Esteban Canal

włoski szachista pochodzenia peruwiańskiego

Esteban Canal (ur. 19 kwietnia 1896 w Chiclayo, zm. 14 lutego 1981 w Varese) – włoski szachista pochodzenia peruwiańskiego.

Esteban Canal
Data i miejsce urodzenia

19 kwietnia 1896
Chiclayo

Data i miejsce śmierci

14 lutego 1981
Varese

Obywatelstwo

Peru
Włochy

Tytuł szachowy

arcymistrz (1977)

Kariera szachowa

edytuj

Urodził się w Peru, w latach 20. XX wieku przeniósł się do Włoch (gdzie mieszkał do końca życia), wówczas też rozpoczął występy w turniejach międzynarodowych, pierwszy sukces odnosząc w 1923 w Trieście, gdzie zajął II miejsce (za Paulem Johnerem). W kolejnych latach osiągnął szereg znaczących rezultatów, m.in. dzielone II m. w Merano (1926, za Edgardem Colle, wspólnie z Dawidem Przepiórką i Rudolfem Spielmannem), II m. w Budapeszcie (1932), I m. w Budapeszcie (1933), dz. I-II m. w Reus (1936), I m. w Reggio Emilia (1947), dwukrotnie dz. II-III m. w Wenecji (1947 i 1948, za Miguelem Najdorfem, wspólnie z Gedeonem Barczą) oraz I m. w Wenecji (1953).

W 1950 w Dubrowniku jedyny raz w karierze wystąpił na szachowej olimpiadzie, reprezentując Peru na najtrudniejszej I szachownicy i zdobywając 4 pkt w 15 partiach[1]. W tym samym roku Międzynarodowa Federacja Szachowa przyznała mu tytuł mistrza międzynarodowego, natomiast w 1977 otrzymał honorowy tytuł arcymistrza, za wyniki osiągnięte w przeszłości.

Według retrospektywnego systemu rankingowego Chessmetrics, najwyższą punktację osiągnął w marcu 1934 r., z wynikiem 2675 zajmował wówczas 8. miejsce na świecie[2].

Był autorem wydanego w 1948 w Mediolanie podręcznika gry środkowej pt. Strategia de Avamposti. W 1951 napisał również księgę turniejową poświęconą turniejowi w Reggio Emilii (I Torneo internationale di schacchi Reggio Emilia).

abcdefgh
8
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
8
77
66
55
44
33
22
11
abcdefgh
Pozycja po 10...0-0-0??

Esteban Canal był zwycięzcą w partii nazywanej peruwiańską nieśmiertelną partią, którą rozegrał w 1934 r. podczas symultany w Budapeszcie z nieznanym przeciwnikiem. W partii tej, trwającej zaledwie 14 posunięć, poświęcił obie wieże, a następnie hetmana, by zakończyć pojedynek matem Bodena[3]:

1.e4 d5 2.e:d5 H:d5 3.Sc3 Ha5 4.d4 c6 5.Sf3 Gg4 6.Gf4 e6 7.h3 G:f3 8.H:f3 Gb4 9.Ge2 Sd7 10.a3 O-O-O?? (diagram) 11.a:b4!! H:a1+ 12.Kd2! H:h1 13.H:c6+! b:c6 14.Ga6#

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj