Eulaliusz
Eulaliusz (zm. w 423 w Kampanii[1]) – antypapież w okresie od 27 grudnia 418 do 3 kwietnia 419[2].
| antypapież | |
| Data i miejsce śmierci |
423 |
|---|---|
| Antypapież | |
| Okres sprawowania |
418-419 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Pontyfikat |
418 |
Życiorys
edytujZ pochodzenia był prawdopodobnie Grekiem[2]. W momencie śmierci papieża Zozyma, diakoni oraz niektórzy kapłani wybrali na papieża Eulaliusza, natomiast dzień później większość kapłanów wybrała papieżem Bonifacego[1]. Eulaliusza poparł cesarski prefekt miasta, jednak gdy cesarz Flawiusz Honoriusz otrzymał informację o drugim wyborze, postanowił zwołać synod w Rawennie[1]. Ponieważ nie przyniosło to żadnych rezultatów, zwołano kolejny synod w Spoleto 13 czerwca 419 roku, a do tego czasu obaj biskupi mieli opuścić Rzym[2]. Eulaliusz nie podporządkował się temu zarządzaniu i siłą zajął Lateran[1]. W wyniku tych działań synod nie odbył się, a cesarz zdecydowanie poparł Bonifacego[2]. 3 kwietnia 419, Eulaliusz został wygnany z Rzymu[1]. Po śmierci Bonifacego, Eulaliusz nie próbował już odzyskać Stolicy Piotrowej i zmarł jako biskup Kampanii[2].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c d e Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 27. ISBN 83-7006-437-X.
- ↑ a b c d e John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 61-62. ISBN 83-06-02633-0.