8].
Prowadziła zajęcia z lingwistyki kontaktu językowego, wstępu do psycholingwistyki, wstępu do socjolingwistyki, fonetyki i fonologii języka niemieckiego, historii języka niemieckiego oraz języka jidysz[4].
Odznaczona w 2014 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w pracy naukowo-badawczej i dydaktycznej[9]. W 2016 została laureatką Nagrody Jana Karskiego i Poli Nireńskiej[10].
Córka Zofii i Zygmunta[3]. Pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[11][12].
Wybrane publikacje
edytuj- Jidysz – język „mieszany”?, Warszawa, 1993.
- Hidden Slavic Structure in Modern Yiddish, Tübingen: Niemeyer, 1999.
- Jidysz: język Żydów polskich, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994.
- Warschauer Jiddisch, Berlin: de Gruyter, 2001 (Phonai 46).
- z Michałem Gajkiem i Agatą Reibach: Yiddish as a Mixed Language. Yiddish-Slavic Language Contact and Its Linguistic Outcome. Leiden: Brill, 2022.
Przypisy
edytuj- ↑ a b Zmarła prof. dr hab. Ewa Geller, Instytut Germanistyki | Uniwersytet Warszawski, 23 grudnia 2023 [dostęp 2023-12-24] [zarchiwizowane 2023-12-23].
- ↑ Ewa Geller, cała Polska, 29.12.2023 - nekrolog [online], nekrologi.wyborcza.pl, 29 grudnia 2023 [dostęp 2023-12-30].
- ↑ a b Rejestr Spadkowy PL: wyszukiwanie wpisu [online], rejestry-notarialne.pl [dostęp 2024-04-08].
- ↑ a b Wydział Neofilologii Uniwersytetu Warszawskiego - prof. dr hab. Ewa Geller [online] [dostęp 2019-02-11] (pol.).
- ↑ Prof. Ewa Geller, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2019-02-11].
- ↑ prof. dr hab. Ewa Geller [online], radon.nauka.gov.pl [dostęp 2023-12-23].
- ↑ Władze Wydziału Neofilologii Uniwersytetu Warszawskiego [online], neofilologia.wn.uw.edu.pl [dostęp 2019-02-11] (pol.).
- ↑ System Wspomagania Wyboru Recenzentów [online], recenzenci.opi.org.pl [dostęp 2019-02-11].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 24 marca 2014 r. o nadaniu orderów i odznaczenia [online], mojepanstwo.pl [dostęp 2019-02-11] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-12] (ang.).
- ↑ Krzysztof Bielawski, Ewa Geller laureatką Nagrody im. Jana Karskiego i Poli Nireńskiej | Polscy Sprawiedliwi, sprawiedliwi.org.pl, 16 listopada 2016 [dostęp 2023-12-24] [zarchiwizowane 2022-12-06].
- ↑ Pogrzeb prof. dr hab. Ewy Geller, Wydział Neofilologii Uniwersytetu Warszawskiego, 29 grudnia 2023 [dostęp 2023-12-30] [zarchiwizowane 2023-12-30].
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2024-04-08].