Erich Mendelsohn

architekt niemiecki

Erich Mendelsohn (wym. niem. MAF: [ˈeːʁɪç ˈmɛndˌzoːn], posłuchaj; ur. 21 marca 1887 w Allenstein, zm. 15 września 1953 w San Francisco) – niemiecki architekt pochodzenia żydowskiego; przedstawiciel modernizmu i art déco, a także jeden z prekursorów stylu streamline moderne[1]. Jego najbardziej znane dzieła powstały w stylu ekspresjonistycznym[2].

Erich Mendelsohn
Ilustracja
Erich Mendelsohn w 1914 roku
Data i miejsce urodzenia

21 marca 1887
Allenstein, Królestwo Prus, Cesarstwo Niemieckie

Data i miejsce śmierci

15 września 1953
San Francisco, Kalifornia, Stany Zjednoczone

Narodowość

niemiecko-żydowska

Alma mater

Uniwersytet Ludwika i Maksymiliana w Monachium

Wpłynął na

streamline moderne, ekspresjonizm

Życiorys

edytuj

Wczesne lata

edytuj
 
Tablica pamiątkowa na fasadzie domu rodzinnego Ericha Mendelsohna w Olsztynie
 
Dom tekstylny Weichmanna w Gliwicach
 
Dom towarowy Rudolfa Petersdorffa (obecnie Dom Handlowy Kameleon) we Wrocławiu
 
Wieża Einsteina w Poczdamie – obserwatorium astronomiczne
 
Budynek fabryki kapeluszy w Luckenwalde
 
Mossehaus w Berlinie

Erich Mendelsohn urodził się w 1887 roku w leżącym ówcześnie w Prusach Wschodnich Olsztynie (Allenstein) jako piąte z sześciorga dzieci żydowskiego kupca Davida Mendelsohna i modystki Emmy Ester z domu Jaruslawsky[3]. W latach 1893–1907 uczęszczał do szkoły podstawowej i gimnazjum humanistycznego w Olsztynie. Następnie podjął naukę na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium na wydziale ekonomii, gdzie uczył się zawodu kupieckiego[3]. W 1908 roku rozpoczął studia architektoniczne na Uniwersytecie Technicznym w Berlinie. Wtedy też zainteresował się syjonizmem i został członkiem Związku Syjonistycznego w Niemczech[3]. W 1910 roku przeniósł się na politechnikę w Monachium, gdzie jednym z jego wykładowców był wybitny architekt i urbanista Theodor Fischer. Jego prace odrzucające historyzm i secesję, uwzględniające jednocześnie miejscowe czynniki topograficzne i kulturowe, a także społeczny odbiór architektury, mocno zainspirowały młodego projektanta[4]. W 1912 roku Erich Mendelsohn otrzymał dyplom architekta[5].

Już jako student ekonomii Erich Mendelsohn zajmował się działalnością artystyczną. Uprawiał malarstwo olejne i grafikę, a także tworzył dekoracje wystaw sklepowych, malował plakaty oraz projektował stroje na bale karnawałowe[3][5]. W Monachium Mendelsohn zetknął się z członkami grup ekspresjonistycznych Błękitny Jeździec (Der Blaue Reiter) i Die Brücke[5]. W 1911 roku, w trakcie studiów na monachijskiej politechnice, olsztyńska gmina żydowska poprosiła go o zaprojektowanie domu przedpogrzebowego przy kirkucie[5]. Dwa lata później dom przedpogrzebowy „Bet Tahara”, będący pierwszym projektem Mendelsohna został ukończony[2]. W latach 1912–1914 prowadził własną pracownię architektoniczną w Monachium. W 1915 roku ożenił się z poznaną w trakcie studiów w Monachium Luise Maas, z zawodu wiolonczelistką. Ze związku z nią miał córkę Marie Luise Esther[3]. Dzięki żonie Mendelsohn poznał astrofizyka Erwina Freundlicha oraz jego brata Herberta, wicedyrektora Instytutu Fritza Habera w Berlinie-Dahlem[5]. Erwin Freundlich pracował nad udowodnieniem teorii względności Einsteina, planując w tym celu wzniesienie specjalnego obserwatorium astronomicznego. Zaowocowało to zleceniem projektu Wieży Einsteina Mendelsohnowi[5]. W tamtym czasie Mendelsohn poznał również producentów kapeluszy z Luckenwalde, Salomona i Gustava Herrmannów, dla których zaprojektował budynek fabryki[5][1]. Podczas I wojny światowej, Mendelsohn został powołany do wojska. W trakcie wojny, w latach 1915–1918 walczył na frontach wschodnim i zachodnim[6]. W wolnym czasie sporządzał szkice architektoniczne[5].

