Eustachy Serafinowicz
Eustachy Serafinowicz (ur. 29 marca[a] 1882 w Grodnie, zm. ?) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
 podpułkownik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
29 marca 1882 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1901–1930 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
inspektor poborowy |
| Główne wojny i bitwy | |
.jpg){kind=small}
| |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujUrodził się 29 marca 1882 w Grodnie, ówczesnej stolicy guberni grodzieńskiej, w rodzinie Franciszka i Pauliny z Matyszkiewiczów[4].
21 stycznia 1901 wstąpił do armii rosyjskiej na prawach wolontariusza (ros. Вольноопределяющийся)[b]. 1 września 1902, po zdaniu egzaminu konkursowego, został przyjęty do Kazańskiej Szkoły Junkrów Piechoty[6]. 22 sierpnia 1905, po ukończeniu szkoły z wynikiem celującym, został mianowany podporucznikiem ze starszeństwem z 9 sierpnia 1904 i wcielony do 2 Kaukaskiego batalionu strzelców w Tyflisie na stanowisko młodszego oficera kompanii[6].
3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 190. lokatą w korpusie oficerów piechoty[1]. 10 lipca tego roku został zatwierdzony na stanowisku zastępcy dowódcy 3 pułku piechoty Legionów w Jarosławiu z równoczesnym przeniesieniem z 65 pp[7][8][9]. We wrześniu 1924 został odkomenderowany do Powiatowej Komendy Uzupełnień Starogard na okres czterech miesięcy, w celu odbycia praktyki poborowej[10]. Później został przeniesiony służbowo do tej komendy, a 1 lipca 1925 przydzielony do PKU Brześć na stanowisko komendanta[11][c]. W grudniu 1926 został przydzielony do PKU Szamotuły na takie samo stanowisko[12]. 22 grudnia 1928 został służbowo przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi na stanowisko inspektora poborowego[13][6]. Z dniem 30 kwietnia 1930 został przeniesiony w stan spoczynku[14][15]. Mieszkał w Łodzi przy ul. Moniuszki 2 m. 22[4]. Działał społecznie w Polskim Czerwonym Krzyżu[16]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Łódź Miasto II. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr IV. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[3].
Był żonaty, miał syna Leona (ur. 31 grudnia 1908) i sprawował opiekę nad pasierbem Witoldem (ur. 18 lipca 1911)[17]. Eustachy był katolikiem, natomiast jego żona, urodzona w guberni tyfliskiej, była prawosławną.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2436 – 19 lutego 1921[18][4][19]
- Złoty Krzyż Zasługi[16]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[16]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[16]
Uwagi
edytuj- ↑ Eustachy Serafinowicz w ewidencji Wojska Polskiego figurował jako urodzony 29 marca 1882[1][2][3]. Taką samą datę swego urodzenia Eustachy Serafinowicz podał 2 czerwca 1933 w kwestionariuszu kawalera Orderu Virtuti Militari, ale równocześnie podał datę „10 kwietnia 1882” z kalendarza gregoriańskiego[4]. Data 10 kwietnia 1882 podana została w „Spisie oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.”[5]
- ↑ Wszystkie daty z okresu służby Eustachego Serafinowicza w armii rosyjskiej są datami starego stylu[6].
- ↑ Eustachy Serafinowicz podał, że na stanowisku zastępcy dowódcy 3 pp Leg. pozostawał do 1 lipca 1925[6].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 25.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 162.
- ↑ a b Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 324, 908.
- ↑ a b c d Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 189.
- ↑ a b c d e Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922, s. 543.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 131, 398.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 127, 342.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 98 z 26 września 1924, s. 548.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 69 z 1 lipca 1925, s. 353.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 53 z 16 grudnia 1926, s. 442.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929, s. 25.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 31 grudnia 1929, s. 441.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1930, s. 31.
- ↑ a b c d Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 kwietnia 1922, s. 321.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-03-05]..
Bibliografia
edytuj- Serafinowicz Eustachy. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.5-439 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-03-05].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
Linki zewnętrzne
edytuj- Памяти героев Великой войны 1914–1918 : Поиск героев войны : Серафинович Евстафий. Управление Министерства обороны Российской Федерации по увековечению памяти погибших при защите Отечества. [dostęp 2023-03-05]. (ros.).