Erydan (mitologia)
Erydan (stgr. Ἠριδανός Eridanós, łac. Eridanus) – w mitologii greckiej bóg i uosobienie rzeki o tej samej nazwie.
| bóg rzeki Erydan | |
| Inne imiona |
Eridanos, Eridanus |
|---|---|
| Występowanie | |
| Teren kultu | |
| Rodzina | |
| Ojciec | |
| Matka | |
Uchodził za syna tytana Okeanosa[1] i tytanidy Tetydy[1]. Był bratem potamoi (bogów rzecznych) i okeanid (nimf morskich).
W rzece Erydan utonął Faeton, porażony gromem przez Zeusa za to, że skierował rydwan Heliosa zbyt blisko ziemi, co poskutkowało drastycznymi zmianami w klimacie[2].
Mityczny Erydan identyfikowany jest z gwiazdozbiorem Erydanu (Eridanus) oraz z Rodanem lub Padem[1][3].
Herodot (Dzieje 3,115) powątpiewał w istnienie Erydanu: osobiście nie przypuszczam, żeby barbarzyńcy nazywali Eridanem jakąś rzekę, uchodzącą do morza północnego, skąd, jak niesie wieść, bursztyn pochodzi, ani też nie wiem o istnieniu wysp Kassyteryd, skąd do nas cyna przybywa. Naprzód bowiem sama już nazwa Eridanos dowodzi, że jest nie barbarzyńska, lecz helleńska, stworzona przez jakiegoś poetę (tłum. Seweryn Hammer).
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2008, s. 88. ISBN 83-04-04673-3.
- ↑ Bogowie światła i powietrza. W: Jan Parandowski: Mitologia. Wierzenia i podania Greków i Rzymian. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1989, s. 71–72. ISBN 83-210-0677-9.
- ↑ Anton Hajduk, Ján Štohl (red.): Encyklopédia astronómie. Bratislava: Obzor, 1987, s. 165. (słow.).