Kariera zawodowa

edytuj

Po powrocie z wojny pod koniec 1918 roku Erich Mendelsohn otworzył pracownię architektoniczną w Berlinie, która bardzo szybko ugruntowała swoją pozycję na rynku za sprawą sławy jaką przyniosły Mendelsohnowi jego poprzednie realizacje. Duża ilość zleceń oraz ciągły rozwój firmy sprawił, że w pewnym okresie w biurze pracowało nawet czterdziestu pracowników, wśród których byli między innymi Richard Neutra i Julius Posener[4]. W tamtym czasie powstały projekty słynnych domów towarowych, między innymi w Norymberdze, Stuttgarcie i Wrocławiu[4]. W 1923 roku została przeprowadzona zaprojektowana przez biuro Mendelsohna przebudowa i rozbudowa siedziby wydawnictwa Rudolfa Mossego w Berlinie[6]. W latach 1927–1928 biuro opracowało projekt cmentarza żydowskiego w Królewcu[3].

W latach 1921–1922 Mendelsohn przeszedł poważną chorobę nowotworową, która zakończyła się utratą lewego oka. Rok później odbył podróż do Palestyny, a później jeszcze kilka do Związku Radzieckiego, na Korsykę, do Grecji oraz Norwegii[3]. W 1924 roku ukazał się poświęcony Mendelsohnowi zeszyt z serii Wasmuths Monatshefte für Baukunst. W tym samym roku wraz z Ludwigiem Miesem van der Rohe i Walterem Gropiusem Erich Mendelsohn założył grupę artystyczną Der Ring, skupiającą architektów tworzących w nowoczesnych stylach[6]. W czasie podróży po Ameryce poznał Franka Lloyda Wrighta, zainspirował się też transatlantykami i nowoczesnymi na owe czasy tramwajami[5]. Jeździł też z odczytami (m.in. do Holandii, Francji, Hiszpanii, Anglii, Szwajcarii) i projektował budynki mieszkalne i biurowe oraz obiekty przemysłowe na całym świecie[3].

Wraz z sukcesami zawodowymi Erich Mendelsohn zgromadził duży majątek, dzięki czemu w 1926 roku zakupił willę w Berlinie, zaś w latach 1928–1930 zbudował własny dom na działce o powierzchni niemalże 4000 m², który pomieścił także kolekcję dzieł Amédée Ozenfanta. Publikacja ze zdjęciami domu doprowadziła do nieporozumień między Mendelsohnem i berlińskim środowiskiem architektonicznym[5].

Wiosną 1933 roku Mendelsohn ze względu na swoje żydowskie pochodzenie najpierw wyemigrował do Holandii, by następnie udać się do Anglii, gdzie osiadł w Londynie[4][3]. Jego majątek został przejęty przez władze nazistowskie, ponadto Mendelsohna wykreślono z listy Związku Architektów Niemieckich i wydalono z Pruskiej Akademii Nauk[5].

W Anglii Erich Mendelsohn współpracował z brytyjskim architektem i projektantem przemysłowym Serge’em Chermayeffem, a także poznał Chaima Weizmana, późniejszego prezydenta Izraela[4]. Znajomość z Weizmanem zaowocowała wykonywaniem dla niego, poczynając od 1934 roku, serii projektów w Palestynie. W 1934 roku Mendelsohn otworzył biuro w Jerozolimie[5]. W 1937 roku otrzymał brytyjskie obywatelstwo i zmienił imię na zanglicyzowaną formę Eric, jednak niedługo po tym wyjechał do Jerozolimy, gdzie zamieszkał[3][5].

Na początku lat 40. XX wieku Mendelsohn rozpoczął podróż po Stanach Zjednoczonych. Kilka lat później podjął decyzję o zamieszkaniu w Nowym Jorku[3]. Do końca II wojny światowej jego działalność ograniczała się, ze względu na status imigranta, do dawania wykładów i wydawania publikacji. Był również doradcą amerykańskiego rządu[5]. W 1945 roku zamieszkał w San Francisco. Rok później otrzymał obywatelstwo amerykańskie. Tam też zmarł na chorobę nowotworową 15 września 1953 roku. Do śmierci pracował aktywnie jako oficjalny architekt stanu Kalifornia[3].

Wybrane dzieła

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Ann Winners: Architect Erich Mendelsohn. The Father of Streamline Moderne. [w:] Germany [on-line]. theculturetrip.com. [dostęp 2017-03-21]. (ang.).
  2. a b Erich Mendelsohn – architekt. borussia.pl. [dostęp 2017-03-21]. (pol.).
  3. a b c d e f g h i j k l Erich Mendelsohn. leksykonkultury.ceik.eu, 2015-12-14. [dostęp 2017-03-21]. (pol.).
  4. a b c d e GC: Erich Mendelsohn – architektura ekspresyjna. [w:] Aktualności [on-line]. kbprojekt.pl, 2014-09-23. [dostęp 2017-03-21]. (pol.).
  5. a b c d e f g h i j k l m n Günther Kühne: Mendelsohn, Erich. W: Neue Deutsche Biographie. T. 17. 1994, s. 42–44. (niem.).
  6. a b c (mw): Erich Mendelsohn 1887-1953. [w:] Bestand [on-line]. dhm.de. [dostęp 2017-03-21]. (niem.).

Linki zewnętrzne

edytuj