Eschatologiczna mowa Jezusa
Eschatologiczna mowa Jezusa – jedno z przemówień Jezusa, zapowiadające zburzenie Świątyni Jerozolimskiej i nadejście końca świata.
Mowa zawiera trzy główne tematy:
- zburzenie Świątyni Jerozolimskiej
- czas pogan
- mowa apokaliptyczna[1]
Zburzenie Jerozolimy
edytujMowa eschatologiczna zaczyna się po tzw. "Biada!", skierowanych do faryzeuszy.
Jezus mówi:
Jeruzalem, Jeruzalem! Ty zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy do ciebie są posłani! Ile razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, jak ptak swe pisklęta zbiera pod skrzydła, a nie chcieliście. Oto wasz dom zostanie wam pusty.
Na skutek odrzucenia przez Żydów przymierza, jakie oferował im Bóg, Jezus zapowiada upadek Świątyni i ostateczne zerwanie z jej kultem.
Dlatego dalej Jezus doprecyzował uczniom:
Widzicie to wszystko? Zaprawdę, powiadam wam, nie zostanie tu kamień na kamieniu, który by nie był zwalony.
Benedykt XVI w książce Jezus z Nazaretu opisuje, jak proroctwo Jezusa o zburzeniu Świątyni spełniło się w 70. r. podczas oblężenia i zniszczenia Jerozolimy.
Czas pogan
edytujPowierzchowna lektura mowy Jezusa może prowadzić do wniosku, że zaraz po zburzeniu Jerozolimy ma nastąpić koniec świata. Jednak Jezus zapowiedział jeszcze czas nawracania pogan.
Łk 21,4 | Mt 24,14 | Mk 13,10 |
---|---|---|
Jedni polegną od miecza, a drugich zapędzą w niewolę między wszystkie narody. A Jerozolima będzie deptana przez pogan, aż czasy pogan przeminą. | A ta Ewangelia o królestwie będzie głoszona po całej ziemi, na świadectwo wszystkim narodom. I wtedy nadejdzie koniec. | Lecz najpierw musi być głoszona Ewangelia wszystkim narodom. |
Oznacza to, że koniec świata może nastąpić, dopiero gdy Ewangelia zostanie ogłoszona wszystkim narodom.
Pojęcie "czasu pogan" jest znane także św. Pawłowi:
Zatwardziałość dotknęła tylko część Izraela aż do czasu, gdy wejdzie [do Kościoła] pełnia pogan. I tak cały Izrael będzie zbawiony
Mowa apokaliptyczna
edytujW ostatnim fragmencie mowy eschatologicznej Jezus ostrzega przed pseudo-Mesjaszami. W kilku przypowieściach, m.in. w przypowieści o słudze wiernym i niewiernym oraz w przypowieści o pannach roztropnych i nieroztropnych, zachęca do czujności i trzeźwości.
Ostatecznie mówi też o końcu świata i swoim powtórnym przyjściu:
W owe dni, po tym ucisku, słońce się zaćmi i księżyc nie da swego blasku. Gwiazdy będą padać z nieba i moce na niebie zostaną wstrząśnięte. Wówczas ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłokach z wielką mocą i chwałą. Wtedy pośle On aniołów i zbierze swoich wybranych z czterech stron świata, od krańca ziemi aż do szczytu nieba.Mk 13,24
Przypisy
edytuj- ↑ Benedykt XVI, Jezus z Nazaretu, cz. 2, s. 35-63. Wydawnictwo Jedność, Kielce 2011