Ester Ledecká

Ester Ledecká
	; Ester Ledecká (2017)
Data i miejsce urodzenia	23 marca 1995 ; Praga
Klub	Dukla Liberec
Wzrost	173 cm
Reprezentacja	Czechy
Debiut w PŚ	21.12 2012, Carezza; (13. miejsce – PGS)
Pierwsze punkty w PŚ	21.12 2012, Carezza; (13. miejsce – PGS)
Pierwsze podium w PŚ	10.01 2014, Bad Gastein (2. miejsce – PSL)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Czechy
	Narciarstwo alpejskie
	Igrzyska olimpijskie
	Puchar Świata (Zjazd)
2. miejsce ;	2019/2020
3. miejsce ;	2021/2022
	Puchar Świata (Superkombinacja)
3. miejsce ;	2019/2020
	Snowboarding
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Mistrzostwa świata juniorów
	Puchar Świata (PAR)
Kryształowa Kula ;	2015/2016
Kryształowa Kula ;	2016/2017
Kryształowa Kula ;	2017/2018
Kryształowa Kula ;	2018/2019
2. miejsce ;	2013/2014
3. miejsce ;	2014/2015
	Puchar Świata (PSL)
2. miejsce ;	2013/2014
2. miejsce ;	2015/2016
2. miejsce ;	2016/2017
	Puchar Świata (PGS)
Mała Kryształowa Kula ;	2015/2016
Mała Kryształowa Kula ;	2017/2018
Mała Kryształowa Kula ;	2018/2019
2. miejsce ;	2014/2015
3. miejsce ;	2013/2014
3. miejsce ;	2016/2017
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Ester Ledecká (ur. 23 marca 1995 w Pradze) – czeska snowboardzistka oraz narciarka. Mistrzyni olimpijska w narciarstwie alpejskim i snowboardzie. Pierwsza kobieta, która na jednych zimowych igrzyskach zdobyła złote medale w dwóch różnych dyscyplinach. Dwukrotna mistrzyni świata w snowboardzie oraz trzykrotna zdobywczyni Pucharu Świata w snowboardzie.

Kariera

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się 21 stycznia 2012 roku w Zillertal, gdzie w zawodach Pucharu Europy zajęła dwunaste miejsce w gigancie równoległym. W marcu 2013 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Erzurum, zdobywając złote medale w obu konkurencjach równoległych. W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 21 grudnia 2012 roku w Carezzie, zajmując trzynaste miejsce w gigancie równoległym. Tym samym już w swoim debiucie wywalczyła pierwsze pucharowe punkty. Pierwszy raz na podium zawodów tego cyklu stanęła 10 stycznia 2014 roku w Bad Gastein, kończąc slalom równoległy na drugiej pozycji. W zawodach tych rozdzieliła Patrizię Kummer ze Szwajcarii i Austriaczkę Marion Kreiner. Najlepsze wyniki w Pucharze Świata osiągnęła w sezonie 2015/2016, kiedy to zwyciężyła w klasyfikacji generalnej PAR^[1]. Ponadto była też najlepsza w klasyfikacji PGS i druga w klasyfikacji PSL. Triumf w klasyfikacji generalnej odniosła także w sezonie 2016/2017, tym razem zajmując drugie miejsce w klasyfikacji PSL i trzecie w PGS. Kolejne zwycięstwa w klasyfikacji generalnej PAR i PGS odniosła w sezonie 2017/2018 oraz 2018/2019.

W 2014 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Soczi, zajmując szóste miejsce w slalomie równoległym i siódme w gigancie równoległym. Podczas mistrzostw świata w Kreischbergu w 2015 roku zdobyła złoty medal w slalomie równoległym, wyprzedzając Austriaczki Julię Dujmovits i Marion Kreiner. Następnie wygrała giganta równoległego na mistrzostwach świata w Sierra Nevada w 2017 roku. Na tych samych mistrzostwach była też druga w slalomie równoległym, rozdzielając Danielę Ulbing z Austrii i Rosjankę Alonę Zawarziną. W 2018 roku podczas igrzysk olimpijskich w Pjongczangu zdobyła złoty medal w slalomie równoległym, wyprzedzając Niemki Selinę Jörg i Ramonę Theresię Hofmeister.

Od 2016 roku zaczęła startować w zawodach narciarstwa alpejskiego. W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 6 lutego 2015 roku w Garmisch-Partenkirchen, zajmując 24. miejsce w zjeździe. Tym samym już w swoim debiucie wywalczyła pierwsze pucharowe punkty. W 2017 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Sankt Moritz, gdzie zajęła między innymi 20. miejsce w superkombinacji i 21. miejsce w zjeździe. Rok później brała udział w igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu, gdzie zwyciężyła w supergigancie. W zawodach tych wyprzedziła Austriaczkę Annę Veith i Tinę Weirather z Liechtensteinu. Medal ten powszechnie był uznany za wielką sensację. Już samo zakwalifikowanie się przez nią do igrzysk olimpijskich w konkurencji narciarskiej było wydarzeniem – nikt wcześniej nie wystąpił na igrzyskach i w snowboardzie, i w narciarstwie alpejskim^[2]. Podczas mistrzostw świata w Cortina d’Ampezzo w 2021 roku była czwarta w zjeździe i supergigancie. Na igrzyskach olimpijskich w Pekinie w 2022 roku nie obroniła tytułu olimpijskiego, zajmując tym razem piąte miejsce w supergigancie. Zajęła tam również czwarte miejsce w superkombinacji i 27. miejsce w zjeździe. W sezonie 2019/2020 zajęła drugie miejsce w klasyfikacji zjazdu, a w sezonie 2021/2022 była trzecia.

Rodzina

Jej matka Zuzana była łyżwiarką figurową, ojciec Janek Ledecký piosenkarzem i gitarzystą. Jej dziadek Jan Klapáč był hokeistą, dwukrotnym medalistą igrzysk olimpijskich^[3].

Osiągnięcia w snowboardzie

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Zwyciężczyni
7.	19 lutego	2014	Soczi	Gigant równoległy	Patrizia Kummer
6.	22 lutego	2014	Soczi	Slalom równoległy	Julia Dujmovits
1.	24 lutego	2018	Pjongczang	Gigant równoległy	-
1.	8 lutego	2022	Pekin	Gigant równoległy	-

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Zwyciężczyni
33.	19 stycznia	2011	La Molina	Gigant równoległy	Alona Zawarzina
40.	21 stycznia	2011	La Molina	Slalom równoległy	Hilde-Katrine Engeli
16.	25 stycznia	2013	Stoneham	Gigant równoległy	Isabella Laböck
17.	27 stycznia	2013	Stoneham	Slalom równoległy	Jekatierina Tudiegieszewa
1.	22 stycznia	2015	Kreischberg	Slalom równoległy	-
5.	23 stycznia	2015	Kreischberg	Gigant równoległy	Claudia Riegler
2.	15 marca	2017	Sierra Nevada	Slalom równoległy	Daniela Ulbing
1.	16 marca	2017	Sierra Nevada	Gigant równoległy	-
DNS	1 marca	2021	Rogla	Gigant równoległy	Selina Jörg

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Zwycięstwa w zawodach

Rogla – 18 stycznia 2014 (gigant równoległy)
Bad Gastein – 9 stycznia 2015 (slalom równoległy)
Sudelfeld – 7 lutego 2015 (gigant równoległy)
Carezza – 12 grudnia 2015 (gigant równoległy)
Rogla – 23 stycznia 2016 (gigant równoległy)
Kayseri – 27 lutego 2016 (gigant równoległy)
Carezza – 17 grudnia 2016 (slalom równoległy)
Rogla – 28 stycznia 2017 (gigant równoległy)
Kayseri – 4 marca 2017 (gigant równoległy)
Carezza – 14 grudnia 2017 (gigant równoległy)
Cortina d’Ampezzo – 15 grudnia 2017 (gigant równoległy)
Lackenhof – 5 stycznia 2018 (gigant równoległy)
Rogla – 20 stycznia 2018 (gigant równoległy)
Bansko – 26 stycznia 2018 (gigant równoległy)
Scuol – 10 marca 2018 (gigant równoległy)
Cortina d’Ampezzo – 15 grudnia 2018 (gigant równoległy)
Pjongczang – 16 lutego 2019 (gigant równoległy)
Rogla – 18 stycznia 2020 (gigant równoległy)
Cortina d’Ampezzo – 12 grudnia 2020 (gigant równoległy)
Cortina d’Ampezzo – 18 grudnia 2021 (gigant równoległy)

Pozostałe miejsca na podium w zawodach

Bad Gastein – 10 stycznia 2014 (slalom równoległy) – 2. miejsce
Bad Gastein – 12 stycznia 2014 (slalom równoległy) – 3. miejsce
Asahikawa – 28 lutego 2015 (gigant równoległy) – 3. miejsce
Moskwa – 30 stycznia 2016 (slalom równoległy) – 3. miejsce
Carezza – 15 grudnia 2016 (gigant równoległy) – 2. miejsce
Kayseri – 3 marca 2018 (gigant równoległy) – 2. miejsce
Carezza – 13 grudnia 2018 (gigant równoległy) – 2. miejsce
Pjongczang – 17 lutego 2019 (gigant równoległy) – 3. miejsce
Secret Garden – 23 lutego 2019 (gigant równoległy) – 2. miejsce
Scuol – 9 marca 2019 (gigant równoległy) – 2. miejsce
Bad Gastein – 14 stycznia 2020 (slalom równoległy) – 2. miejsce
Carezza – 16 grudnia 2021 (gigant równoległy) – 2. miejsce

W sumie (20 zwycięstw, 8 drugich i 4 trzecie miejsca).